Από: Νέα Κρήτη - Γιώργος Σαχίνης
Το απόφθεγμα του Θουκυδίδη σε ελεύθερη μετάφραση από τον “Επιτάφιο” του Περικλή, όσες απέλπιδες προσπάθειες κι αν έκανα από τα μαθητικά μου χρόνια να το καταρρίψω, απλά έσπασα τα μούτρα μου. Η εξήγηση μπορεί να τόσο απλή, άρα προϊόν μεγάλης διανοητικής επεξεργασίας, μίας από τις πέντε κατά τη γνώμη μου κορυφαίες προσωπικότητες του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Ο Θουκυδίδης (ίσως ο πλέον ψυχρός ρεαλιστής και με κανένα τρόπο μαξιμαλιστής της γεωπολιτικής, της γεωστρατηγικής και της Ιστορίας) είχε καταλάβει ότι η ελευθερία δεν αποτελεί ούτε θεϊκή προσφορά, ούτε συστατικό της φύσης, αλλά κατάκτηση του ατόμου, όχι μέσω της ιδιωτείας (idiot: βλάκας), αλλά μέσω των κοινών και του μετέρχεσθαι. Ο Θουκυδίδης μάλιστα, για να μη νομίσουμε ότι το είπε τυχαία, στο μνημειώδες έργο του “Περικλέους Επιτάφιος”, παρουσιάζοντας τον λόγο που φέρεται να εκφώνησε ο μεγάλος πολιτικός και στρατηγός στο αξίωμα εκείνη την περίοδο Περικλής, το 430 π.Χ., για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού Πολέμου, το αποσαφηνίζει περαιτέρω με τον λόγο του μεγάλου Αθηναίου του 5ου π.Χ. αιώνα: «Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι».
Τα λάθος ερωτήματα και η αναθεωρητική Τουρκία
Συνακόλουθα, αυτό που από την αρχή πρέπει να διευκρινίσω, σύμφωνα με τη δική μου οπτική, είναι πως θεωρώ σε εντελώς “άλλη πίστα” από το πραγματικό πεδίο τα ερωτήματα που είναι στα χείλη πολλών, συμπυκνωμένα: «Λέτε να έχουμε θερμό επεισόδιο με την Τουρκία - λες κι όσα συμβαίνουν μήνες τώρα με τα κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά και τον πυρήνα της κυριαρχίας μας είναι ψυχρά! - (;), είναι δυνατόν να κάνουμε πόλεμο για τα μίλια στα χωρικά, την ΑΟΖ ή την υφαλοκρηπίδα σε τέτοια κατάσταση (;), θα χτυπήσει ο Ερντογάν (;), δηλαδή είναι καλύτερα ή χειρότερα να καθίσουμε στο τραπέζι των συνομιλιών μετά από ένα πολεμικό γεγονός (μάλιστα εκ προοιμίου το θεωρούν οδυνηρή ήττα για εμάς κι ας έδωσαν εσχάτως οι Ένοπλες Δυνάμεις μας πολλάκις εντελώς άλλη εικόνα)».
Αρέσει, δεν αρέσει - που δεν αρέσει - η Ελλάδα είναι αδύνατον να ξεφύγει από την ανάγκη αντιμετώπισης του τουρκικού αναθεωρητισμού, που σήμερα έχει ως αιχμή τον επεκτατισμό και στον πυρήνα του την αλλαγή συνθηκών, όπως της Λωζάνης, και των συνόρων, χερσαίων και θαλασσίων, στην ευρύτερη περιοχή μας. Αν όμως η Ελλάδα, πολιτικό σύστημα και κοινωνία, αποφασίσει να “δραπετεύσει” από την αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού, τότε οφείλουμε ωμά, κυνικά και ρεαλιστικά να καταλάβουμε ότι αυτό τελικά θα σημαίνει εθνικό ακρωτηριασμό, γεωπολιτική “τρύπα” μετατροπής της χώρας σε χώρο και τελικά τη μετατροπή μας στην καλύτερη των περιπτώσεων σε κράτος “δορυφόρο” με “φιλανδοποίηση” της επικράτειάς μας, στη χειρότερη σε κράτος-μαριονέτα...
Είναι παράδοξο ότι η Τουρκία, με την προβολή ισχύος (αμφιλεγόμενη, όπως μας έδειξαν οι Ένοπλες Δυνάμεις μας) και την απειλή πολεμικού γεγονότος, αφενός προχωρά σε μια σειρά κινήσεων αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, και αφετέρου μας καλεί σε ένα απευθείας διάλογο “άνευ όρων”, όπως λέει για μια ειρηνική διευθέτηση όλων των ζητημάτων που θέτει, έναντι του μόνου που επίσημα τουλάχιστον και διαχρονικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις λένε ότι έχουμε, αυτό της οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας. Αν παρατηρήσετε πιο βαθιά, η Τουρκία συμπεριφέρεται (και δυστυχώς στο ίδιο μήκος κύματος εμφανίζονται πολλοί εταίροι και σύμμαχοί μας) λες και μας καλεί σε έναν διάλογο, υπό το βάρος μιας συντριπτικής ήττας, που σε κάποιο πεδίο (ποιο είναι και δεν το έχω καταλάβει;) έχουμε ήδη υποστεί. Είναι τόσο εμφατική αυτή η στάση της, που η πρόσκλησή της για «διάλογο άνευ όρων», ομοιάζει με απαίτηση για “παράδοση άνευ όρων”, λες και έχουμε ήδη ηττηθεί και ουσιαστικά μας ετοιμάζουν ένας τραπέζι συνομιλιών για καμία “σύναψη συμφώνου ανακωχής-ειρήνης”.
Δεν υποστηρίζω ότι οι καταστάσεις είναι απλές ή εύκολες, ίσα-ίσα που εδώ και δύο χρόνια μιλάμε μέσα από τον 98,4 και την “ΚΡΗΤΗ TV” για την κρισιμότερη περίοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τουλάχιστον από το 1974 και μετά. Υποστηρίζω όμως ότι, ειδικά τώρα, χρειάζεται μια συνολική συνεκτική στρατηγική βάθους, η οποία δεν μπορεί να περιορίζεται απλά και μόνο στην επίκληση του διεθνούς δικαίου, τη χρήση του δυστυχώς και από εμάς αλά καρτ με “μερικές οριοθετήσεις ή επεκτάσεις της αιγιαλίτιδας ζώνης” ή αναζητώντας εμμονικά τη συνδρομή της Ε.Ε. και των ΗΠΑ.
