 |
| Greyerbaby / pixabay |
Τέλη Ιανουαρίου 2020. Διαβάζω τις αναρτήσεις ενός φίλου σχετικά με την εξάπλωση του κορωνοϊού στην Κίνα. Ασχολείται καθημερινά, αναρτά κείμενα με σοβαρές πηγές και κρούει καμπανάκια. Φυσικά εκείνη την περίοδο συνωμοσιολόγοι ήταν όσοι σήμαιναν συναγερμό. Άλλωστε ο Σωτήρης Τσιόδρας απλά παπαγαλίζοντας τις ανακοινώσεις του ΠΟΥ μιλούσε για ήπιο ιό χαμηλής μεταδοτικότητας που ίσως δεν έρθει καν στην Ελλάδα. Κι όμως ο ΠΟΥ από τις αρχές του τρίτου δεκαημέρου του Ιανουαρίου αναρτούσε καθημερινά αναλυτικούς πίνακες με τα κρούσματα. Σοβαρές ιστοσελίδες του εξωτερικού δημοσίευαν τους πρώτους στατιστικούς πίνακες που έδειναν πως αυτός ο ιός, είτε επικίνδυνος, είτε ακίνδυνος, είτε χαμηλής θνησιμότητας, είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό: εξαπλωνόταν ταχύτατα.
Του Στρατή Μαζίδη
Έφαγα λοιπόν ένα ολόκληρο βράδυ τότε παίρνοντας αντίγραφα από τους πίνακες του ΠΟΥ, παραθέτοντας στατιστικά γραφήματα με ενεργές πηγές και παραπέμποντας στις πρώτες ξένες μελέτες με τα αρχικά ανησυχητικά συμπεράσματα ως προς το ρυθμό μετάδοσης. Δεν προσέθεσα καμία δική μου λέξη ή σχόλιο, ει μη μόνο κλείνοντας τόνιζα ότι τα πράγματα ίσως δεν είναι τόσο εύκολα όσο νομίζουμε. Το ποιοι δυστυχώς δικαιώθηκαν από τη ροή των γεγονότων είναι γνωστό.
Τις επόμενες ημέρες έσπευσα να προμηθευτώ μάσκες ενώ έπιασα τα παιδιά μου και τους έδωσα οδηγίες για το σχολείο, όσο μπορούν, τι να κάνουν, τι να μην κάνουν κάνουν. Φορούσα μάσκα στη λαϊκή όσο πήγαινα μέχρι να καταστεί αντι-οικονομική, μέσα στο χειμώνα και το πρόσωπό μου στο μισάωρο έβραζε, αλλά όταν υπάρχουν υποχρεώσεις, δεν έχεις επιλογές. Χρησιμοποιούσα τη μάσκα λελογισμένα και δεν έπιανα τα πάντα με τα γάντια. Σχεδίαζα από πριν ποιο χέρι θα κάνει τι στη λαϊκή, στο φούρνο κτλ.
Από τότε λοιπόν αρχίζουν τα λάθη της κυβέρνησης, άσχετα αν στη συνέχεια υπήρξαν απόψεις ότι ο κορωνοϊός είχε έρθει νωρίτερα στην Ευρώπη και τη χώρα μας. Εν πάση όμως περιπτώσει από όταν έσκασε και επίσημα το θέμα, η κυβέρνηση απλά καθησύχασε, αντί να προετοιμάσει. Χάθηκαν περίπου 40 ημέρες μέχρι να κλείσουν τα πάντα, δίχως να υπάρξει μια παράλληλη προετοιμασία στοχεύουσα στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, την απόκτηση κουλτούρας σωστής υγιεινής που πολλοί δεν είχαν και αυξημένης προσοχής.
Αντί δηλαδή να κερδίσουμε το χρόνο, να δούμε πως θα προστατεύσουμε τους ευπαθείς, να εκπαιδευτούμε στην αντιμετώπιση του ιού, προτιμήθηκε να κλείσουν σχεδόν τα πάντα, να νεκρώσει και να διαλυθεί η οικονομία, κάτι που θα αρχίσει να φαίνεται πολύ σύντομα και στη ζωή εκτός από τους ρυθμούς [μη] εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Χώρια τις αστειότητες όπου αρχικά απαγορεύθηκαν οι πτήσεις μόνο από/προς τη Β. Ιταλία.
