Freepen.gr - Η Τουρκία φαίνεται να κατευθύνεται σε πόλεμο με την Ευρώπη σε μια πιθανή επανάληψη μιας σύγκρουσης που παρατηρήθηκε κατά τα τελευταία στάδια της οθωμανικής εποχής, δήλωσε ο Koert Debeuf, συνεργάτης ερευνητής του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών.
Οι τουρκικές και ελληνικές κυβερνήσεις ανταλλάσσουν πολιτικά χτυπήματα για τα εδαφικά δικαιώματα στη Μεσόγειο. Η Ελλάδα μιλά τη γλώσσα του πολέμου, ενώ η Τουρκία αρνείται να συμβιβάσει τους ισχυρισμούς της για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στα ελληνικά ύδατα, δήλωσε ο Ντέμπεφ σε ανάλυση για τον ιστότοπο ειδήσεων EU Observer τη Δευτέρα.
"Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν είναι σαφές ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε", ανέφερε ο Debeuf επικαλούμενος τα λόγια του συνταγματάρχη Μουσταφά Κεμάλ, όπως έγραφε σε μια επιστολή το καλοκαίρι του 1914, λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που οδήγησε στο τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κατά κάποιο τρόπο, η τρέχουσα κατάσταση στη Μεσόγειο αντικατοπτρίζει εκείνους τους ιστορικούς χρόνους, δήλωσε ο Debeuf. Σήμερα υπάρχουν δύο εχθρικές συμμαχίες, όπως και το 1914, όταν η Γερμανία, η Αυστρία-Ουγγαρία και η Ιταλία αντιμετώπιζαν τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Ο πόλεμος εναντίον μιας χώρας σήμαινε πόλεμο εναντίον όλων.
Τώρα υπάρχει η «επαναστατική συμμαχία» της Τουρκίας, του Κατάρ, της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του Ιράν. Ανταγωνίζονται για επιρροή με το «status-quo entente» της Σαουδικής Αραβίας, της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, δήλωσε ο Debeuf.
"Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά γύρω από ένα συγκεκριμένο θέμα - όπως η εξόρυξη φυσικού αερίου ή πετρελαίου - αλλά για μια περίπλοκη σύγκρουση συμφερόντων σε ένα ευρύ θέατρο που εκτείνεται από την Ελλάδα και τη Λιβύη ω; το Ιράν", είπε ο Debeuf.
Αυτή τη φορά, η Ευρώπη δείχνει ξανά σημάδια διχασμού. Η Γαλλία, η Ελλάδα και η Κύπρος υποστηρίζουν το status-quo entente, ενώ η Ισπανία και η Μάλτα φαίνονται πιο προετοιμασμένες να υποστηρίξουν την επαναστατική συμμαχία. Η Ιταλία περπατάει μεταξύ των δύο, είπε ο Debeuf.
Ωστόσο, τα μερίδια είναι πολύ υψηλότερα από τα απλά λόγια και τις εμπορικές συμφωνίες, είπε.
Όπως και το 1914, καμία από αυτές τις χώρες δεν θέλει έναν Μεγάλο Πόλεμο, θέλουν μόνο να προστατεύσουν τα εθνικά τους συμφέροντα, τονίζει ο Debeuf.
«Αλλά αν τα ευρωπαϊκά έθνη σπάσουν την ενότητά τους και παγιδευτούν σε μια σύγκρουση που σιγοκαίει, όλα είναι δυνατά και πάλι», είπε.