Αλήθεια, έχετε παρακολουθήσει πρωτίστως - και αφού όλες οι πτέρυγες της πολιτικής ελίτ και της διανόησης συμφωνούν πως «αν γίνει τίποτα με την Τουρκία, είναι βέβαιο ότι μόνοι μας θα είμαστε» - κάποια ενέργεια, πολιτική ή δράση αφύπνισης και εγρήγορσης της ελληνικής κοινής γνώμης και πλήρους συνειδητοποίησης της κρισιμότητας που διέρχεται η πατρίδα μας; Ένα απλό παράδειγμα πόσο κατανοητό μας είναι ως κοινωνία ότι η αιγιαλίτιδα ζώνη, εμπίπτοντας στον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας ενός κράτους, συνιστά, όπως και το έδαφος, επικράτεια και σύνορο; Είναι “λεπτομέρεια” τόσο αμελητέα λοιπόν, όπως και στην Ελλάδα αρκετά εξέχοντα μέλη της ελίτ μάς λένε το «τι 6 ναυτικά μίλια, τι 8 ή 10 ή έως 12 που δίνει δικαίωμα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας! Τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο για ένα, δύο ή έξι ακόμη μίλια;». Είναι οι ίδιοι που, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, ψάχνουν με βάση το μέγεθος των νησιών μας να πείσουν ότι δεν μπορούν να έχουν 100% επήρεια (ελληνικό εφεύρημα αυτό), αποσιωπώντας ότι έχουν αποδεχτεί ακόμη και μηδενική (0) επήρεια ήδη σε συμφωνίες τους για κάποια από αυτά, παρά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, που κατά τ’ άλλα δηλώνουν μύστες και γνώστες του. Κορυφαίο παράδειγμα η Κρήτη, το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το 5ο της Μεσογείου, εμφανίζεται με μειωμένη επήρεια στην οριοθέτηση με την Αίγυπτο. Όπως γράφτηκε και δε διαψεύστηκε, για να κάνετε τις συγκρίσεις μόνοι σας, «η νήσος Σάσωνα, μικρή νησίδα μπροστά από την Αλβανία, με έκταση 5,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα, χωρίς μόνιμο πληθυσμό, που άνηκε παλιά στα Επτάνησα, έλαβε στην ιταλο-αλβανική συμφωνία για την κοινή τους ΑΟΖ 100% επήρεια! Δεν είναι, κατά συνέπεια, λογικό να διεκδικεί κανείς πλήρη επήρεια για την Κρήτη, το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, με έκταση 8.336 τ.χ. (1.463 φορές μεγαλύτερη από τη Σάσωνα); Τα Διαπόντια νησιά με έκταση 17,65 τ.χ. και 1.340 κατοίκους πήραν στη συμφωνία με την Ιταλία από 30% μέχρι 70% επήρεια. Το Κουφονήσι με έκταση 5,25 τ.χ. (σχεδόν όσο η Σάσωνα) και οικονομική δραστηριότητα πήρε στη συμφωνία με την Αίγυπτο 0% (μηδέν)».
Συνακόλουθα, μελλοντικά και η Γαύδος με έκταση 29,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σχεδόν έξι φορές παραπάνω από τη Σάσωνα, με 152 κατοίκους και οικονομική δραστηριότητα, επήρεια 100% να την ξεχάσει;
Πάνω απ’ όλα όμως, αυτό που χρειάζεται επειγόντως η πατρίδα μας είναι ένα αδιαίρετο τρίπτυχο κεντρικής ιδέας μίας σύγχρονης στρατηγικής βάθους:
- Εθνική Ενότητα, σε επίπεδο ηγεσίας κάθε μορφής και επιπέδου, αλλά και βάσης, του λαού μας δηλαδή.
- Αυθεντικό Πατριωτισμό με αντίληψη της πραγματικότητας και όχι λεκτικούς ακροβατισμούς και κρυμμένα μυστικά πίσω από έννοιες, όρους, νομικισμούς και βερμπαλισμούς, ιστορικά αγαπημένο σπορ είτε “κοσμοπολίτικων κύκλων κλειστών σαλονιών” περί ρεαλισμού και ελληνικού “μαξιμαλισμού” (δηλαδή αν θες τα δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, Συνθήκες και Συμβάσεις είσαι μαξιμαλιστής), είτε ακόμη χειρότερα ακραίων εθνικιστικών κύκλων, λεκτικής πολεμο-λαγνείας, που ιστορικά με τον πρώτο “καπνό” και οι μεν και οι δε είτε θα είναι οι πρώτοι που θα αποχαιρετήσουν την πατρίδα, είτε οι πρώτοι που θα εμφανίζονται ως “Κασσάνδρες” που “τα λέγαμε αλλά δε μας άκουγαν”, είτε διόλου απίθανο οι “συνεργάτες” μιας νέας κατάστασης οδυνηρής για τον λαό μας.
- Εθνική Στρατηγική βάθους με μέσο και μακροπρόθεσμες πολιτικές, με υπέρβαση κομματικών επετηρίδων και ιδεοληψιών, ικανή να οδηγήσει τη χώρα συγκροτημένα στις παγκόσμιες ανακατατάξεις και ρευστοποιήσεις που συντελούνται στον 21ο αιώνα.
Παίζοντας με ορολογίες και δηλώσεις εντυπώσεων
Ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης 38 χρόνια το φώναζε, αλλά ουδείς τον άκουγε: «Δύο είναι οι απλές, αυτονόητες και απόλυτα εντός του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας πράξεις, ως αρχή του παντός: “Συνολική ανακήρυξη ΑΟΖ και συνολική επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια”».
Οτιδήποτε άλλο, όπως κι αν σερβίρεται με όποιες προφάσεις, “μύθους”, δικαιολογίες και ανακρίβειες (π.χ. 12 ν.μ. στο Αιγαίο την κάνουν κλειστή ελληνική θάλασσα, άρα δε θα αντιδράσουν μόνο οι Τούρκοι, αλλά και οι Ρώσοι και οι ΗΠΑ αποσιωπά τις πρόνοιες της αβλαβούς διέλευσης αλλά των ειδικών διαύλων διέλευσης, που το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας περιέχει), δεν είναι παρά “σαλαμοποίηση” κυριαρχίας και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Όπως κι αν το αιτιολογούν, οι συμφωνίες με την Ιταλία αλλά πολύ περισσότερο με την Αίγυπτο, αυτή για μερική οριοθέτηση, υπό τον τίτλο του “προσωρινού”, δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Στο μεταξύ, ενώ το “Oruc Reis” συνεχίζει να “αλωνίζει”, εμείς πανηγυρίζουμε γατί στη θερινή συνέντευξη Τύπου στη Γερμανία η καγκελάριος Μέρκελ φέρεται να δηλώνει, κατά τους τίτλους πολλών ελληνικών ΜΜΕ, ότι «όλες οι χώρες της Ε.Ε. έχουν υποχρέωση να στηρίξουν την Ελλάδα...». Συγνώμη, αλλά σας παρακαλώ πολύ να διαβάσετε προσεκτικά τις αυτούσιες δηλώσεις της κ. Μέρκελ, που μάλλον επιδέχονται περισσότερες από μία αναγνώσεις: «Όλοι, ως κράτη-μέλη της Ε.Ε., έχουμε ασφαλώς την υποχρέωση να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τα δικαιώματα και τα θέματα που παρουσιάζουν οι Έλληνες φίλοι μας και επίσης να τους υποστηρίξουμε... όπου έχουν δίκιο».
