ΕΠΕΙΔΗ ο επαναδιεκδικών την προεδρία της υπερδυνάμεως των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ καυχήθηκε ότι είναι ο μόνος επί γης ηγέτης που όλοι οι άλλοι ηγέτες αναγνωρίζουν τις ιδιαίτερες ικανότητές του και γι’ αυτό τον εκλιπαρούν ώστε εκείνος να μιλήσει στον υπό του ιδίου θαυμαζόμενο και αφειδώς εκθειαζόμενο ονομαστικά ως «σκακιστή παγκόσμιας εμβέλειας» πρόεδρο Ερντογάν της Τουρκίας, χρήσιμη είναι ίσως η επισκόπηση της τρέχουσας εικόνας του συνόλου της ορατής τουλάχιστον όψης της... σκακιέρας:
(α) Ο σαφώς διαφαινόμενος υπό συγκρότηση (μέχρι κι ενόπλων διαστάσεων) αντι-τουρκικός συνασπισμός Γαλλίας, Αιγύπτου, Ισραήλ, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Ελλάδος και Κύπρου, συν:
(β) H αποτελεσματική μέχρι τούδε αντίσταση της Ελλάδος και των ελλα-δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων στις τουρκικές επιδρομικές μεθοδεύσεις από τον Έβρο ως το Αιγαίο και η συνεχιζόμενη άρνηση της Κύπρου να καταστεί «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία, όπως την θέλει η Τουρκία, σύν:
(γ) H χρονίζουσα ήδη μη επίτευξη των τουρκικών στόχων στα αιματηρά μέτωπα της Συρίας και της Λιβύης, συν:
(δ) Oι προοπτικές περισσότερης και πιθανώς έμπρακτης αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς Ελλάδα και Κύπρο, με πιθανότητες και κυρώσεων, έναντι της Τουρκίας, συν:
(ε) Oι μειώσεις των αμερικανικών αφ’ ενός και των ρωσικών αφ’ ετέρου στηρίξεων προς την Άγκυρα, συν:
(στ) H αυξανόμενη τουρκική δυσχέρεια για την αδυναμία επωφελέστερης αξιοποίησης του ΝΑΤΟ από την Άγκυρα,
ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ το πλέγμα
των κυριότερων παραγόντων
οι οποίοι έχουν ήδη τρομοκρατήσει
εμφανέστατα το καθεστώς Ερντογάν,
τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου 2020:
ΠΟΣΟ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΗ αισθάνεται η Άγκυρα
και σε ποιο βαθμό φοβάται τις περαιτέρω,
απέναντί της, επόμενες κινήσεις του... βασιλιά,
της βασίλισσας, των αξιωματικών, των αλόγων,
των πύργων και των πιονιών στην εν λόγω σκακιέρα, αποτυπώθηκε, κατά
εναργέστατο τρόπο,
στο περιεχόμενο και στην κάθε μία από τις φράσεις των δηλώσεων που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών του καθεστώτος Μεβλούτ Τσαβούσογλου, την Τρίτη 25 Αυγ. 2020, ιστάμενος πλάι στον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μαας, ο οποίος, μετά τις συνομιλίες του στην Αθήνα ταξίδευσε στην Τουρκία, με αποστολή ανίχνευσης τρόπου εκτόνωσης της κρίσης που μεθόδευσε η Άγκυρα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο εναντίον της Ελλάδος.
ΤΟ ΦΑΝΕΡΩΣΑΝ με πιο φωνήεντα τρόπο
και οι κραυγές Ερντογάν την επαύριον:
Οι πολεμικοί βρυχηθμοί απειλών που εκτόξευσε ο ίδιος ο Ερντογάν. Πανηγυρίζοντας με πρωτοφανείς φιέστες, μετά από 949 χρόνια, τη νίκη των Σελτζούκων εισβολέων του Αλπ Αρσλάν κατά του βυζαντινού αυτοκράτορα Ρωμανού Δ΄ Διογένη το 1071 στο Ματζικέρτ της Μικρασίας.
Δηλώσεις, κραυγές, βρισιές, κομπορρημοσύνη, υπεροψία και μέθη, διπλωματικοί τραμπουκισμοί, νταηλίκια, εκβιασμοί, όλ’ αυτά με σαφέστατες πολεμικές απειλές.
- Ούτως ώστε, ο τρομοκρατημένος από τη συγκεκριμένη σκακιέρα στριμωγμένος «παγκοσμίου εμβέλειας σκακιστής» να τρομοκρατήσει, να εκφοβίσει, να εξαναγκάσει σε δειλία, σε υποχώρηση, σε συμμόρφωση, σε υποταγή, εκείνους που ο ίδιος θεωρεί «πιο αδύναμους κρίκους» και «πιο φοβισμένα πιόνια» και από το 1974 Ηττημένα Μυαλά, στον εναντίον του σχηματιζόμενο αντιτουρκικό συνασπισμό:
Την Αθήνα του Κυριάκου Μητσοτάκη
και τη Λευκωσία του Νίκου Αναστασιάδη.
