Ο ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ – ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΔΙΑΜΑΧΗΣ - Καθημερινά προτρέπω την κυβέρνηση να μην δεχθεί να εξετάζονται τα προβλήματα με την Τουρκία ως Ελληνοτουρκική διαμάχη, όχι μόνο στο επίπεδο της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Η προσπάθεια της Τουρκίας αλλά και πολλών χωρών μελών και των δύο οργανισμών, να απομονώνονται τα προβλήματα και να εξετάζονται απλά ως Ελληνοτουρκική διαμάχη είναι παλιά και έχει επιχειρηθεί πολλές φορές.
Είναι τεράστιο λάθος να αφήνουμε να συμβεί αυτό και θα το πληρώσουμε, με τον τρόπο που εξελίσσονται οι συζητήσεις και στους δύο οργανισμούς.
Στο μεν ΝΑΤΟ είναι πλέον γεγονός ότι το έχουμε αποδεχθεί και συζητάμε για μηχανισμό επίλυσης των Ελληνοτουρκικών διαφορών και όχι για μηχανισμό επίλυσης διαφορών μεταξύ μελών του ΝΑΤΟ, όπου τεχνικά θέματα θα αξιοποιηθούν από την Τουρκία για να προβληθούν θέματα υψηλής πολιτικής και να εγκαθιδρυθούν διαδικασίες που δημιουργούν τετελεσμένα. Και όλα αυτά με την δόλια υποστήριξη του ΓΓ και την αδιαφορία είτε ανοχή πολλών άλλων χωρών.
Στην δε ΕΕ και μετά την πρόσκαιρη και καιροσκοπική αποχώρηση του ORUC REIS, μειώθηκε η δριμύτητα των λόγων για κυρώσεις (φοβόμαστε ότι θα είναι και των έργων) και προωθείται πολυμερής διάλογος με την διαμεσολάβηση της Γερμανίας (ως προέδρου της ΕΕ ή όχι;), όπου η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλλει τους όρους της, οι οποίοι προσδιορίζονται ως εξής:
1. Δεν θα είναι μόνο η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ τα ζητήματα που υπάρχουν μεταξύ των δύο χωρών, αλλά θα επιχειρεί να διευρύνει την ατζέντα
2. Δεν θα δεχθεί ως συνομιλητή την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά θα προσπαθήσει να επιβάλλει και την αυτόνομη και ισότιμη παρουσία της διοίκησης του κατεχόμενου τμήματος (ονομάζοντας την ως ΤΔΒΚ)
3. Θα απαιτήσει να μην μετέχει η Γαλλία, ισχυριζόμενη ότι δεν ανήκει στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ότι είναι επιθετική προς της Τουρκία χώρα, αξιοποιώντας τις μέχρι τώρα δηλώσεις του Μακρόν, για να δείξει ότι η Γαλλία δεν είναι αντικειμενική, αλλά έχει δικά της συμφέροντα.
4. Θα ισχυρίζεται ότι τα νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ και ως εκ τούτου θα προσπαθήσει να θέσει όρους ακόμη και για την συμφωνία Ελλάδος Αιγύπτου, βάζοντας στοιχεία αμφισβήτησης στα κείμενα και στην ρητορική της.
5. Θα απαιτήσει να σταματήσουν έρευνες, γεωτρήσεις σε όλες τις κατ’ αυτήν αμφισβητούμενες περιοχές, καθώς και οι ενέργειες για τον East Med, εάν δεν ληφθούν υπ όψη τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Και όλα αυτά όχι γιατί επιθυμεί επίλυση των προβλημάτων, αλλά για να αναγνωρισθεί η ισχύς της ως ισότιμος συνομιλητής με τις μεγάλες χώρες και την ΕΕ, και ως ρυθμιστής των εξελίξεων σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Κι εμείς παλινδρομούμε μεταξύ:
• γραπτών αποτυπώσεων προφορικών συμφωνιών που δεν είναι συμφωνίες,
• παράνομων ερευνών που γίνονται σε περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων μας (για αυτό είναι παράνομες) ή δεν γίνονται (εθελοτυφλώντας και άρα δεν είναι παράνομες;)
• σε περιοχές όμως που είναι αμφισβητούμενες και διεκδικούμενες και δεν μπορεί κάποιος να δρα εκεί μονομερώς (άρα δηλαδή ούτε αυτός αλλά ούτε κι εμείς μπορούμε να ερευνούμε εντός αυτών και να συνάπτουμε συμφωνίες; - στην Ανατολική Μεσόγειο μόνο ή και στο Αιγαίο;)
• αλλά στην πράξη οι ερευνητικές προσπάθειες δεν είναι έρευνες, αλλά εάν ήταν θα παραβίαζαν κυριαρχικά δικαιώματα και άρα για αυτό ζητάμε ως Ελλάδα να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία (προληπτικά για όταν θα κάνει έρευνες;),
• οι οποίες όμως κυρώσεις στην πράξη (αφού δεν είναι έρευνες) δεν μπορεί να αφορούν εμάς αλλά την Κύπρο (όπου εκεί παραβιάζει ξεκάθαρα),
• πλην όμως απειλούμε εμείς την Τουρκία γι αυτές;
• και ναι μεν δεχόμαστε και ανταλλάσουμε τεχνικές προτάσεις και κείμενα, αλλά δεν είναι διάλογος αλλά διευκρινιστικές συζητήσεις που δεν μετέχουμε αλλά στέλνουμε τους αντιπροσώπους μας να συμμετάσχουν, και πάει λέγοντας.
Χαοτική κατάσταση, όπου κάνουμε συνεχώς βήματα προς τα πίσω, κάνοντας εκπτώσεις στην αναγνώριση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, απομακρυνόμενοι σταδιακά από τις πάγιες θέσεις μας εξωτερικής πολιτικής, και δίνοντας έδαφος στην Τουρκία στον υποκινούμενο από άλλους διάλογο.
Και όλα αυτά, γιατί ελπίζουμε ότι τα αντανακλαστικά και οι φοβίες που όντως δημιουργούνται στις άλλες χώρες (οι οποίες απειλούνται με κάποιον τρόπο είτε έχουν συμφέροντα στην περιοχή), λόγω των εξωφρενικών αξιώσεων ισχύος που εκφράζει η Τουρκία, θα προκαλέσουν διεθνείς συσπειρώσεις και αντίμετρα με τα οποία θα καταφέρουν να ελέγξουν την παρανοϊκή συμπεριφορά της και προς εμάς.
Αλλά ούτε κι εκεί στεκόμαστε αποφασιστικά, αφού είναι προφανές ότι χειραγωγούμαστε από την Γερμανία (και τις ΗΠΑ εν πολλοίς), γι αυτό και διστάζουμε να προχωρήσουμε στην στρατηγική αμυντική συμφωνία με την Γαλλία (που έχουμε το δικαίωμα να προχωρήσουμε ακόμη και εντός των κόλπων της ΕΕ, στο πλαίσιο της αμυντικής στρατηγικής της ΕΕ), την μόνη χώρα που μας υποστηρίζει φανερά και ενεργητικά μέχρι τώρα.
Στην ουσία έχει χαθεί η πρωτοβουλία που επιχειρήθηκε να αναληφθεί με τις επιδιωκόμενες κυρώσεις της ΕΕ προς την Τουρκία αλλά και τις συμφωνίες της Ελλάδας με την Αίγυπτο και την Ιταλία.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι χρόνος αυτή τη στιγμή και όχι βεβιασμένες ενέργειες που εμφανίζονται ως διέξοδος και μας παρασύρουν.
Όμως αυτόν τον χρόνο που θα κερδίσουμε θα πρέπει να τον εκμεταλλευθούμε, για να διορθώσουμε τα λάθη που έχουμε κάνει μέχρι τώρα, για να αποδυναμώσουμε τις καιροσκοπικές διαμεσολαβήσεις και για να ολοκληρώσουμε την στρατηγική συμμαχία μας με την Γαλλία, η οποία θα μας δώσει σημαντικά ερείσματα για να εκμεταλλευθούμε τις επερχόμενες εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον και στην Μεσόγειο στο ορατό μέλλον.