Τονίζεται και το «τα θέματα που παρουσιάζουν» και ιδιαίτερα το... «όπου έχουν δίκαιο».
«Παρά ταύτα, έχω επανειλημμένα προσπαθήσει προκειμένου να μην υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση και αυτό γίνεται εν μέρει μόνο με το να μιλάει κανείς συνεχώς και με τις δύο πλευρές. Οι διαφορές που υπάρχουν εκεί σε ό,τι αφορά τον διαχωρισμό των οικονομικών ζωνών μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο μαζί».
Ούτε λέξη για το ποιος κλιμακώνει, ούτε λέξη για το ποιος τορπιλίζει τις όποιες προϋποθέσεις για έναν διάλογο. Α, και φυσικά ο Μπορέλ μάς είπε μετά το άτυπο συμβούλιο των ΥΠ.ΕΞ. της Ε.Ε., μαζί με τον Γερμανό Μάας, ότι θα φτιαχτεί μελλοντικά ένας κατάλογος προς εξέταση κυρώσεων αν χρειαστεί για την Τουρκία (!). Ενδεχομένως, ίσως και όχι στη Σύνοδο την επίσημη του Σεπτεμβρίου (“μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λες”, που λέει και το άσμα). Μήπως τότε και μόνο τότε, όταν έχουν διαφύγει τον κίνδυνο έκθεσης στην τουρκική λίρα, γερμανικές και ολλανδικές τράπεζες και επιχειρήσεις; Όταν έχουν εξοφληθεί οι Ισπανοί, που φτιάχνουν τα ελικοπτεροφόρα για την Τουρκία, και οι Ιταλοί για τα στρατιωτικά λογισμικά ή η ευρωπαϊκή τριεθνής AIRBUS (Γαλλία - Γερμανία - Ισπανία) τα ειδικά διαμορφωμένα ως μεταγωγικά αεροσκάφη τους, που χρησιμοποιεί σε Λιβύη και Συρία η Τουρκία;
Αλλά, ενώ επικαλούμαι τον Θεόδωρο Καρυώτη για την ΑΟΖ, την αιγιαλίτιδα και την υφαλοκρηπίδα (που σημειωτέον υπάρχει ειδικά αυτή εξ υπαρχής και αυτοδίκαια για μια χώρα), στην Ελληνική Βουλή κυρώνουν οριοθετήσεις, χωρίς καν γραμμές βάσης, κλείσιμο κόλπων και χαράξεις. Μη βιαστείτε να πείτε πάλι λεπτομέρειες, άμα πολιτικά συμφωνούν δύο κράτη. Το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, στο “Παράρτημα Ι Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της θάλασσας και συμφωνία σχετικά με την εφαρμογή του μέρους ΧΙ της εν λόγω σύμβασης”, είναι σαφές και αναλυτικό: «Η ΑΟΖ, η αιγιαλίτιδα ζώνη, οι κόλποι και οι γραμμές βάσης έχουν μια συγκεκριμένη σειρά στη χάραξή τους για να έχουν μέγιστο αποτέλεσμα». Το κλείσιμο των κόλπων σημαίνει ότι μετατρέπονταν οι κόλποι σε “εσωτερικά ύδατα”, όπου η κυριαρχία του κράτους είναι απόλυτη!!! Οι κόλποι γίνονται ένα είδος “μη ξηρού εδάφους”. Οι άκρες των κόλπων συνδέονται με ευθείες που ονομάζονται γραμμές βάσης, υπάρχουν 4 είδη, που μάλιστα περιγράφονται στα άρθρα 7, 9 και 10 του εν λόγω Παραρτήματος. Όταν αυτά γίνουν, ανακοινώνονται και αναρτώνται στον ΟΗΕ. Η σημασία των κόλπων και των γραμμών βάσης δεν αφορά μόνο στην “εδαφική” επέκταση ενός κράτους, αλλά και στο γεγονός ότι η χάραξη της ΑΟΖ και της αιγιαλίτιδας ζώνης, εφόσον έχουν διασφαλιστεί οι κόλποι και οι γραμμές βάσης, ξεκινά από τις τελευταίες και όχι από τις “εσωτερικές παραλίες” των κόλπων. Κατά συνέπεια, όταν κανείς συμφωνεί σε ΑΟΖ πριν κλείσει τους κόλπους, έχει ήδη απολέσει τμήματά της, που θα προέκυπταν αν η ΑΟΖ ξεκινούσε από τις γραμμές βάσης.
Αντί επιλόγου
Ξαναθέτω λοιπόν αντί άλλου επιλόγου το αξεπέραστο, τουλάχιστον από εμένα, επιχείρημα το Θουκυδίδη: «Ή ελευθερία ή ησυχία, πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είστε ελεύθεροι ή θα είστε ήσυχοι, και τα δύο μαζί δε γίνονται».
Επειδή, τέλος, πολλά λέγονται στον “αέρα”, σας παραθέτω αυτούσιο το επίμαχο τμήμα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως έχει κυρωθεί και ενσωματωθεί και από την Ε.Ε. και αποτελεί πλέον κοινοτικό κεκτημένο δευτερογενούς νομοθεσίας. Διαβάστε μόνοι σας τα πάντα για όρια της χωρικής θάλασσας (αιγιαλίτιδα ζώνη), τις πρόνοιές του για τους υφάλους, τις γραμμές βάσης, τα εσωτερικά ύδατα, τα ποτάμια, τις ευθείες γραμμές βάσης, σκοπέλους, κόλπους, λιμάνια, συντεταγμένες και ναυτικούς χάρτες. Αλλά κυρίως διαβάστε στο τέλος του Παραρτήματος τις πρόνοιές του για την «αβλαβή διέλευση» και τους ειδικούς διαύλους ναυσιπλοΐας, ώστε να καταλάβετε τη “μυθολογία” ότι, αν η Ελλάδα πάει έως τα 12 ναυτικά μίλια την αιγιαλίτιδα ζώνη στο Αιγαίο, την κάνει κλειστή θάλασσα, κάτι που θα προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και χωρών όπως η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Εκτός κι αν ο έλεγχος για το λαθρεμπόριο, τα παράνομα φορτία ναρκωτικών ή και όπλων από τις ελληνικές Αρχές, δηλαδή από χώρα-μέλος της Ε.Ε., στα χωρικά της ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια, είναι πράξη που δημιουργεί αντίδραση επειδή θα εφαρμόζει τη νομιμότητα.
