Ο δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης στο τελευταίο άρθρο του στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ έκανε μια εκπληκτικά εύστοχη αναφορά. Μίλησε για κυπροποίηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Πραγματικά αν το σκεφτεί κανείς, η Τουρκία επιχειρεί ό,τι ακριβώς και στην Κύπρο, η οποία προηγείται πάντα στις τουρκικές επεκτατικές δοκιμές. Δηλαδή παρατηρεί πως δεν υπάρχει καμία ελληνική αντίδραση και συνεχίζει.
Του Στρατή Μαζίδη
Θυμόμαστε όλοι ότι πριν τα τουρκικά γεωτρύπανα ΓΙΑΒΟΥΖ και ΦΑΤΙΧ επιχειρήσουν εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, είχαν προηγηθεί οι πλόες των ερευνητικών της σκαφών για να παγιωθεί μια εικόνα αλλά και να μετρηθούν αντιδράσεις. Βλέποντας λοιπόν ότι δεν τους σταμάτησε κανείς, με την Ελλάδα να μιλά πάντα για "κυρίαρχη ανεξάρτητη Κύπρο" και την Ε.Ε. να συμπαρίσταται παρέχοντας αλληλεγγύη, έφερε κατόπιν τα γεωτρύπανα.
Το ίδιο επιχείρησε και με την Ελλάδα. Στην πρώτη δοκιμή το 2018, λιγότερο οργανωμένη από τη σημερινή, η Φ/Γ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ με συνεχείς παρενοχλήσεις πέταξε ουσιαστικά έξω το ερευνητικό ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣ. Όταν άλλαξε η κυβέρνηση, η Τουρκία δοκίμασε μια ακόμη φορά. Σαν άκουσε την Αθήνα να μιλά για δυτικούς [!] ανέμους που παρέσυραν το πλοίο δυτικά [και όχι ανατολικά όπως είναι το λογικό] και με τα πολεμικά πλοία σε απόσταση δεκάδων μιλίων, είδε ότι την παίρνει.
Ως εκ τούτου επανήλθε. Το ΟΡΟΥΤΣ ΡΕΙΣ φαίνεται ότι δε διεξάγει έρευνες. Όμως ο αντικειμενικός του σκοπός δεν ήταν αυτός αλλά να διερευνήσει αν μπορεί να παραμείνει στην επίμαχη περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας καθ' όλο το διάστημα της Navtex μαζί με τον πολεμικό στολίσκο. Το τι γίνεται ακριβώς στην επίμαχη περιοχή δεν μπορεί κανείς να το γνωρίζει. Στο τέλος της ημέρας όμως η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι το ερευνητικό και η συνοδευτική αρμάδα πλέον ανενόχλητα σε περιοχές όπου η χώρα μας έχει κυριαρχικά δικαιώματα. Ό,τι δηλαδή είδαμε και στην Κύπρο, απλά εκεί δεν υπήρχαν πλοία να το παρακολουθούν.
Βέβαια κινούνται στα όρια και ανατολικά του τμήματος που έμεινε εκτός οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Κι αυτό ας μας προβληματίσει αν όλα αυτά που βλέπουμε είναι ή όχι σε κάποιο βαθμό ελεγχόμενα και προαποφασισμένα, εξαιρώντας βέβαια τις Ε.Δ., οι οποίες κάνουν αυτό που πρέπει. Το μέλλον θα δώσει τις απαντήσεις.
Το ερώτημα όμως είναι το εξής. Τι θα συμβεί στο επόμενο βήμα, που είδαμε ότι έγινε και στην περίπτωση της Κύπρου. Για τα σεισμογραφικά μπορούμε να πούμε ότι ο θόρυβος παρεμποδίζει τις έρευνες, πως άπλωσε καλώδια αλλά δεν το αφήνουμε κτλ.
Τι θα γίνει όμως όταν έρθει ένα πλωτό γεωτρύπανο και δοκιμάσει να σταθεροποιηθεί για να τρυπήσει; Εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια για τρίπλες.
Και τι θα συμβεί αν αυτό το γεωτρύπανο είναι το Κανούνι, το οποίο εσχάτως ανακάλυψαν τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά για το οποίο γράψαμε αναλυτικά εδώ και αρκετούς μήνες [http://www.freepen.gr/2020/02/sertao_18.html], στις αρχές του θέρους [http://www.freepen.gr/2020/06/blog-post_691.html] αλλά και πολύ νωρίτερα όπως μπορείτε να δείτε μέσα στα παραπάνω κείμενα;
Ένα γεωτρύπανο που αγοράστηκε κοψοχρονιά με 37 εκ. δολάρια ενώ το χρέος της υποθήκης στην αμερικανική θυγατρική γερμανικής - το τονίζω γερμανικής - τράπεζας είχε ξεπεράσει τα 800 εκ.; Ένα πλοίο του οποίου η αγορά είχε προαναγγελθεί πολύ νωρίτερα της δημοπρασίας και είχε ήδη σουλουπωθεί κλείνοντας τις τρύπες στα πλαϊνά.