ΕΛΠΙΖΕΙ ο Ερντογάν ότι,
τα παλαιόθεν φοβικά τους σύνδρομα,
ο ραγιαδισμός τους, η ψοφοδεής στρατηγική τους ανεπάρκεια, οι χρόνιές τους ψευδαισθήσεις περί «ελληνο-τουρκικής φιλίας» και περί «ορθολογικά σκεπτόμενης Τουρκίας», οι «εντιμο-συμβιβαστικές» υποκλίσεις, ικεσίες και προσκλαύσεις τους, και προπάντων η δειλία τους, θα τον βοηθήσουν να τους επιβληθεί.
ΑΤΥΧΗΣΕ προδήλως, μέχρι
τώρα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το έχει πρόσφατα υπενθυμίσει ξανά αυτή
η στήλη και είναι χρήσιμο να μην λησμονείται:
Ατύχησε ο Ερντογάν επειδή δεν έχει το 2020
την τύχη που είχε το 1974 ο Μπουλέντ Ετζεβίτ:
ΒΛΕΠΕΙ με απόγνωση ο Ερντογάν ότι, ο Ελληνισμός δεν αλληλο-σφάζεται σε εμφύλιο διχασμό και χουντικά πραξικοπήματα. Δεν βρίσκεται «στον γύψο» από ξενόδουλη δικτατορία. Δεν είναι παγκόσμιο ρεζίλι και με διεθνώς απαξιωμένα τα δύο του κράτη σε Ελλάδα και Κύπρο, όπως επί Ετζεβίτ, αλλ’ ακριβώς το αντίθετο.
ΔΥΣΤΥΧΕΙ, κλαίει και οδύρεται κατ’ ιδίαν ο Ερντογάν που δεν διαθέτει εν Αθήναις και εν Λευκωσία, όπως ο κεμαλιστής αριστερός Μπουλέντ Εζεβίτ κι ο συγκυβερνών τότε ισλαμιστής (δικός του πολιτικός πατέρας) Νετζμεντίν Ερμπακάν του 1974, κάποιους σαν τους αρχιχουντικούς, ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη, στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, στρατηγό Γρηγόρη Μπονάνο, ναύαρχο Πέτρο Αραπάκη, στρατηγό Ανδρέα Γαλατσάνο, πτέραρχο Αλέξανδρο Παπανικολάου, ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση, συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, κοκ, για να του παραδώσουν εκείνοι αφύλακτο το Πέντεμιλι της Κερύνειας για την αποβίβαση του Αττίλα της.
ΔΥΣΤΥΧΕΙ και φρίττει, ο Ερντογάν που δεν έχει στην Αθήνα έναν δικτάτορα όπως εκείνον της 21ης Απριλίου 1967, συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο (και Παττακό και Μακαρέζο) για ν’ αποσύρουν αμαχητί από τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου και από τα Δωδεκάνησα, τις μονάδες των ελλα-δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων, όπως εκείνοι οι «εθνοσωτήρες» απέσυραν την ελλα-δική μας Μεραρχία από την Κύπρο τον Νοέμβριο - Δεκέμβριο του 1967.
Η ΣΚΑΚΙΕΡΑ σήμερα δεν τον ευνοεί.
Το αντίθετο, αισθάνεται, ότι του συμβαίνει.
Γι’ αυτό ορύεται ως πληγωμένο θηρίο
προς πάσαν κατεύθυνσιν.
Προσδοκώντας ότι επιτέλους οι μεστές πολεμικών απειλών κραυγές του, λ.χ. «αυτή τη φορά θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί και δεν θα είναι ατύχημα» και το καλλιεργούμενο... συμπέρασμα ότι «ο Ερντογάν αποφάσισε να πατήσει την σκανδάλη»,
(α) θα τρομοκρατήσουν την Αθήνα και την Λευκωσία, εξαναγκάζοντάς τες να υψώσουν λευκό πανί υποχωρήσεων και
(β) να κινητοποιήσει τους όσους απέμειναν προσώρας, λόγω ιδίων συμφερόντων, θαυμαστές του στην Ουάσιγκτων, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, ώστε να... συμμορφώσουν τηλεφωνικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
ΕΣΤΩ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ οι περί σκακιστικής δεινότητας γνώσεις της στήλης, καταλήγουν στο προσωρινό συμπέρασμα ότι:
- Ο Ερντογάν δεν θα πατήσει την σκανδάλη.
- Θα διαλαλεί διαρκώς σε όλους τους τόνους ότι έχει πάντα το δάκτυλο στην σκανδάλη επιμένοντας να επιβάλει την θέλησή του σε Ελλάδα και Κύπρο και να εξουδετερώσει τον αντι-τουρκικό συνασπισμό χωρίς να ρίξει ούτ’ ένα φυσίγγιο...
Λάζ. Α. Μαύρος
ΕΙΡΗΣΘΩ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