Αλήθεια, όσοι αποκρούουν την επέκταση έως τα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο και σε όλο το εύρος της Κρήτης κι όχι μόνο νότια, μπορούν να μας πουν σήμερα, που είμαστε στα 6 ναυτικά μίλια χωρικά, αυτά είναι “κλειστά” για τη διεθνή ναυσιπλοΐα;
Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας /* Σύμβαση του Μοντέγκο Μπαίυ */
Επίσημη Εφημερίδα αριθ. L 179 της 23/06/1998 σ. 0003 - 0134
Παράρτημα Ι
Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και Συμφωνία σχετικά με την εφαρμογή του μέρους ΧΙ της εν λόγω σύμβασης
Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας
Μέρος ΙΙ Χωρική θάλασσα και συνορεύουσα ζώνη
Τμήμα 1 Γενικές διατάξεις
Άρθρο 2 Νομικό καθεστώς της χωρικής θάλασσας, του εναέριου χώρου πάνω από τη χωρική θάλασσα και του βυθού και του υπεδάφους του
1. Η κυριαρχία του παράκτιου κράτους εκτείνεται, πέρα από την ηπειρωτική του επικράτεια και τα εσωτερικά του ύδατα και, στην περίπτωση αρχιπελαγικού κράτους, πέρα από τα αρχιπελαγικά του ύδατα, στην παρακείμενη θαλάσσια ζώνη που ορίζεται ως χωρική θάλασσα.
2. Η κυριαρχία αυτή εκτείνεται και στον εναέριο χώρο πάνω από τη χωρική θάλασσα, καθώς και στον βυθό και υπέδαφός της.
3. Η κυριαρχία επί της χωρικής θάλασσας ασκείται σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση και τους άλλους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
ΤΜΗΜΑ 2 ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΙΚΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Άρθρο 3 Εύρος της χωρικής θάλασσας
Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση.
Άρθρο 4 Εξωτερικό όριο της χωρικής θάλασσας
Το εξωτερικό όριο της χωρικής θάλασσας είναι η γραμμή της οποίας κάθε σημείο βρίσκεται σε τόση απόσταση από το πλησιέστερο σημείο της γραμμής βάσεως, όσο είναι το εύρος της χωρικής θάλασσας.
Άρθρο 5 Φυσική ακτογραμμή
Πλην εάν άλλως προβλέπεται στην παρούσα σύμβαση, ως φυσική ακτογραμμή για τη μέτρηση του εύρους της χωρικής θάλασσας λαμβάνεται η γραμμή της κατωτάτης ρηχίας κατά μήκος της ακτής, όπως αυτή εμφαίνεται στους ναυτικούς χάρτες μεγάλης κλίμακας που αναγνωρίζονται επίσημα από το παράκτιο κράτος.
Άρθρο 6 Ύφαλοι
Στην περίπτωση νησιών που βρίσκονται πάνω σε κοραλλιογενείς ατόλες ή νησιών που περιβάλλονται από υφάλους, η γραμμή βάσεως για τη μέτρηση του εύρους της χωρικής θάλασσας είναι η προς τη θάλασσα γραμμή κατωτάτης ρηχίας των υφάλων, όπως σημειώνεται με το οικείο σύμβολο των ναυτικών χαρτών που είναι επίσημα αναγνωρισμένοι από το παράκτιο κράτος.
Άρθρο 7 Ευθείες γραμμές βάσεως
1. Σε περιοχές όπου η ακτογραμμή παρουσιάζει βαθιές κολπώσεις και οδοντώσεις, ή υπάρχει κατά μήκος της και σε άμεση γειτνίαση με αυτή συστάδα νησιών, η μέθοδος των ευθειών γραμμών που συνδέουν κατάλληλα σημεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη χάραξη της γραμμής βάσεως από την οποία μετριέται το εύρος της χωρικής θάλασσας.
2. Εκεί όπου, εξαιτίας της παρουσίας ενός δέλτα και άλλων φυσικών συνθηκών, η ακτογραμμή παρουσιάζεται άκρως ασταθής, τα κατάλληλα σημεία μπορούν να επιλεγούν κατά μήκος της απώτατης προς τα ανοικτά της θάλασσας γραμμής κατωτάτης ρηχίας και, παρά την περίπτωση μεταγενέστερης αναστροφής της γραμμής αυτής, οι ευθείες γραμμές βάσεως παραμένουν σε ισχύ μέχρι την τροποποίησή τους από το παράκτιο κράτος σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση.
3. Η χάραξη ευθειών γραμμών βάσεως δε θα πρέπει να αφίσταται κατά τρόπο σημαντικό από τη γενική κατεύθυνση της ακτής, και οι θαλάσσιες περιοχές που κείνται εντός των γραμμών θα πρέπει, για να υπαχθούν στο καθεστώς των εσωτερικών υδάτων, να είναι επαρκώς συνδεδεμένες με τη χερσαία περιοχή.
4. Ευθείες γραμμές βάσεως δεν πρέπει να χαράσσονται προς ή από σκοπέλους, εκτός εάν φάροι ή παρόμοιες εγκαταστάσεις που βρίσκονται μόνιμα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας έχουν κτισθεί επ' αυτών ή πλην των περιπτώσεων όπου η χάραξη των ευθειών γραμμών βάσεως προς και από αυτούς τους σκοπέλους έχει αναγνωρισθεί διεθνώς.
5. Όπου μπορεί να εφαρμοσθεί η μέθοδος των ευθειών γραμμών βάσεως, σύμφωνα με την παράγραφο 1, δύνανται, για τον καθορισμό ορισμένων γραμμών βάσεως, να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα οικονομικά συμφέροντα της περιοχής, των οποίων η ύπαρξη και η σημασία καταδεικνύονται σαφώς από μακροχρόνια χρήση.
6. Το σύστημα των ευθειών γραμμών βάσεως δε δύναται να εφαρμόζεται από ένα κράτος κατά τρόπο ώστε να αποκόπτει τη χωρική θάλασσα άλλου κράτους από την ανοικτή θάλασσα ή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Άρθρο 8 Εσωτερικά ύδατα
1. Εκτός αν άλλως ορίζεται στο μέρος IV, τα ύδατα που βρίσκονται προς το εσωτερικό των ευθειών γραμμών βάσεως της χωρικής θάλασσας αποτελούν μέρος των εσωτερικών υδάτων του κράτους.
2. Όπου η καθιέρωση των ευθειών γραμμών βάσεως, σύμφωνα με τη μέθοδο που διαλαμβάνεται στο άρθρο 7, έχει ως αποτέλεσμα να περικλείσει ως εσωτερικά ύδατα περιοχές οι οποίες πριν δε θεωρούνταν ως τέτοιες, το δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση θα αναγνωρίζεται εντός των υδάτων αυτών.
Άρθρο 9 Στόμια ποταμών
Εάν ποταμός εκβάλλει κατευθείαν στη θάλασσα, γραμμή βάσεως θα είναι μία ευθεία γραμμή κατά πλάτος του στομίου του ποταμού που θα ενώνει τα επί των οχθών αυτού σημεία της γραμμής κατωτάτης ρηχίας.
