 |
| Free-Photos / pixabay |
Δε θεωρώ κοινωνία αγγέλων τις ΗΠΑ για να εξηγούμαστε. Μέχρι να τελειώσει ο εμφύλιος το 1865 επίσημα τουλάχιστον υπήρχε δουλεία και ρατσισμός για κάθε έναν που είχε διαφορετικό χρώμα. Από τότε αργά αλλά σταθερά οι ρατσιστικές αντιλήψεις που υπήρχαν για χρόνια λόγω της δουλείας κυρίως άρχισαν να ελαττώνονται για να φτάσουμε στη σημερινή εποχή όπου όλοι θεωρητικά τουλάχιστον έχουν τα ίδια δικαιώματα.
του Μιχάλη Χαιρετάκη
Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις και χρειάστηκαν αγώνες όπως αυτοί των μαύρων πανθήρων και του Martin Luther King για να εξαλειφθεί ο ρατσισμός και να περιθωριοποιηθούν οργανώσεις ρατσιστικές όπως η Κου κλουξ κλαν. Το χρώμα πια δεν αποτελεί εμπόδιο για να φτάσει κάποιος σε υψηλές θέσεις στην Αμερικανική κοινωνία στις επιστήμες, στις τέχνες, στην πολιτική.
Ο πρώτος έγχρωμος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ είναι γεγονός, με δύο θητείες μάλιστα και βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Κάποιος θα περίμενε ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα ήταν διαφορετικός από όλους τους προηγούμενους προέδρους. Το τέλος όμως της θητείας του θα διέψευδε πανηγυρικά και θα έβγαζε τη γλώσσα σε όσους το πίστεψαν αυτό και του έδωσαν το Νόμπελ Ειρήνης το 2009, μόλις οκτώ μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία «για τις εξαιρετικές του προσπάθειες για ενδυνάμωση της διεθνούς διπλωματίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς».
Ο πρόεδρος Ομπάμα, το δήθεν περιστέρι της ειρήνης μέσα σε δύο θητείες μετατράπηκε σε γεράκι. Επί θητείας Ομπάμα, οι ΗΠΑ επενέβησαν σε 12 χώρες στον κόσμο: στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Πακιστάν,στην Αίγυπτο, στην Ουγκάντα, στο Κονγκό, στη Σομαλία, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Σουδάν, στην κεντρική αφρικανική Δημοκρατία και στο Ιράν.
Έκανε το σημερινό πρόεδρο Τrump να φαντάζει αρνάκι μπροστά του με τις ΗΠΑ επί θητείας του τελευταίου, να φεύγουν σταδιακά από τις χώρες στις οποίες είχαν επέμβει, προσπαθώντας να δώσει ώθηση στην οικονομία και να επικεντρωθεί στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων Αμερικανών.
Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί μέχρι πριν 2 δεκαετίες περίπου είχαν ελάχιστες διαφορές μακροσκοπικά τουλάχιστον στην άσκηση της εξουσίας. Κάτι σαν Το δίπολο το δικό μας ΠΑΣΟΚ Νέα Δημοκρατία που είχαν τόσες πολλές διαφορές ώστε συγκυβέρνησαν για μεγάλο διάστημα.
Αυτό το γνωστό σύνθημα «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» δεν έκανε καμία διάκριση στο ποιος κυβερνούσε εκείνη τη στιγμή τις ΗΠΑ. Ας μην ξεχνάμε ότι ο μακελάρης Τruman πού έριξε δύο ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι άνηκε στους Δημοκρατικούς. Αμερικανοί πρόεδροι, γεράκια του πολέμου, υπήρξαν πολλοί και από τις δύο παρατάξεις.
Τα τελευταία όμως χρόνια, οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ με τη βοήθεια-καθοδήγηση συγκεκριμένων επιχειρηματιών αργά αλλά σταθερά δημιουργούν ένα παρακράτος ανομίας με τη βοήθεια ομάδων που άλλοτε καταπιέζόταν ή βρισκόταν στο περιθώριο.
Προφανώς υπάρχουν άτομα από αυτές τις ομάδες πού βρίσκονται ακόμα στο περιθώριο, τα περισσότερα όμως με τη θέλησή τους. Η κοινωνική καταξίωση και ο πλούτος δεν έρχονται από τη μία μέρα στην άλλη και ο εύκολος δρόμος είναι ο δρόμος της παραβατικότητας.
Οι Δημοκρατικοί μάζεψαν στο χώρο τους ετερόκλητες και με συγκρουόμενα συμφέροντα ομάδες ανθρώπων και μέ ένα ψεύτικο επίχρισμα πολιτικής ορθότητας και αριστερισμού έφτιαξαν έναν πολιορκητικό κριό για να καταφέρουν να πάρουν την εξουσία. Αυτή η πολιτική ορθότητα, η κορεκτιλα, φτάνει τις περισσότερες φορές στα όρια του παραλογισμού και του ρατσισμού απέναντι στην πλειοψηφία.
Οι ΗΠΑ τους τελευταίους μήνες με αφορμή έναν αμφιλεγόμενο θάνατο, ειδικά μετά το τελευταίο βίντεο που κυκλοφόρησε και δείχνει τα γεγονότα όπως ακριβώς εκτυλίχθηκαν, ζουν τις αρχές ενός εμφυλίου πολέμου. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι σε αυτές τις εκλογές στις ΗΠΑ οι ψηφοφόροι θα συσπειρωθούν και θα υπάρξει πόλωση ανάμεσα σε Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς. Οι λεηλασίες και η καταστροφή περιουσιών τρομοκρατούν.
Ο Τrump και οι Ρεπουμπλικάνοι δείχνουν να είναι ικανοί να κερδίσουν τις εκλογές, σε αυτή την περίπτωση θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια αντιπολίτευση που θα χρησιμοποιήσει κάθε βρώμικο μέσο γιά να κάνει τη θητεία του μαρτυρική. Από την άλλη μεριά οι Δημοκρατικοί ακόμα και αν καταφέρουν να κερδίσουν θα βρεθούν αντιμέτωποι με το «στρατό» που οι ίδιοι οργάνωσαν.
Η ιστορία έχει δείξει ότι οργανώσεις όπως οι Ταλιμπάν και ο ISIS που χρηματοδοτήθηκαν και γιγαντώθηκαν με τη βοήθεια των ΗΠΑ γρήγορα μετατράπηκαν σε δημιουργήματα φρανκενστάιν και χάθηκε κάθε δυνατότητα ελέγχου τους. Οί ΗΠΑ δεν φαίνεται να μαθαίνουν από τα παθήματα τους και ένας νέος εμφύλιος, ίσως όχι με την παραδοσιακή μορφή είναι προ των πυλών.