Όταν κάποιοι υπερασπιζόμασταν τη λελογισμένη χρήση της μάσκας, οι "ειδικοί" έλεγαν πως δεν είναι απαραίτητη και δεν προστατεύει μη απαντώντας στο "κι αν δίπλα μου είναι ένας ασυμπτωματικός;". Σήμερα φτάσαμε στο άλλο άκρο, της ποινικής δίωξης όσων δε συμφωνούν ή διατυπώνουν ερωτήματα με επιχειρήματα.
Το λοκντάουν εξυπηρέτησε την ελληνική κυβέρνηση διότι στον κορωνοϊό βρήκε έναν εύκολο ένοχο να φορτώσει την ήδη από τα τέλη του 2019 ασθμαίνουσα οικονομία, που εδώ και πολλά χρόνια νοσεί βαρύτατα. Βέβαια άλλο να έχω μια πληγή στο πόδι που αιμορραγεί και έτερο να το κόβω με μια χατζάρα.
Η κυβέρνηση λοιπόν σκότωσε την οικονομία μέσω του κακού κορωνοϊού για να μακιγιάρει τις ήδη κακές επιδόσεις της που είχαν άλλωστε αποτυπωθεί κι επίσημα στα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών για την εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Πήρε έναν υπαρκτό ιό Α, Β, Γ επικινδυνότητας και τον μετέτρεψε σε πολιτικό αντίπαλο και αόρατο εχθρό του έθνους, από τον οποίο ήρθε να μας σώσει ώσαν όλοι εμείς να είμαστε ανεύθυνοι και ανίκανοι να προστατεύσουμε εαυτούς, συγγενείς και ως εκ τούτου, αλλήλους. Μοίρασε χρήματα για συγκεκριμένο σκόπο, καθιέρωσε τηλεοπτικά 10λεπτα αντί για ένα καθημερινό δελτίο τύπου και ξεκίνησαν τα διαγγέλματα.
Η αντιμετώπιση του ιού με πολιτικό πρόσημο αντί για ιατρικό, ήταν το τραγικό λάθος. Η τήρηση των μέτρων βασίστηκε στον μπαμπούλα του προστίμου και όχι τη λογική. Όταν όμως λαμβάνεται ένα μέτρο και συνοδεύεται από πρόστιμο, τότε η λογική γύρω από την τήρησή του περιστρέφεται γύρω από την αποφυγή της χρηματικής ποινής.
Το να κρατάμε στοιχειώδεις αποστάσεις κτλ, είναι ζητήματα κοινής λογικής, όχι προστίμων. Η εισαγωγή στη μάσκα όπου και όπως χρειάζεται δεν έγινε. Η μάσκα είναι πεδίο αντιπαράθεσης που μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή.
Η πολιτική άλλωστε διαχείριση του ζητήματος αντί για ιατρική με εστίαση και στην οικονομία διότι οι άνθρωποι δεν αρκεί να μην κολλήσουν, χρειάζεται επίσης να τραφούν και να στεγαστούν, έφερε περαιτέρω σφάλματα.
Πχ έκλεισαν οι ήδη άδειες εκκλησίες, που θα μπορούσαν στοιχειωδώς να λειτουργούν αλλά όχι οι τράπεζες και τα σούπερ μάρκετ. Ειδικά στα τελευταία ο τάχα περιορισμός ανά τ.μ. ήταν εντελώς για γέλοια διότι οι πελάτες πολλές φορές συγκεντρώνονται σε ορισμένα σημεία.
Κλειδώνοντας λοιπόν τους πάντες μέσα όπως ήταν επόμενο τα κρούσματα περιορίστηκαν και ζήσαμε μεγάλες στιγμές "δόξας". Στη συνέχεια ήρθε το άνοιγμα από τις αρχές Μαΐου διότι δεν υπήρχαν άλλα 800ευρα. Κι εδώ είδαμε πως για ένα περίπου δίμηνο, και με τα σχολεία ανοικτά κτλ, η χώρα τα πήγαινε εξαιρετικά καλά χωρίς εξάρσεις. Τι έφταιξε λοιπόν;
Νομίζω τρία πράγματα.