Άρθρο 10 Κόλποι
1. Το παρόν άρθρο αναφέρεται μόνο σε κόλπους οι ακτές των οποίων ανήκουν σ' ένα κράτος.
2. Για τους σκοπούς της παρούσας σύμβασης, κόλπος είναι ευδιάκριτη εσοχή ακτής της οποίας η διείσδυση στην ξηρά σε σχέση με το πλάτος του στομίου της είναι τέτοια, ώστε τα ύδατα που περικλείει να περικυκλώνονται από την ακτή, αποτελώντας κάτι περισσότερο από μία απλή καμπυλότητα της ακτής. Εντούτοις, μία τέτοια εσοχή της ακτής δε θεωρείται κόλπος, εκτός αν η επιφάνειά της είναι ίση ή μεγαλύτερη από εκείνη ενός ημικυκλίου που έχει για διάμετρο την ευθεία τη φερόμενη κατά πλάτος του στομίου της εσοχής.
3. Για τους σκοπούς μέτρησης, ως επιφάνεια θεωρείται αυτή που βρίσκεται μεταξύ της γραμμής της κατωτάτης ρηχίας γύρω από την ακτή της εσοχής και της γραμμής που συνδέει τα σημεία της κατωτάτης ρηχίας της φυσικής της εισόδου. Εάν, λόγω της υπάρξεως νήσων, μία εσοχή έχει περισσότερα του ενός στόμια, το ημικύκλιο χαράσσεται επί γραμμής μήκους όσο το συνολικό άθροισμα του μήκους των γραμμών κατά πλάτος των διαφόρων στομίων. Νήσοι εντός εσοχής θεωρείται ότι αποτελούν μέρος της υδάτινης έκτασης της εσοχής.
4. Εάν η απόσταση μεταξύ των σημείων της κατώτατης ρηχίας των άκρων της φυσικής εισόδου ενός κόλπου δεν υπερβαίνει τα 24 ναυτικά μίλια, μπορεί να χαραχθεί κλείουσα γραμμή μεταξύ των δύο σημείων κατώτατης ρηχίας, τα δε ύδατα στο εσωτερικό της γραμμής αυτής θεωρούνται εσωτερικά ύδατα.
5. Στις περιπτώσεις που η απόσταση μεταξύ των σημείων κατώτατης ρηχίας των άκρων της φυσικής εισόδου ενός κόλπου υπερβαίνει τα 24 ναυτικά μίλια, ευθεία γραμμή βάσεως είκοσι τεσσάρων μιλίων χαράσσεται στο εσωτερικό του κόλπου κατά τρόπο ώστε να περικλείει τη μέγιστη υδάτινη έκταση η οποία είναι δυνατόν να περικλείεται από γραμμή τέτοιου μήκους.
6. Οι παραπάνω διατάξεις δεν εφαρμόζονται στους λεγόμενους “ιστορικούς” κόλπους, ή στις περιπτώσεις που εφαρμόζεται το σύστημα των ευθειών γραμμών βάσεως όπως προβλέπεται στο άρθρο 7 της συμβάσεως.
Άρθρο 11 Λιμένες
Προς τον σκοπό της οριοθετήσεως της χωρικής θάλασσας, τα εξωτερικά μόνιμα λιμενικά έργα, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος λιμενικού συγκροτήματος, θεωρούνται μέρος της ακτής. Οι εγκαταστάσεις στ' ανοικτά των ακτών και τα τεχνητά νησιά δε θεωρούνται μόνιμα λιμενικά έργα.
Άρθρο 12 Αγκυροβόλια
Τα αγκυροβόλια που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη φόρτωση, την εκφόρτωση και την αγκυροβολία των πλοίων, και τα οποία κατά τα άλλα βρίσκονται ολικά ή μερικά έξω από το εξωτερικό όριο της χωρικής θάλασσας, θεωρούνται ότι βρίσκονται μέσα από αυτό το όριο.
Άρθρο 13 Σκόπελοι
1. “Σκόπελοι” είναι μία φυσικά σχηματισμένη έκταση ξηράς που περιβρέχεται από θάλασσα, η οποία κατά την άμπωτη βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ καλύπτεται κατά την πλημμυρίδα. Στις περιπτώσεις που ο “σκόπελος” βρίσκεται ολικά ή μερικά σε απόσταση που δεν υπερβαίνει το εύρος της χωρικής θάλασσας από του ηπειρωτικού ή νησιωτικού εδάφους, η γραμμή κατώτατης ρηχίας του σκοπέλου αυτού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γραμμή βάσεως για τη μέτρηση του εύρους της χωρικής θάλασσας.
2. Όταν ο “σκόπελος” βρίσκεται καθ' ολοκληρία σε απόσταση που υπερβαίνει το εύρος της χωρικής θάλασσας, από το ηπειρωτικό ή νησιωτικό έδαφος, τότε δεν έχει δική του χωρική θάλασσα.
Άρθρο 14 Συνδυασμός μεθόδων για τον καθορισμό γραμμών βάσεων
Το παράκτιο κράτος δύναται να καθορίσει γραμμές βάσεως χρησιμοποιώντας εναλλακτικά οποιαδήποτε από τις μεθόδους που προβλέπονται στα παραπάνω άρθρα, προκειμένου να εξυπηρετήσει διαφορετικές συνθήκες.
Άρθρο 15 Οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας μεταξύ κρατών με έναντι κείμενες ή προσκείμενες ακτές
Στην περίπτωση που οι ακτές δύο κρατών κείνται έναντι αλλήλων ή συνορεύουν, κανένα από τα δύο κράτη δε δικαιούται, ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας μεταξύ τους, να εκτείνει τη χωρική του θάλασσα πέραν της μέσης γραμμής της οποίας όλα τα σημεία βρίσκονται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεως από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας καθενός από τα δύο κράτη. Η παραπάνω διάταξη δεν εφαρμόζεται όμως όπου λόγω ιστορικού τίτλου ή άλλων ειδικών περιστάσεων παρίσταται ανάγκη να οριοθετηθούν οι χωρικές θάλασσες των δύο κρατών κατά διαφορετικό τρόπο.
Άρθρο 16 Ναυτικοί χάρτες και πίνακες γεωγραφικών συντεταγμένων
1. Οι γραμμές βάσεως για τη μέτρηση του εύρους της χωρικής θάλασσας που καθορίζονται σύμφωνα με τα άρθρα 7, 9 και 10 ή τα όρια που προκύπτουν απ' αυτές, καθώς και οι γραμμές οριοθέτησης που χαράσσονται σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 15, εμφαίνονται σε ναυτικούς χάρτες υπό κλίμακα ή κλίμακες επαρκείς για τη διακρίβωση της θέσης τους. Εναλλακτικά, μπορεί να υποκατασταθούν από πίνακα γεωγραφικών συντεταγμένων των σημείων αυτών, με συγκεκριμένο προσδιορισμό του γεωδαιτικού συστήματος.
