 |
| marineregions.org |
Καθημερινά πλέον ακούμε πολλούς καθηγητές, διεθνολόγους και αποφασίζουν μόνοι τους για την περιορισμένη επήρεια νήσων και νησίδων, υποκαθιστόντες τα Διεθνή Δικαστήρια για το δίκαιο της θάλασσας , μεμφόμενοι κάθε άλλον που επικαλείται την μέση γραμμή ως αρχή για οιαδήποτε διαπραγμάτευση ή προσφυγή ως μαξιμαλιστές.
υποναύαρχος ε.α.
πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών
Όμως οι περισσότεροι παρασυρόμενοι από την γνώση προηγούμενων αποφάσεων Διεθνών Δικαστηρίων (για άλλες περιπτώσεις), από συγγράμματα και μελέτες πανεπιστημίων και κορυφαίων διεθνολόγων κ.α., καταλήγουν να αγνοούν ότι όταν Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της θάλασσας καλείται να αποφασίσει για κάποια αντιδικία περίθ οριοθέτησης ΑΟΖ (και υφαλοκρηπίδας), ξεκινά με την βασική θέση ότι όλα τα νησιά που μπορούν να συντηρήσουν ζωή έχουν ΑΟΖ (και υφαλοκρηπίδα, όπως άλλωστε προβλέπεται στην UNCLOS χωρίς να αναφέρεται σε αυτήν οτιδήποτε για επήρεια ή οιαδήποτε άλλη έκπτωση).
Στην συνέχεια, αφού πρώτα χαράξουν τηννμέση γραμμή στην αξιολογούν τα επιχειρήματα, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε ξεχωριστής περίπτωσης, για να αποφασίσουν την επήρεια κάθε νήσου και νησίδας στην οριοθέτηση
Αυτήν την θέση την ονομάζω ΒΑΣΙΚΗ ΘΕΣΗ και είναι αδιαμφισβήτητη για να αποφασισθεί οιαδήποτε οριοθέτηση από τα Διεθνή Δικαστήρια για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Το να υποστηρίζει συνεπώς μία χώρα τη θέση αυτή δεν είναι μαξιμαλισμός (όπως διατείνονται όσοι αυτοβούλως αποφασίζουν για την επήρεια νήσων και νησίδων μας στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, υποκαθιστώντας τα διεθνή δικαστήρια) αλλά βασική θέση της εξωτερικής πολιτικής, η οποία πρέπει να υποστηρίζεται πριν ξεκινήσει οιαδήποτε προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο και διαπραγμάτευση.
Γιατί απλά, έτσι ξεκινάει να εξετάζει τα προβλήματα οριοθέτησης (χαράζοντας πρώτα την μέση γραμμή) ΚΑΘΕ Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας.