 |
| ErikaWittlieb / pixabay |
Εμφανιζόμαστε με καταρράκτη στους οφθαλμούς και βαρειάς μορφής κώφωση στην ακοή μας, ώστε να είμαστε ανίκανοι να ατενίσουμε και να αφουγκραστούμε ακόμη κι ό,τι απορρέει από τη βιομέριμνα και την ανθρωπομέριμνα, αποδεχόμενοι τις οριακές καταστάσεις της ανοχής και της ενοχής μας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και μια ολόκληρη κοινωνία ανθρώπων μετετρέπεται σ' ένα τεράστιο "παιχνιδότοπο" της πολιτικής αυθαιρεσίας, με αρκετό "καρύκευμα" τρομοκρατίας.
Δεν καταλαβαίνουμε ότι η ασκούμενη πολιτική κατάντησε τον Ελληνα "αίνιγμα" στη διασταύρωση του χρόνου: παρελθόν-παρόν-μέλλον, όπου το καθημερινό του τραγικό βίωμα τον καθιστά σκιά του ιστορικού παρελθόντος, παράδειγμα πρός αποφυγή του παρόντος και ταυτισμένο με την τέφρα του μέλλοντος.
Δεν καταλαβαίνουμε την επαναλαμβανόμενη πολιτική απάτη και κοροιδία και ότι οι πολιτικοί υπηρετούν ατιμωρητί το δόγμα "στην πολιτική άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε". Δεν καταλαβαίνουμε ότι η Ελλάδα εμφανίζει σύνολο πολιτικών νεμόμενων απλώς κυβερνητικά αξιώματα.
Το καταλαβαίνουν όμως οι ξένοι. Και αναλόγως μας αντιμετωπίζουν, ιδίως στα εθνικά μας θέματα και ανεξαρτήτως της εκάστοτε εγχώριας κυβερνητικής προπαγάνδας από τα Μέσα της δημοσιογραφικής αθλιότητας.
Φτάσαμε στον μεγάλο κρατήρα του Πουθενά σαν χώρα κι απλώς κοιτάζουμε μέσα αν θα μας χωρέσει όλους. Δορυάλωτος πόλις είναι σήμερα η Ελλάδα!
Δεν καταλαβαίνουμε ότι βιώνουμε την πολιτική με αξιοσημείωτη σταθερότητα και αποβλακωτική στασιμότητα. Με την προβατοποιημένη λογική μας απλώς ακολουθούμε όσους μας υπόσχονται λίγο χορτάρι για βοσκή. Η συμπεριφορά που προκύπτει είναι παθητική, στατική και επιπόλαιη. Εχουμε συμμορφωθεί με την κατάσταση του μικρού μας "βολέματος", με την κατάσταση της απάθειας, όσο κι αν μας φαίνεται εξανδραποδιστική.
Μας ενοχλεί να μας θυμίζουν την αλήθεια μας. Εχουμε παραιτηθεί από κάθε έμπρακτη αξιολογική κρίση και αντίδραση. Κι έτσι αποδεχόμαστε κάθε γελοιότητα προσωποποιημένη, που προσπαθεί -και το καταφέρνει- να μας ποδηγετήσει και να μας παραπλανήσει με λόγια επιχρυσωμένα και με την τρομολαγνεία του κορωνοιού εσχάτως, μετατρέποντας έναν λαό δέσμιο της ανυπερπήδητης οριακής ανάγκης: απόλυτο κακό και απόλυτο καλό να συμψηφίζονται...