2. Το παράκτιο κράτος προσδίδει τη δέουσα δημοσιότητα σ' αυτούς τους ναυτικούς χάρτες ή πίνακες γεωγραφικών συντεταγμένων και καταθέτει αντίγραφο κάθε τέτοιου ναυτικού χάρτη ή πίνακα στον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.
ΤΜΗΜΑ 3 ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗ ΧΩΡΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Υποτμήμα Α Κανόνες που εφαρμόζονται σε όλα τα πλοία
Άρθρο 17 Δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης
Υπό τους όρους της παρούσας σύμβασης, τα πλοία όλων των κρατών, παρακτίων ή άνευ ακτών, απολαμβάνουν του δικαιώματος της αβλαβούς διέλευσης μέσω της χωρικής θάλασσας.
Άρθρο 18 Έννοια διέλευσης
1. Διέλευση σημαίνει ναυσιπλοΐα μέσα από τη χωρική θάλασσα, με σκοπό:
α) τον διάπλου της θάλασσας αυτής χωρίς είσοδο στα εσωτερικά ύδατα ή προσορμισμό σε αγκυροβόλιο ή λιμενικές εγκαταστάσεις έξω από τα εσωτερικά ύδατα ή
β) την πορεία προς ή την αναχώρηση από τα εσωτερικά ύδατα ή τον προσορμισμό σε αγκυροβόλιο ή λιμενική εγκατάσταση.
2. Η διέλευση θα είναι συνεχής και ταχεία. Εντούτοις, η διέλευση περιλαμβάνει το δικαίωμα κράτησης μηχανών και αγκυροβολίας, αλλά μόνον εφόσον αυτές αποτελούν συνήθη συμβάντα της ναυσιπλοΐας ή καθίστανται αναγκαίες λόγω ανωτέρας βίας ή κινδύνου ή προς τον σκοπό παροχής βοήθειας σε πρόσωπα, πλοία ή αεροσκάφη τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο.
Άρθρο 19 Έννοια της αβλαβούς διέλευσης
1. Η διέλευση είναι αβλαβής εφόσον δε διαταράσσει την ειρήνη, την τάξη ή την ασφάλεια του παράκτιου κράτους. Η διέλευση θα λαμβάνει χώρα σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση και τους άλλους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
2. Η διέλευση ξένου πλοίου θεωρείται ότι διαταράσσει την ειρήνη, την τάξη ή την ασφάλεια του παράκτιου κράτους, εάν, ευρισκόμενο στη χωρική θάλασσα, προβεί σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες δραστηριότητες:
α) σε κάθε απειλή ή χρήση βίας κατά της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας του παράκτιου κράτους, ή κατά οποιοδήποτε άλλο τρόπο κατά παραβίαση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου που περιέχονται στον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών 7,
β) σε κάθε άσκηση ή γυμνάσια με όπλα οποιουδήποτε είδους 7,
γ) σε κάθε πράξη που αποσκοπεί στη συλλογή πληροφοριών προς βλάβη της άμυνας ή της ασφάλειας του παράκτιου κράτους 7,
δ) σε οποιαδήποτε προπαγανδιστική ενέργεια που αποσκοπεί στην προσβολή της άμυνας και της ασφάλειας του παράκτιου κράτους 7,
ε) στην απονήωση, προσνήωση ή φόρτωση σε πλοίο αεροσκαφών 7,
στ) στην εκτόξευση, εκφόρτωση ή φόρτωση οποιασδήποτε πολεμικής συσκευής 7,
ζ) στη φόρτωση ή εκφόρτωση οποιουδήποτε εμπορεύματος, χρημάτων ή προσώπων κατά παράβαση των τελωνειακών, δημοσιονομικών, μεταναστευτικών ή υγειονομικών νόμων και κανονισμών του παράκτιου κράτους 7,
η) σε οποιαδήποτε εκ προθέσεως σοβαρή ρύπανση κατά παράβαση της παρούσας σύμβασης 7,
ι) σε οποιεσδήποτε αλιευτικές δραστηριότητες 7,
κ) σε διεξαγωγή έρευνας ή υδρογραφικών εργασιών 7,
λ) σε κάθε πράξη που αποσκοπεί στην παρεμβολή σε οποιοδήποτε σύστημα επικοινωνίας ή οποιεσδήποτε διευκολύνσεις ή εγκαταστάσεις του παράκτιου κράτους 7,
μ) σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια που δεν έχει άμεση σχέση με τη διέλευση.
Άρθρο 20 Υποβρύχια και άλλα καταδυόμενα σκάφη
Στη χωρική θάλασσα τα υποβρύχια και οποιαδήποτε άλλα καταδυόμενα σκάφη οφείλουν να πλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας και να έχουν επηρμένη τη σημαία τους κατά τρόπο εμφανή.
Άρθρο 21 Νόμοι και κανονισμοί του παράκτιου κράτους που αναφέρονται στην αβλαβή διέλευση
1. Το παράκτιο κράτος δύναται να υιοθετήσει νόμους και κανονισμούς, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας σύμβασης και άλλων κανόνων του διεθνούς δικαίου που αναφέρονται στην αβλαβή διέλευση από τη χωρική θάλασσα, σε σχέση με όλα ή οποιοδήποτε από τα ακόλουθα:
α) την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και τη ρύθμιση της θαλάσσιας κυκλοφορίας 7,
β) την προστασία των ναυτιλιακών βοηθημάτων ναυσιπλοΐας ως και άλλων συσκευών ή εγκαταστάσεων 7,
γ) την προστασία καλωδίων και αγωγών 7,
δ) τη διατήρηση του ζώντος θαλάσσιου πλούτου 7,
ε) την πρόληψη παραβιάσεων των νόμων και κανονισμών περί αλιείας του παράκτιου κράτους 7,
στ) την προστασία του περιβάλλοντος του παράκτιου κράτους και την πρόληψη, μείωση και έλεγχο της ρύπανσής του 7,
ζ) τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα και τις υδρογραφικές χαρτογραφήσεις 7,
η) την πρόληψη της παραβίασης των τελωνειακών, δημοσιονομικών μεταναστευτικών ή υγειονομικών νόμων και κανονισμών του παράκτιου κράτους.
2. Οι παραπάνω νόμοι και κανονισμοί δεν εφαρμόζονται στη σχεδίαση, την κατασκευή, την επάνδρωση ή τον εξοπλισμό των ξένων πλοίων, ει μη μόνο εάν εφαρμόζουν τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανόνες ή πρότυπα.
3. Το παράκτιο κράτος δίδει την προσήκουσα δημοσιότητα σε όλους αυτούς τους νόμους και κανονισμούς.
4. Τα ξένα πλοία που ασκούν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από τη χωρική θάλασσα συμμορφώνονται με όλους τους παραπάνω νόμους και κανονισμούς και όλες τις γενικά αποδεκτές διεθνείς ρυθμίσεις που αφορούν στην αποφυγή των συγκρούσεων στη θάλασσα.
Άρθρο 22 Θαλάσσιοι διάδρομοι και σχέδια διαχωρισμού κυκλοφορίας στη χωρική θάλασσα
1. Το παράκτιο κράτος δύναται, όπου παρίσταται αναγκαίο, και λαμβάνοντας υπόψη την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, να ζητά από τα ξένα πλοία που ασκούν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης από τη χωρική του θάλασσα, να χρησιμοποιούν εκείνους τους θαλάσσιους διαδρόμους και τους κανόνες διαχωρισμού της θαλάσσιας κυκλοφορίας τους οποίους τούτο δύναται να καθορίσει ή υποδείξει για τη ρύθμιση της διέλευσης των πλοίων.
2. Πιο ιδιαίτερα, τα πετρελαιοφόρα, τα πυρηνοκίνητα πλοία και τα πλοία που μεταφέρουν ραδιενεργές ή άλλες εγγενώς επικίνδυνες ή επιβλαβείς ουσίες ή υλικά μπορεί να απαιτηθεί να χρησιμοποιούν για τη διέλευσή τους μόνο αυτούς τους θαλάσσιους διαδρόμους.
3. Κατά τον καθορισμό των θαλάσσιων διαδρόμων και τη θέσπιση κανόνων διαχωρισμού κυκλοφορίας υπό τους όρους του παρόντος άρθρου, το παράκτιο κράτος λαμβάνει υπόψη:
α) τις συστάσεις του αρμόδιου διεθνούς οργανισμού 7,
β) οποιουσδήποτε διαύλους οι οποίοι είθισται να χρησιμοποιούνται για τη διεθνή ναυσιπλοΐα 7,
γ) τα ειδικά χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων πλοίων και διαύλων, και
δ) την πυκνότητα της κυκλοφορίας.
4. Το παράκτιο κράτος προσδιορίζει με σαφήνεια τους θαλάσσιους αυτούς διαύλους και τα σχέδια διαχωρισμού της κυκλοφορίας σε χάρτες στους οποίους δίνει τη δέουσα δημοσιότητα.
Άρθρο 23 Ξένα πυρηνοκίνητα πλοία και πλοία μεταφέροντα ραδιενεργές ή άλλες εγγενώς επικίνδυνες ή επιβλαβείς ουσίες
Τα ξένα πυρηνοκίνητα πλοία και τα πλοία που μεταφέρουν ραδιενεργές ή άλλες εγγενώς επικίνδυνες ή βλαβερές ουσίες, κατά την άσκηση του δικαιώματος της αβλαβούς διέλευσης από τη χωρική θάλασσα, φέρουν έγγραφα και τηρούν τα ειδικά προληπτικά μέτρα που έχουν θεσπισθεί γι’ αυτά τα πλοία από διεθνείς συμφωνίες.
Άρθρο 24 Υποχρεώσεις του παράκτιου κράτους
1. Το παράκτιο κράτος δεν εμποδίζει την αβλαβή διέλευση των ξένων πλοίων από τη χωρική θάλασσα, ειμή μόνο σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας σύμβασης.
Ιδιαίτερα, κατά την εφαρμογή της παρούσας σύμβασης ή οποιωνδήποτε νόμων ή κανονισμών έχουν θεσπισθεί σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση, το παράκτιο κράτος δεν:
α) επιβάλλει την τήρηση διατυπώσεων στα ξένα πλοία οι οποίες έχουν ως πρακτικό αποτέλεσμα την άρνηση ή περιορισμό του δικαιώματος της αβλαβούς διέλευσης ή
β) προβαίνει σε διακρίσεις τύποις ή ουσία κατά των πλοίων οποιουδήποτε κράτους ή κατά πλοίων που μεταφέρουν φορτία προς, από ή για λογαριασμό οποιουδήποτε κράτους.
2. Το παράκτιο κράτος δίνει τη δέουσα δημοσιότητα σε οποιοδήποτε κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα στη χωρική του θάλασσα τον οποίο γνωρίζει.
Άρθρο 25 Δικαιώματα προστασίας του παράκτιου κράτους
1. Το παράκτιο κράτος δύναται να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα στη χωρική θάλασσα προκειμένου να εμποδίσει διέλευση η οποία δεν είναι αβλαβής.
2. Στην περίπτωση πλοίων που εισέρχονται στα εσωτερικά ύδατα ή προσεγγίζουν σε λιμενική εγκατάσταση που κείται έξω από τα εσωτερικά ύδατα, το παράκτιο κράτος έχει επίσης το δικαίωμα να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη οποιασδήποτε παραβίασης των όρων στους οποίους υπόκειται η είσοδος αυτών των πλοίων στα εσωτερικά ύδατα ή η παραπάνω προσέγγισή του σε λιμενική εγκατάσταση.
3. Το παράκτιο κράτος δύναται, χωρίς να προβαίνει σε οποιαδήποτε διάκριση τύποις ή ουσία μεταξύ των ξένων πλοίων, να αναστέλλει προσωρινά εντός καθορισμένων περιοχών της χωρικής θάλασσας, την αβλαβή διέλευση των ξένων πλοίων, εάν η αναστολή αυτή είναι απαραίτητη για την προστασία της ασφάλειάς του, συμπεριλαμβανομένων των ασκήσεων όπλων. Η παραπάνω αναστολή θα αποκτά ισχύ μόνο μετά την προσήκουσα δημοσίευση αυτής.
Άρθρο 26 Τέλη τα οποία δύνανται να επιβληθούν σε ξένα πλοία
1. Κανένα τέλος δε δύναται να επιβληθεί σε ξένα πλοία για μόνο τον λόγο της απλής διέλευσής τους από τη χωρική θάλασσα.
2. Τέλη μπορούν να επιβληθούν σε ξένο πλοίο που διέρχεται από τη χωρική θάλασσα μόνο ως πληρωμή για ειδικές παρασχεθείσες στο πλοίο υπηρεσίες.
Τα τέλη αυτά επιβάλλονται χωρίς διάκριση.
