Διάβασα με προσοχή την επιστολή - άρθρο του πρωθυπουργού στα ξένα ΜΜΕ. Αβασάνιστη, εγωκεντρική κάποιες στιγμές, λες και η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι προσωπική υπόθεση του κ. Μητσοτάκη (και μάλιστα διαχρονικά, με την άκαιρη προσωπική σύνδεση που επιδιώκει με την αναφορά στο θείο του πατέρα του), με αντιφάσεις, αυτοαναιρέσεις, υπεκφυγές, διαστρεβλώσεις γεγονότων και καταφανή αδυναμία στις νομικές ερμηνείες που επιχειρεί (για να καλύψει τις ασυνέπειες).
Φθάνει στο σημείο να μιλάει ο ίδιος εξ ονόματος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να προκαταλαμβάνει τις ενέργειες των κρατών μελών της (και θα δεχθεί κριτική γι αυτό)!
Δεν εμβαθύνω περισσότερο, για να μην δώσω έτοιμα επιχειρήματα στην Τουρκική πλευρά.
Αλλά αν νομίζει, ότι δεν θα γίνει η επιστολή του αυτή (και τα αδύναμα σημεία της), αντικείμενο εκμετάλλευσης από την Τουρκία είναι γελασμένος.
Απορώ όχι μόνο με την άγνοια κινδύνου για να εκτεθεί έτσι διεθνώς και δημόσια (η επιστολή αυτή είναι επίσημο έγγραφο εξωτερικής πολιτικής που λαμβάνεται υπ΄ όψη μάλιστα από κάθε διεθνές δικαστήριο), αλλά και με την ανεπάρκεια των συμβούλων και υπουργών του (έαν όμως την έγραψε μόνος του και δεν τους συμβουλεύθηκε, τότε είναι μεγάλο θεσμικό ατόπημα).
Στέλιος Φενέκος
υποναύαρχος ε.α.
πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών