Του Στέλιου Συρμόγλου
Μια ολόκληρη κοινωνία ζει με το φόβο του κορωνοϊού, τον οποίο καλλιεργούν οι διαπλεκόμενες μίξεις του συνασπισμού των μετρίων και των ασπόνδυλων. Κυβέρνηση, δημοσιογράφοι και επιστήμονες στις παρυφές της γελοιότητας, με αντιδράσεις και αποφάσεις που ξεχειλίζουν από υποκρισία και ασχετοσύνη, οδηγούν έναν λαό στο Πουθενά με το πρόσχημα την "προστασία" της δημόσιας υγείας.
Αυτές τις ημέρες του...κορωνοϊού, όπως και στην περίοδο μνημονίων που συνεχίζεται, αλλά και στα εθνικά μας θέματα, η κρηπίδα της αλήθειας σε τούτο τον τόπο έχει αποκτήσει επικίνδυνες ρωγμές. Εκφοβισμένοι πολίτες, χειροκροτητές της πολιτικής απάτης και της βλακείας, περιχαρείς που συγκροτούν την υποταγμένη αγέλη, που αποθαυμάζει τους πολιτικούς και τους λοιμωξιολόγους του καζαμία, οι οποίοι δεν ντρέπονται όταν φάσκουν και αντιφάσκουν, όταν εφαρμόζουν πρακτικές που συμπυκνώνονται στο λογική της κοροιδίας.
Δεν είναι πολιτικοί αυτοί, ούτε επιστήμονες. Είναι "εργάτες" που πρώιμα έχουν γεράσει στα εργοστάσια κατασκευής πολιτικών ψεμάτων. Κι εμείς ούτε ακούμε, ούτε βλέπουμε. Πανικοβαλλόμαστε. Και δεν αντιλαμβανόμαστε πως η ευθύνη, τέκνο της ανάγκης και της ελευθερίας, αποτελεί το ιδιότυπο του ανθρώπου. Όχι όμως και του μαζανθρώπου. Μαζανθρώπους μας κατάντησαν. Κι όλο "πέφτουμε από τα σύννεφα", αλλά είμαστε της...αιθεροβασίας και καθόλου δεν μας ενοχλεί η υψοβοβία!
Κι ενώ ο κοινωνικός θάνατος αποδεικνύεται πιο μακρύς από τη ζωή, εμείς εξακολουθούμε να αιθεροβατούμε και να αυτοπαγιδευόμαστε στο φόβο και τον πανικό, έχοντας εν πολλοίς χάσει το αίσθημα της πραγματικότητας...