Άκουσα την Τρίτη το μεσημέρι στο ραδιόφωνο των Παραπολιτικών, τον Αναπληρωτή ΥΠΕΞ Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη (πολλοί και όχι τυχαία δεν γνωρίζουν ότι κατέχει τόσο υψηλή υπουργική θέση, έστω και του αναπληρωτή) και ειλικρινά θα απόρησαν οι περισσότεροι που τον άκουσαν. Βέβαια, προσωπικά δεν με εξέπληξαν οι πολιτικές θέσεις ενός – από τους πολλούς στη Βουλή - γόνου οικογένειας πολιτικού τζακιού, για την κρίση που δημιούργησε η Τουρκία αρχικά στον Έβρο κι ακολούθως στο Αιγαίο Πέλαγος. Μια κρίση, που από την πλευρά της Τουρκίας είναι συνεχώς αυξανόμενη, άσχετα αν η Τουρκία προσχηματικά προσπαθεί να πείσει τον “κανένα”, πως ενδιαφέρεται για διάλογο επίλυσης των διαφορών της με την Ελλάδα.
Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Στην κουβέντα που είχε λοιπόν με τον εν λόγω ραδιοφωνικό σταθμό, ο κ. Βαρβιτσιώτης ήταν άοσμος, άχρωμος, χωρίς πολιτικά επιχειρήματα και κυβερνητικές στοχεύσεις. Δηλαδή, δεν γνώριζε να μας ενημερώσει, ή το απέφυγε, για το διά ταύτα.
Έκανε μια απλή αναφορά στην πάγια κυβερνητική θέση, πως η Ελλάς έχει μόνο ένα θέμα να επιλύσει με την Τουρκία (η Τουρκία το γνωρίζει αλήθεια αυτό;), αυτό των θαλάσσιων ζωνών και πως θα ξεκινήσει διάλογος μόνο αν οι Τούρκοι αποσυρθούν από το Αιγαίο. Ωστόσο δεν ξέχασε να μας θυμίσει ότι διαχρονικά η Ελλάς επιζητούσε τον διάλογο και το ίδιο επιζητά και σήμερα.
H ελληνική απάντηση να είναι: Όχι σε προσχηματικό διάλογο…
Αλλά η Τουρκία είναι σίγουρο ότι δεν θέλει κανέναν διάλογο. Έτσι ο Τουρκικός στόλος και το ερευνητικό τους σκάφος, όπως γνωρίζουμε, δεν αποσύρονται από το Αιγαίο αυξάνοντας προκλητικά την Navtex που έληγε στις 23 Αυγούστου μέχρι τις 27 του ίδιου μήνα. Καθώς επίσης δεν σταματούν οι εμπρηστικές δηλώσεις του Ρ. Τ. Ερντογάν, αλλά και άλλων Τούρκων αξιωματούχων, που μόνο αποκλιμάκωση της κρίσεως δεν επιφέρουν, όπως π.χ. μόλις προχτές ο Τούρκος εκπρόσωπος της προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν δήλωνε:
«Η Τουρκία δεν δίνει σημασία στις απειλές και στις κυρώσεις που θα έρθουν από την Ελλάδα ή από άλλη χώρα. Στην πραγματικότητα είχαμε φέρει σε καλό σημείο το θέμα με την Ελλάδα. Όμως μόλις θα κάναμε την ανακοίνωση για διερευνητικές επαφές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η Ελλάδα ανακοίνωσε πως συμφώνησε με την Αίγυπτο και τορπίλισε όλη τη διαδικασία. Εκεί προέκυψε μια σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης.
Με την στάση αυτή της Ελλάδας, προέκυψε μια νέα φάση. Διότι εκεί στέκεται η συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο, δεν είναι δυνατόν να κινηθούμε σα να μη συμβαίνει τίποτα…
…Τα θέματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι μόνο η ανατολική Μεσόγειος και το. Αιγαίο. Υπάρχουν θέματα όπως τα προβλήματα της Μουσουλμανικής Τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα και η επιλογή των Μουφτήδων μέσω εκλογών. Οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα δεν έκαναν βήματα που να ικανοποιούν τις βασικές ελευθερίες και τα βασικά δικαιώματα…».
Θα μπορούσε έτσι ο δημοσιογράφος, να ρωτήσει τον κ. Υπουργό (όχι οποιουδήποτε άσχετου υπουργείου περί των εθνικών θεμάτων) – πράγμα που δεν έκανε – πώς είναι δυνατόν να κάνει η ελληνική κυβέρνηση διάλογο με την τουρκική, όταν δεν συμφωνούν στα θέματα του διαλόγου;
Όταν ξεκάθαρα η Τουρκία ζητάει “τη μάνα της και τον πατέρα της” σε θέματα που έχουν επικυρωθεί από Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις υπέρ της Ελλάδος;
Άρα, όπως διαφαίνεται από τις θέσεις των δυο χωρών, διάλογος δεν μπορεί να προκύψει. Σε αυτήν την περίπτωση, όλοι γνωρίζουν, καλύτερα από όλους η ελληνική κυβέρνηση, ότι η Τουρκία δεν θα κάνει πίσω, γι΄ αυτό επί σειρά μηνών ζητάει την επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία στις 24 Ιουλίου του 1923 υπέγραψε μαζί με την Ελλάδα κι άλλες χώρες, καθορίζοντας τα όρια της τότε και μέχρι σήμερα Τουρκίας.
Σε αυτά τα δεδομένα πρέπει να απαντήσει η ελληνική κυβέρνηση και βέβαια καταλληλότερος δεν είναι ο κ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.
Θα είναι αποφασισμένη η Ελλάς μέσω της σημερινής κυβερνήσεως, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι κατά “φίλων”, “συμμάχων” κι “εταίρων” και να οδηγήσει το “έργο” μέχρι το τέλος;
Ή θα παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στρουθοκαμηλίζοντας από τους φόβους της και την πίεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας;
Εάν έχει επιλέξει το πρώτο δεδομένο, τότε κινείται άριστα. Θωρακίζοντας με τις Ένοπλες Δυνάμεις μας τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας και μέσω της πολιτικής και της διπλωματίας ενεργοποιεί συμμαχίες και πείθει τον κάθε κακόπιστο, ότι η Ελλάδα έχει όλα τα δίκια με το μέρος της, αφού άλλωστε την δικαιώνει το Διεθνές Δίκαιο.
Εάν όμως η αντίδραση και η αντίσταση της ελληνικής κυβερνήσεως είναι προσχηματική και στο τέλος θα συμπράξει στο παιχνίδι των ΗΠΑ και της Γερμανίας προς όφελος της Τουρκίας και εις βάρος της Πατρίδος μας, ε… τότε νομοτελειακά έρχεται Γουδί. Και μην νομίζει κάποιος, ότι η Ελλάς, ο ελληνικός λαός και η Ιστορία ξέχασαν την προδοσία της Συμφωνίας των Πρεσπών κι όσους πρωταγωνίστησαν σε αυτήν.
Τι ζητούσε η γερμανική “αλεπού στο παζάρι”;
Έγραφα προ λίγων ημερών σε άρθρο μου, ότι την ίδια ώρα που η Κομισιόν σφυρίζει αδιάφορα στην τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, που προκαλεί την ελληνική πλευρά για να πυροβολήσει πρώτη, την ίδια ώρα που δεν τολμά να επιβάλλει στην Τουρκία αυστηρές οικονομικές κυρώσεις, που θα τσάκιζαν την ήδη διαλυμένη οικονομία της αναγκάζοντάς την να μαζευτεί, την ίδια ώρα ο Τούρκος Σουλτάνος μας ενημερώνει ότι η κ. Άγκελα Μέρκελ συμφώνησε να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου Τουρκία και Ελλάδα, αμέσως μετά τη λήξη της δεύτερης Navtex της Τουρκίας στις 23 Αυγούστου 2020 (που αύξησε μέχρι τις 27). Παρότι, η ελληνική πλευρά διατύπωνε σε όλους τους τόνους, ότι διάλογος ξεκινάει μόνο αν σταματήσει η περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης από την πλευρά της Τουρκίας, με την παράλληλη αποχώρηση του ερευνητικού σκάφους Oruc Reis και όλων των πολεμικών πλοίων που το ακολουθούν, από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Όμως η φιλότουρκη Γερμανία, παρά τις νέες προκλήσεις Ερντογάν, επιζητά μέχρι θανάτου τον διάλογο. Χωρίς να καθορίζει αυτόν στο πλαίσιο των ελληνικών (δίκαιων) θέσεων. Αφήνοντας ανοικτά όλα τα περιθώρια, για όλα τα θέματα που διεκδικεί η Τουρκία.
