 |
| vargazs / pixabay |
Πραγματικότητα και προσδοκίες σε πλήρη διάσταση σε τούτο τον μαυρότοπο. Σταθερή πορεία προς το στρόβιλο της αυταπάτης. Με την κοινωνική συνείδηση, μη φυσιολογικά βραδυπορούσα, να βλέπει την πολιτική ντυμένη με τη λιβρέα του χθες, όσο κι αν εμφανώς διαθέτει στοιχεία γκροτέσκο, απάτης και βλακείας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η "εγρήγορση" της πολιτικής απάτης ή και ανοησίας ανάγλυφα αποτυπώνεται στην καθημερινότητα, με τη "λαμπρότητα" του κοινωνικού δικαίου να ταπεινώνεται στα λεκτικά σχήματα και τα επιχρυσωμένα λόγια.
Όλα ή σχεδόν όλα ψεύτικα. Για τον κορωνοϊό, για την οικονομία, για την ανάπτυξη που "λικνίζεται" με λαγνεία στα λόγια των κυβερνώντων, με τα εθνικά μας θέματα που αντιμετωπίζονται με οσφυοκαμψίες ή με γνώμονα εκλεκτικές σχέσεις και πρόσχαιρα κομματικά συμφέροντα, με τις ψευδαισθήσεις των εγκλωβισμένων στην πολιτική ανικανότητα, που εκτρέφονται από το "κομματικό λίπος" της πολιτικής παχυδερμίας.
Έλα να κλάψουμε Ελλάδα!
Τίποτα δεν έμεινε γνήσιο. Μόνο το βλέμμα των αδέσποτων σκύλων, που κι αυτά υφίστανται συχνά την αναλγησία μας. Κάθε μέρα που περνά το πρόσωπο του προδομένου Ελληνα συναπαντά την παρουσία του στο σταυρό της οδύνης και την απουσία του στην πολιτική αποκτήνωση και στον θρίαμβο της πλαστότητας.
Έλα να κλάψουμε Ελλάδα!
Τίποτα δεν θα απομείνει πια για να πεθάνει. Μόνο ο θάνατος θα περιμένει το θάνατό του!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Η "εγρήγορση" της πολιτικής απάτης ή και ανοησίας ανάγλυφα αποτυπώνεται στην καθημερινότητα, με τη "λαμπρότητα" του κοινωνικού δικαίου να ταπεινώνεται στα λεκτικά σχήματα και τα επιχρυσωμένα λόγια.
Όλα ή σχεδόν όλα ψεύτικα. Για τον κορωνοϊό, για την οικονομία, για την ανάπτυξη που "λικνίζεται" με λαγνεία στα λόγια των κυβερνώντων, με τα εθνικά μας θέματα που αντιμετωπίζονται με οσφυοκαμψίες ή με γνώμονα εκλεκτικές σχέσεις και πρόσχαιρα κομματικά συμφέροντα, με τις ψευδαισθήσεις των εγκλωβισμένων στην πολιτική ανικανότητα, που εκτρέφονται από το "κομματικό λίπος" της πολιτικής παχυδερμίας.
Έλα να κλάψουμε Ελλάδα!
Τίποτα δεν έμεινε γνήσιο. Μόνο το βλέμμα των αδέσποτων σκύλων, που κι αυτά υφίστανται συχνά την αναλγησία μας. Κάθε μέρα που περνά το πρόσωπο του προδομένου Ελληνα συναπαντά την παρουσία του στο σταυρό της οδύνης και την απουσία του στην πολιτική αποκτήνωση και στον θρίαμβο της πλαστότητας.
Έλα να κλάψουμε Ελλάδα!
Τίποτα δεν θα απομείνει πια για να πεθάνει. Μόνο ο θάνατος θα περιμένει το θάνατό του!