Όταν έγινε αισθητή η παγκόσμια κρίση τροφίμων του 2008 που διπλασίασε τις τιμές των δημητριακών και αύξησε τους πεινασμένους κατά 44 εκ. μέσα σε ένα χρόνο, το παγκόσμιο αφήγημα ήταν ότι έφταιγαν τα χρέη των χωρων του φτωχού νότου και η έλλειψη επενδύσεων, οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις τους, οι καιρικές συνθήκες. Καμία κουβέντα για τα επενδυτικά funds που κερδοσκοπούσαν ανελέητα με τις τιμές βασικών αγαθών όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ρύζι και η σόγια προκαλώντας τεχνητές ελλείψεις ώστε να αυξηθούν κατακόρυφα οι τιμές τους παγκοσμίως εξαθλιωνοντας εκατομμύρια ανθρώπους.
Όταν νιώσαμε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα κάπου μετά το 2009, και χάσαμε σχεδόν το μισό μας εισόδημα, το επίσημο αφήγημα ήταν ότι ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας. Φταίγαμε που δεν παίρναμε αποδείξεις, που δεν προσαρμοστήκαμε στις νέες απαιτήσεις της αγοράς, που παίρναμε δάνεια για να πάμε διακοπές, που λαδώναμε το δημόσιο, που ξοδεύαμε... Έμεινε έξω από την εξίσωση ο καιροσκοπισμός των διεθνών αγορών, το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, τα θαλασσοδάνεια, οι μίζες των κυβερνώντων, τα μαγειρέματα των στατιστικών και τα υπέρογκα δάνεια με απεχθείς όρους για τους οποίους ένα ολόκληρο δημοσιογραφικό και πολιτικό σύστημα προσπαθούσε να μας πείσει ότι φταίμε μόνο εμείς. Και μπορεί η ευθύνη του πολίτη να υπάρχει σε όλα αυτά όμως δεν είναι ισόποση - δεν τα φάγαμε μαζί.
Όταν ξεκίνησε η επιδημία του covid το αφήγημα στην Ελλάδα ήταν ότι πρόκειται για μια απλή γρίπη. Ξαφνικά αλλάζει και περνάμε από τη χαλαρότητα στο θα πεθάνουμε όλοι. Το λοκνάουν τελειώνει και περνάμε πάλι στο ότι νικήσαμε τον ιό και τώρα θα τρέχουμε ελεύθεροι στα λιβάδια. Αν πεθάνουμε από τον ιό ή κολλήσουμε θα φταίμε εμείς και μόνο εμείς. Η ατομική ευθύνη πάλι στο προσκήνιο ως μοναδικός καταλύτης των εξελίξεων. Οι ψεκασμένοι αρνητές του ιού και οι επαναστάτες της μάσκας παρουσιάζονται ως το άλλοθι της ατομικής ευθύνης. Και παράλληλα τρέχουμε να ανοίξουμε τα πάντα χωρίς πρόγραμμα, να υποδεχόμαστε με αψίδες νερού τα αεροπλάνα, να χορεύουμε σαν τους ιθαγενείς στα αεροδρόμια και να μην απαιτείται μάσκα από τους τουρίστες. Ο συνωστισμός στα μμμ παραμένει, οι κυβερνώντες οργανώνουν φιέστες, η αστυνομία κυνηγάει πιτσιρίκια στις πλατείες, οι οδηγίες χαλαρώνουν και τηρούνται μόνο για να λέει στις ειδήσεις η νύφη του πρωθυπουργού πόσο καλή κυβέρνηση έχουμε. Ο Χαρδαλιάς είναι σeξυ άντρας, η Μαρέβα κομψή και ο Μητσοτάκης δεν κοιμάται αρκετά.
Ναι υπάρχει η ατομική ευθύνη αλλά υπάρχει και η πολιτική ευθύνη του κράτους. Και για άλλη μια φορά αυτή είναι περισσότερη.