Έτσι, μας επισκέφτηκε την Τρίτη 25 Αυγούστου ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Χάικο Μάας και συζήτησε με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια, κάνοντας τις παρακάτω ξεδιάντροπες (τουλάχιστον) δηλώσεις:
«Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ. Λύσεις για τα επίμαχα ζητήματα που σχετίζονται με τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο μπορούν να υπάρξουν μόνο στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και με ειλικρινή διάλογο μεταξύ τους. Οι εντάσεις δεν επιβαρύνουν μόνο τη σχέση μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Περαιτέρω κλιμάκωση μπορεί μόνο να βλάψει όλες τις πλευρές, αλλά πάνω απ' όλα τους άμεσα εμπλεκομένους επιτόπου. Τα παράθυρα διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρέπει τώρα να ανοίξουν περισσότερο και όχι να κλείσουν. Γι' αυτό χρειαζόμαστε, αντί νέων προκλήσεων, επιτέλους βήματα χαλάρωσης της έντασης και την έναρξη απευθείας συνομιλιών. Σε αυτό θέλουμε να προσφέρουμε υποστήριξη στο μέτρο των δυνάμεών μας.».
Μάλιστα κύριε ΥΠΕΞ της Γερμανίας. Μας είπες όσα θέλει η χώρα σου. Μυρίστηκες “αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο” και θέλεις να βάλεις τη γερμανική χερούκλα σου σε αυτά, μέσω του Τούρκου ταραχοποιού. Αλλά μας φοβέρισες κιόλας, λέγοντας πως, “περαιτέρω κλιμάκωση μπορεί μόνο να βλάψει όλες τις πλευρές, αλλά πάνω απ' όλα τους άμεσα εμπλεκομένους επιτόπου”. Δηλαδή κυρίως την Ελλάδα. Γι΄ αυτό μας πρότεινες, “την έναρξη απευθείας συνομιλιών” και ότι θα βοηθήσει και η Γερμανία (χαχαχαχα). Δεν σε δίδαξε φαίνεται τίποτε, η κατατρόπωση των Ναζιστών προγόνων σου στα ελληνικά εδάφη;
Ωστόσο παραδέχτηκες ότι, οι διαφορές λύνονται “στη βάση του Διεθνούς Δικαίου” και το οποίο ξεχνάς ότι είναι με την πλευρά της Ελλάδος.
Μας είπες επίσης ότι, πιστεύεις σε “ειλικρινή διάλογο” μεταξύ των δυο χωρών. Αλήθεια είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι ο μπαμπέσης Τούρκος, ο παπατζής Τούρκος, μπορεί να κάνει “ειλικρινή διάλογο” υπό την απειλή των όπλων; Την οποία απειλή στηρίζει απριόρι η Γερμανία, εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου, δυο κρατών – μελών της ΕΕ;
Αλλά εμείς δεν ξεχάσαμε, ότι και η Γερμανία την έχει την μπαμπεσιά μέσα στο αίμα της και ξερνάει επίπλαστες “συμμαχίες” μπροστά στα οικονομικά της συμφέροντα.
Δεν είναι η “εφημερίδα των Συντακτών”, δεν είναι η “Αυγή”, είναι η “Τhe Australian”
Προς εξυπηρέτηση λοιπόν των δόλιων σχεδίων της, η Γερμανία εργαλειοποιεί περιοδικά και εφημερίδες της στην προπαγάνδα κατά της Ελλάδος.