Υποτμήμα Β Κανόνες εφαρμοστέοι σε εμπορικά και κρατικά πλοία που χρησιμοποιούνται για εμπορικούς σκοπούς
Άρθρο 27 Ποινική δικαιοδοσία επί ξένου πλοίου
1. Η ποινική δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους δε θα πρέπει να ασκείται πάνω σε ξένο πλοίο διερχόμενο από τη χωρική θάλασσα, για τη σύλληψη οποιουδήποτε προσώπου ή τη διενέργεια οποιασδήποτε ανάκρισης σχετικής με έγκλημα που διαπράχθηκε πάνω στο πλοίο κατά τη διάρκεια της διέλευσής του με την εξαίρεση μόνο των παρακάτω περιπτώσεων:
α) αν οι συνέπειες του εγκλήματος επεκτείνονται στο παράκτιο κράτος 7,
β) αν το έγκλημα είναι τέτοιας φύσεως που να διαταράσσει την ειρήνη της χώρας ή την τάξη στη χωρική θάλασσα 7,
γ) αν έχει ζητηθεί η συνδρομή των τοπικών Αρχών από τον πλοίαρχο ή από διπλωματικό πράκτορα ή τον προξενικό λειτουργό του κράτους της σημαίας, ή
δ) αν τέτοια μέτρα είναι αναγκαία για την καταστολή της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών ή ψυχοτροπικών ουσιών.
2. Οι παραπάνω διατάξεις δε θίγουν το δικαίωμα του παράκτιου κράτους να λαμβάνει μέτρα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία του. προκειμένου να προβεί σε συλλήψεις ή ανακριτικές πράξεις επί ξένου πλοίου το οποίο διέρχεται από τη χωρική θάλασσα προερχόμενο από τα εσωτερικά ύδατα.
3. Στις περιπτώσεις που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2, το παράκτιο κράτος οφείλει, εάν το ζητήσει ο πλοίαρχος, να ειδοποιήσει τις διπλωματικές ή προξενικές Αρχές του κράτους της σημαίας, πριν από τη λήψη οποιωνδήποτε μέτρων, και να διευκολύνει την επαφή μεταξύ των Αρχών αυτών και του πληρώματος του πλοίου. Σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης, η ειδοποίηση αυτή μπορεί να γνωστοποιηθεί κατά τη διάρκεια λήψεως των μέτρων.
4. Κατά την εξέταση του εάν και κατά ποιο τρόπο θα πρέπει να γίνει μία σύλληψη, οι τοπικές Αρχές λαμβάνουν δεόντως υπόψη τα συμφέροντα της ναυσιπλοΐας.
5. Με εξαίρεση τα προβλεπόμενα στο μέρος XII ή σχετικά με παραβιάσεις των νόμων και κανονισμών που υιοθετήθηκαν σύμφωνα με το μέρος V, το παράκτιο κράτος δε δύναται να λάβει κανένα μέτρο επί ξένου πλοίου το οποίο διέρχεται από τη χωρική θάλασσα με σκοπό να προβεί σε σύλληψη ή ανακριτικές πράξεις για έγκλημα που διαπράχθηκε πριν από την είσοδο του σκάφους στη χωρική θάλασσα, αν το πλοίο, προερχόμενο από ξένο λιμένα, απλώς διέρχεται από τη χωρική θάλασσα χωρίς να εισέλθει στα εσωτερικά ύδατα.
Άρθρο 28 Αστική δικαιοδοσία σχετικά με ξένα πλοία
1. Το παράκτιο κράτος δε θα πρέπει να ανακόψει ή εκτρέψει τον πλου ξένου πλοίου στη χωρική θάλασσα για να ασκήσει αστική δικαιοδοσία επί προσώπων που βρίσκονται στο πλοίο.
2. Το παράκτιο κράτος δε δύναται να προβεί σε εκτελεστικά μέτρα ή να συλλάβει το πλοίο για τους σκοπούς οποιασδήποτε αστικής διαδικασίας, ειμή μόνο για υποχρεώσεις ή χρέη που αναλήφθηκαν υποχρεώσεων ή δημιουργήθηκαν από το ίδιο το πλοίο κατά τη διάρκεια ή για τους σκοπούς του πλου στα ύδατα του παράκτιου κράτους.
3. Η παράγραφος 2 δε θίγει το δικαίωμα του παράκτιου κράτους, σύμφωνα με τη νομοθεσία του και προς τον σκοπό άσκησης αστικής διαδικασίας, να λάβει εκτελεστικά μέτρα ή να συλλάβει ξένο πλοίο το οποίο σταθμεύει στη χωρική του θάλασσα ή διέρχεται απ' αυτήν, προερχόμενο από τα εσωτερικά ύδατα.
Υποτμήμα Γ Κανόνες εφαρμοζόμενοι στα πολεμικά πλοία και άλλα κρατικά πλοία προοριζόμενα για μη εμπορικούς σκοπούς
Άρθρο 29 Ορισμός πολεμικών πλοίων
Για τους σκοπούς της παρούσας σύμβασης, “πολεμικό πλοίο” σημαίνει πλοίο που ανήκει στις Ένοπλες Δυνάμεις ενός κράτους και φέρει τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τέτοια πλοία της εθνικότητάς του, υπό τη διοίκηση αξιωματικού δεόντως τοποθετημένου από την κυβέρνηση του κράτους και του οποίου το όνομα εμφαίνεται στη σχετική επετηρίδα ή ανάλογο πίνακα και είναι επανδρωμένο με πλήρωμα υπό κανονική στρατιωτική πειθαρχία.
Άρθρο 30 Μη συμμόρφωση πολεμικών πλοίων με τους νόμους και κανονισμούς του παράκτιου κράτους
Αν πολεμικό πλοίο δε συμμορφώνεται προς τους νόμους και κανονισμούς του παράκτιου κράτους που αφορούν στη διέλευση από τη χωρική θάλασσα και αγνοεί οποιοδήποτε αίτημα προς αυτό για συμμόρφωση, το παράκτιο κράτος μπορεί να απαιτήσει απ' αυτό να εγκαταλείψει αμέσως τη χωρική θάλασσα.
Άρθρο 31 Ευθύνη του κράτους της σημαίας για ζημία προκληθείσα από πολεμικό πλοίο ή άλλο κρατικό πλοίο που χρησιμοποιείται για μη εμπορικούς σκοπούς
Το κράτος της σημαίας φέρει διεθνή ευθύνη για κάθε απώλεια ή ζημιά στο παράκτιο κράτος προερχόμενη από τη μη συμμόρφωση πολεμικού ή άλλου κρατικού πλοίου που χρησιμοποιείται για μη εμπορικούς σκοπούς, με τους νόμους και κανονισμούς του παράκτιου κράτους που αφορούν τη διέλευση από τη χωρική θάλασσα ή με τις διατάξεις της παρούσας σύμβασης ή με άλλους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
Άρθρο 32 Ασυλία πολεμικών πλοίων και άλλων κρατικών πλοίων που χρησιμοποιούνται για μη εμπορικούς σκοπούς
Υπό την επιφύλαξη των εξαιρέσεων που προβλέπονται στο Υποτμήμα Α και στα άρθρα 30 και 31, καμία διάταξη της παρούσας σύμβασης δεν επηρεάζει την ασυλία των πολεμικών πλοίων και των άλλων κρατικών πλοίων που χρησιμοποιούνται για μη εμπορικούς σκοπούς.