 |
| ISMAIL ZITOUNY/ REUTERS |
Freepen.gr - Η Τουρκία εκβίασε τη Λιβύη για να της δώσει δικαιώματα εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα, δήλωσε ο Seth Frantzman, αναλυτής και αρθρογράφος της Jerusalem Post.
Η Τουρκία επωφελήθηκε από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Λιβύης στην Τρίπολη τελούσε υπό πολιορκία από δυνάμεις του Χαφτάρ για να επιτύχει τη συμφωνία, παρέχοντας μισθοφόρους από τη Συρία σε αντάλλαγμα, σημειώνει ο Frantzman, ο οποίος είναι επίσης Εκτελεστικός Διευθυντής του Κέντρου Αναφορών και Ανάλυσης της Μέσης Ανατολής και γραμματέας του Ginsburg / Milstein Φόρουμ της Μέσης Ανατολής.
Η συμφωνία άφησε λίγα περιθώρια στη κυβέρνηση της Λιβύης, με εξαίρεση το γεγονός ότι είναι φορτωμένη με εξτρεμιστές και μεγάλο νομοσχέδιο, είπε την Πέμπτη.
Η Τουρκία προσέφερε τη συμφωνία τον περασμένο Νοέμβριο ενώ ήδη έίχε υποστηρίξει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη με περιορισμένα ποσά όπλων και χρηματοδότηση με τον περιφερειακό σύμμαχο Κατάρ. Φαινομενικά ξεπερασμένη, η GNA προσπαθούσε να αποτρέψει τις δυνάμεις που είναι πιστές στον στρατηγό Khalifa Haftar να καταλάβουν την πρωτεύουσα.
Η τουρκική κυβέρνηση μπόρεσε να κάνει την κίνησή της επειδή κατάφερε να βασιστεί στην υποστήριξη ή τη σιωπή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και τα Ηνωμένα Έθνη εν μέσω απειλών να αναγκάσει εκατοντάδες χιλιάδες Σύριους πρόσφυγες να ταξιδέψουν πέρα από τα σύνορα της ΕΕ στην Ελλάδα, δήλωσε ο Frantzman.
«Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Ή αφήνουμε την Τουρκία να καταλάβει ένα τμήμα της Μεσογείου και ένα μέρος της Λιβύης και να στείλει Σύριους εκεί, ή οι Σύριοι - μερικοί από τους οποίους ήταν εξτρεμιστές - θα είναι το πρόβλημα της Ευρώπης», αναφέρει ο Frantzman. «Με τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να πληρώνουν δισεκατομμύρια στην Άγκυρα για να κρατήσουν τους Σύρους στην Τουρκία, δεν υπήρχε μεγάλο περιθώριο επιλογής».
Στη Λιβύη, η Τουρκία γνώριζε ότι η κυβέρνηση είχε περιέλθει σε πολύ δύσκολη θέση.
«Εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία μας εκείνη τη στιγμή», λένε τώρα αξιωματούχοι της Λιβύης, σύμφωνα με τον Frantzman.
Στην Τουρκία, τέτοιοι ισχυρισμοί από τους αξιωματούχους συγκλόνισαν και εξόργισαν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία έχουν πουλήσει μια αφήγηση για επιστροφή σε προηγούμενες οθωμανικές δόξες και έναν πόλεμο της Λιβύης που μοιάζει με επανάσταση εναντίον πολέμαρχων παρόμοια με την Αραβική Άνοιξη, είπε ο Frantzman.
«Αλλά τώρα αποδεικνύεται ότι η Άγκυρα πίεζε τον πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγιέζ αλ-Σαράζ για πάνω ένα χρόνο για την ενεργειακή και ναυτική συμφωνία. Η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα που ήταν πραγματικά έτοιμη να παράσχει υποστήριξη», δήλωσε ο Frantzman.
Φαίνεται τώρα ότι η Τουρκία θα αρμέξει οικονομικά τη Λιβύη, ανέφερε ο Frantzman, επικαλούμενος μια δημοσίευση του Associated Press που αναφέρει ότι η Άγκυρα έχει δώσει στην Τρίπολη ένα λογαριασμό ύψους 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τις τουρκικές εταιρείες.
«Ένας ρόλος στο πετρέλαιο και την υπεράκτια ενέργεια και στη συνέχεια στις στρατιωτικές βάσεις. Η Τρίπολη φαίνεται να ανησυχεί για το ότι γίνεται άλλη μια αποικία της Άγκυρας, βιώνοντας παρόμοια αστάθεια με εκείνη που εξαπέλυσε η Τουρκία στη βόρεια Συρία, όπου οι τοπικές φωνές γίνονται υποτακτικές στις ιδιοτροπίες της, αλλά λίγο ελέγχουν το πεπρωμένο τους».
Δεν είναι πλέον σαφές εάν η εμπλοκή της Τουρκίας στη Λιβύη, η οποία τώρα έχει χωρίσει τη χώρα, θα οδηγήσει σε συμφωνία με τη Ρωσία για τη μόνιμη διάσπασή της, αναρωτιεται ο Frantzman. Η Ρωσία, μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο, υποστηρίζουν τον Haftar οικονομικά και στρατιωτικά.
«Ορισμένες φωνές στην Τουρκία μπορεί να αναρωτιούνται αν η περιπέτεια της Λιβύης αξίζει τον κόπο, ειδικά τώρα με την κριτική» συμπληρώνει ο Frantzman και καταλήγει: «Ένωσε τις περισσότερες αραβικές χώρες σε αντίθεση με τον ρόλο της Τουρκίας. Εξόργισε επίσης την Ελλάδα».