Όπως στα γεγονότα του Έβρου, το Der Spiegel “ανακάλυψε” Τούρκο νεκρό με πυροβόλο όπλο από τη ελληνική πλευρά, έτσι τώρα, το Focus “ανακάλυψε” ότι το Καστελόριζο διεκδικείται από την Ελλάδα. Άρα δεν είναι ελληνικό.
Αχ. βρε Γερμαναράδες, ο Γιόζεφ Γκαίμπελς κυλάει ακόμη στις φλέβες σας.
Αλλά, αντί άλλης απαντήσεως κι αφού δεν χόρτασαν από όσα έγραψαν προ λίγων ημερών οι Βρετανικές εφημερίδες παγκοσμίου κύρους (The Times of London και The Guardian) που αποκαλούν δικτάτορα τον Ερντογάν, αλλά και η αριστερή γαλλική εφημερίδα Liberation που σε κύριο άρθρο γνώμης, αναγνωρίζει πως: “Είμαστε όλοι, Έλληνες Ευρωπαίοι”, θα τους γνωρίσω τι ακριβώς ανάρτησε στην διαδικτυακή της σελίδα η ΕΡΤ σε ανταπόκριση του Αλέκου Μάρκελλου:
Με ένα πύρινο άρθρο του δημοσιογράφου Luke Slattery που καταγράφει δίχως στρογγυλοποιήσεις την Τουρκική επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας και ταυτόχρονα καλεί τους Αυστραλούς να απόσχουν από μελλοντικές εκδηλώσεις για την επέτειο της απόβασης στην Καλλίπολη σε Τουρκικό έδαφος, ως διαμαρτυρία για όσα έχει πράξει και συνεχίζει εναντίον της Ελλάδας, η Εθνικής κυκλοφορίας εφημερίδα “Τhe Australian”, έδωσε το στίγμα της Αυστραλιανής κοινής γνώμης για όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο και προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια και επίσημη αντίδραση της Τουρκίας.
Το κείμενο το οποίο συνοδεύεται από ένα ιδιαίτερα αιχμηρό σκίτσο του Eric Lobbeck το οποίο απεικονίζει τον Τούρκο πρόεδρο να κρατά ένα φέσι με νεκροκεφαλές, οδήγησε τον Πρέσβη της Τουρκίας στην Αυστραλία Korhan Karakoc να εκφράσει τη δημόσια δυσαρέσκεια της χώρας του, με τη σημείωση πως – κατά τη γνώμη του - δεν αποτυπώνει τα αισθήματα των Αυστραλών για την Τουρκία.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα με μια από τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες σε όλη τη χώρα ενώ την προηγούμενη ημέρα ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε τηλεφωνικά ενημερώσει τον Αυστραλό ομόλογό του Scott Morison, για τις παράνομες και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα του άρθρου:
«Η Τουρκία δεν είναι φίλη μας.
Η Τουρκία δεν είναι φίλη του Δυτικού κόσμου.
Η ηγεσία της μετέχει ενεργά με τη Ρωσία για να πλαγιοκοπήσει την επιρροή της Δύσης στη Μέση Ανατολή, ένας βασικός λόγος για την οργισμένη αντίδραση της στην πρόσφατη συμφωνία αναγνώρισης ανάμεσα στο Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής της Mossad Yossi Cohen, σύμφωνα με το BBC αξιολογεί πως η Τουρκία είναι μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα στην περιοχή – αλλά και παγκοσμίως - από το Ιράν.
Η Τουρκία είναι αντιδημοκρατική εντός και περιπετειώδης, εκτός:
Η πρόσφατη αντιπαράθεση με την Ελλάδα αναφορικά με τη διεξαγωγή ερευνών ανοιχτά του Καστελόριζου είναι μια σημαντική αιτία αφύπνισής μας αναφορικά με τις επιδιώξεις της Τουρκίας οικονομικά, στρατηγικά, και τοπικά.