Καταρχήν όταν αυξάνεις τα τεστς, αυξάνονται και τα κρούσματα. Το είπε και ο Τσιόδρας. Εν συνεχεία η χώρα κακώς άνοιξε τα σύνορα. Μπορεί να ήρθαν λίγοι τουρίστες για τα δεδομένα των αναγκών μας αλλά έφτασαν τόσοι όσοι χρειάζεται για να αναζωπυρωθεί η φωτιά. Το ότι στα κρούσματα που καθημερινά ανακοινώνονται το 1/10 είναι εισαγόμενα δε λέει απολύτως τίποτε. Κι η φωτιά που έκαψε το Μάτι, από αλλού ξεκίνησε. Πώς μπήκε λοιπόν εδώ η φωτιά; Γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων που ήρθαν αρχές Ιουλίου από το εξωτερικό και δεν πέρασαν κανένα έλεγχο, ούτε πριν, ούτε μετά. Σε ένα τρίτο επίπεδο και τελευταίο, ευθυνόμαστε κι εμείς. Υπήρχε χαλάρωση, αλλά χαλάρωση υπήρχε από τις αρχές Μαΐου, δεν έφερε καταστροφή. Ωστόσο όταν βλέπεις κέντρα διασκέδασης και τον έναν πάνω στον άλλο, συγγνώμη αλλά η κυβέρνηση άργησε πολύ.
Επίσης δε γίνεται τη μια ημέρα να λες ότι δεν αυξάνεις τους επιβάτες στα πλοία, την επομένη να επιβάλλεις τη χρήση μάσκας και στο κατάστρωμα και τη μεθεπόμενη να αυξάνεις τελικά το όριο των επιβατών. Τότε δεν εξυπηρετείς το δημόσιο συμφέρον.
Πώς εξηγείς να επιβάλλεις μάσκα σε εσωτερικούς χώρους ενώ έχεις πρόβλεψη για αποστάσεις αλλά αν είναι κατάστημα εστίασης μπορούν να κάτσουν ορισμένοι μαζί;
Επίσης πώς κατηγορείς τον κόσμο ότι συνωστίζεται στα ΜΜΜ, επειδή πάει να δουλέψει ή να τρέξει σε δικές σου υπηρεσίες κτλ, ενώ εσύ έχεις διαλύσει τα δίκτυα αντί να τα πυκνώσεις;
Έτερο στοιχείο της πολιτικής διαχείρισης είναι η ποινικοποίηση αστείων θεωριών συνωμοσίας που κανείς δε λαμβάνει σοβαρά. Αυτό έρχεται σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση έχει αρχίσει να δέχεται κριτική και να αμφισβητείται για τους χειρισμούς της. Όμως η άσκηση κριτικής ή η διατύπωση άλλης άποψης, όταν είναι ευπρεπώς διατυπωμένη, σε τι ενοχλεί; Μήπως οι αστείες θεωρίες αποτελούν πρόσχημα; Κι επίσης, αν διώκονται οι επινοητές διαφόρων θεωριών, δεν πρέπει να γίνει κάτι αντίστοιχο και με τους διασπείροντες καθημερινά τρόμο, ακόμη και ειδικούς; Η θέση τους είναι στα παράθυρα των τηλεοράσεων ή στην επιστήμη και τα εργαστήριά τους για την εύρεση ακόμη καλύτερων θεραπευτικών σχημάτων; Αυτή η υπερέκθεση και μάλιστα μόνο συγκεκριμένων τοποθετήσεων, δεν πρέπει να σταματήσει σιγά σιγά;
Τα λάθη της κυβέρνησης ήδη επιστρέφουν μπούμερανγκ. Δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια από το άδειο στομάχι ως προς τις παρενέργειες. Κι όλα αυτά οφείλονται στο ότι η κυβέρνηση προσέγγισε το θέμα αυστηρά από πολιτική και πειθαρχική σκοπιά. Αν είχε εστιάσει στην υγεία και την οικονομία, θα ήταν διαφορετικά αλλά για ποια Υγεία να μιλήσεις; Αυτή εκείνων που τη διέλυσαν;