Στην Ανατολική Μεσόγειο εφαρμόζει επεκτατική πολιτική την οποία αποκαλεί “Mavi Matan”, δηλαδή “γαλάζια πατρίδα”, πολιτική που μοιάζει με τις επεκτατικές επιδιώξεις της Κίνας στη Νότιο Σινική Θάλασσα.
Το Καστελόριζο, κάτι περισσότερο από “ένας βράχος” με ένα ωραίο λιμάνι, βρίσκεται χοντρικά δύο χιλιόμετρα από τις αποκαλούμενες “Τουρκικές ακτές”.
Επισκέφθηκα την περιοχή πολλές φορές ανάμεσα στο 2004 και το 2010.
Στην τελευταία μου επίσκεψη σε ένα μαγαζί στο τουρκικό Kas απέναντι από το Καστελόριζο, ο σερβιτόρος από το πάνω μπαλκόνι του μαγαζιού μου έδειξε το Ελληνικό νησί και έκανε την κίνηση σα να πυροβολούσε με ένα πολυβόλο προς τα εκεί.
Στη πραγματικότητα αυτή η δραματική μίμηση αποτυπώνει τη στάση της Τουρκίας συνολικά έναντι της Ελλάδας.
Μάλλον ο νεαρός σερβιτόρος απλά επαναλάμβανε μεταφορικά τις σφαγές που έκαναν κυριολεκτικά το 1922 οι Τούρκοι εναντίον Ελλήνων και Αρμενίων στη Σμύρνη, μόλις τέσσερις ώρες απόσταση οδηγώντας από το Kas. Οι Τουρκικές αγριότητες στη Σμύρνη, συνέχεια των γενοκτονιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εναντίον των Χριστιανικών μειονοτήτων, έγιναν υπό την ηγεσία και τις απευθείας εντολές του Μουσταφά Κεμάλ, του γνωστού Κεμάλ Ατατούρκ που έχει πει για τους νεκρούς Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στην απόβαση της Καλλίπολης, πως “οι νεκροί κείτονται πλέον σε φιλικό έδαφος”.
Όταν στην Αυστραλία “τιμούμε” αυτά τα λόγια του Κεμάλ είναι σα να αποσιωπούμε τη σφαγή έως και 100.000 Ελλήνων και Αρμενίων στη Σμύρνη. Αυτή τη χρονιά οι εορτασμοί για την επέτειο της Καλλίπολης αναβλήθηκαν λόγω κορωνοϊού.
Τις επόμενες χρονιές οι Αυστραλοί θα πρέπει να αναλογιστούμε αν θα μετάσχουμε σε εκδηλώσεις επί Τουρκικού εδάφους.
Δεν πρέπει να γινόμαστε αφορμή μιας ανύπαρκτης κανονικότητας η οποία συγκαλύπτει έτσι την επεκτατική αγριότητα της Τουρκίας και να αποσιωπάται έτσι η ευθύνη τους στη γενοκτονία Ελλήνων και Αρμενίων το 1915. Εναλλακτικά, μπορούμε να εορτάζουμε στη Λήμνο.
Είναι το σωστό μέρος να τιμήσουμε τους πεσόντες μας της Καλλίπολης, είναι κοντά στα Δαρδανέλια και αρκετά κοντά στην τοξική Τουρκία και αυτή μπορεί να είναι η διαμαρτυρία μας ενάντια στη διαρκή στρατιωτική απειλή της Τουρκίας.
Στο καθεστώς του Ερντογάν αξίζει η καταδίκη μας, όχι η συγχώρεση».
Η Τουρκία δεν είναι φίλη του Δυτικού κόσμου.
Η ηγεσία της μετέχει ενεργά με τη Ρωσία για να πλαγιοκοπήσει την επιρροή της Δύσης στη Μέση Ανατολή, ένας βασικός λόγος για την οργισμένη αντίδραση της στην πρόσφατη συμφωνία αναγνώρισης ανάμεσα στο Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Στην πραγματικότητα, ο επικεφαλής της Mossad Yossi Cohen, σύμφωνα με το BBC αξιολογεί πως η Τουρκία είναι μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα στην περιοχή – αλλά και παγκοσμίως - από το Ιράν.
Η Τουρκία είναι αντιδημοκρατική εντός και περιπετειώδης, εκτός:
Η πρόσφατη αντιπαράθεση με την Ελλάδα αναφορικά με τη διεξαγωγή ερευνών ανοιχτά του Καστελόριζου είναι μια σημαντική αιτία αφύπνισής μας αναφορικά με τις επιδιώξεις της Τουρκίας οικονομικά, στρατηγικά, και τοπικά.
Στην Ανατολική Μεσόγειο εφαρμόζει επεκτατική πολιτική την οποία αποκαλεί “Mavi Matan”, δηλαδή “γαλάζια πατρίδα”, πολιτική που μοιάζει με τις επεκτατικές επιδιώξεις της Κίνας στη Νότιο Σινική Θάλασσα.
Το Καστελόριζο, κάτι περισσότερο από “ένας βράχος” με ένα ωραίο λιμάνι, βρίσκεται χοντρικά δύο χιλιόμετρα από τις αποκαλούμενες “Τουρκικές ακτές”.
Επισκέφθηκα την περιοχή πολλές φορές ανάμεσα στο 2004 και το 2010.
Στην τελευταία μου επίσκεψη σε ένα μαγαζί στο τουρκικό Kas απέναντι από το Καστελόριζο, ο σερβιτόρος από το πάνω μπαλκόνι του μαγαζιού μου έδειξε το Ελληνικό νησί και έκανε την κίνηση σα να πυροβολούσε με ένα πολυβόλο προς τα εκεί.
Στη πραγματικότητα αυτή η δραματική μίμηση αποτυπώνει τη στάση της Τουρκίας συνολικά έναντι της Ελλάδας.
Μάλλον ο νεαρός σερβιτόρος απλά επαναλάμβανε μεταφορικά τις σφαγές που έκαναν κυριολεκτικά το 1922 οι Τούρκοι εναντίον Ελλήνων και Αρμενίων στη Σμύρνη, μόλις τέσσερις ώρες απόσταση οδηγώντας από το Kas. Οι Τουρκικές αγριότητες στη Σμύρνη, συνέχεια των γενοκτονιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εναντίον των Χριστιανικών μειονοτήτων, έγιναν υπό την ηγεσία και τις απευθείας εντολές του Μουσταφά Κεμάλ, του γνωστού Κεμάλ Ατατούρκ που έχει πει για τους νεκρούς Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στην απόβαση της Καλλίπολης, πως “οι νεκροί κείτονται πλέον σε φιλικό έδαφος”.
Όταν στην Αυστραλία “τιμούμε” αυτά τα λόγια του Κεμάλ είναι σα να αποσιωπούμε τη σφαγή έως και 100.000 Ελλήνων και Αρμενίων στη Σμύρνη. Αυτή τη χρονιά οι εορτασμοί για την επέτειο της Καλλίπολης αναβλήθηκαν λόγω κορωνοϊού.
Τις επόμενες χρονιές οι Αυστραλοί θα πρέπει να αναλογιστούμε αν θα μετάσχουμε σε εκδηλώσεις επί Τουρκικού εδάφους.
Δεν πρέπει να γινόμαστε αφορμή μιας ανύπαρκτης κανονικότητας η οποία συγκαλύπτει έτσι την επεκτατική αγριότητα της Τουρκίας και να αποσιωπάται έτσι η ευθύνη τους στη γενοκτονία Ελλήνων και Αρμενίων το 1915. Εναλλακτικά, μπορούμε να εορτάζουμε στη Λήμνο.
Είναι το σωστό μέρος να τιμήσουμε τους πεσόντες μας της Καλλίπολης, είναι κοντά στα Δαρδανέλια και αρκετά κοντά στην τοξική Τουρκία και αυτή μπορεί να είναι η διαμαρτυρία μας ενάντια στη διαρκή στρατιωτική απειλή της Τουρκίας.
Στο καθεστώς του Ερντογάν αξίζει η καταδίκη μας, όχι η συγχώρεση».