Για τον διακεκριμένο Αυστριακό ιστορικό Χάννες Χοφμπάουερ, συγγραφέα του βιβλίου «Κριτική στη Μετανάστευση. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει» (2018), στο οποίο πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ καπιταλισμού και μετανάστευσης και αναλύει τους μηχανισμούς λειτουργίας της μαζικής μετανάστευσης σαν «έκφραση της παγκόσμιας ανισότητας», είναι σαφές ότι η μετανάστευση είναι ένα πολυσύνθετο και πολυπαραμετρικό ζήτημα και ότι σε κάθε περίπτωση δεν είναι «πηγή ευημερίας», όπως αναφέρεται στο αμφιλεγόμενο «Σύμφωνο Μετανάστευσης» του ΟΗΕ, αλλά «έκφραση ανισοτήτων και διαφορών».
Για τον προαναφερθέντα ιστορικό δύο πράγματα πρέπει να αποσαφηνιστούν ως προς αυτό. Πρώτον να γίνει απολύτως διακριτή η διαφορά οικονομικού μετανάστη και πρόσφυγα, ο οποίος είναι ο μόνος που δικαιούται άσυλο στο πλαίσιο της Συνθήκης της Γενεύης. Και δεύτερον, το ζήτημα της μετανάστευσης πρέπει να εξετάζεται με κριτήρια γεωπολιτικά, οικονομικής πολιτικής και πολιτικής για την ειρηνική διευθέτησης κρίσεων.
Εάν στα παραπάνω προστεθούν και οι εξίσου σημαντικές πολιτισμικές, θρησκευτικές, ταυτοτικές, δημογραφικές, κοινωνικές διαστάσεις της μετανάστευσης, τότε είναι απολύτως σαφές σε κάθε εχέφρονα πραγματιστή άνθρωπο ότι σήμερα κάτι σάπιο υπάρχει «στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας» που κάποιοι μάλιστα το επιδιώκουν.
Οι φωτογραφίες από άστεγους μετανάστες σε μία μόνο γειτονιά της Αθήνας, μια τυχαία ημέρα, είναι ενδεικτικό του ότι δεν είναι μόνο οι φωτογραφίες από το «αίσχος της Μόριας» που πρέπει να μας προβληματίζουν. Ίσως πάντως, ν΄ αρκεί και μόνο η καθαρή σκέψη - για μια ακόμα φορά – για το ποιος πραγματικά κερδίζει και ποιος χάνει από την μαζική μετανάστευση για να αντιληφτούμε και το τι ακριβώς περιμένει τη "Γη Χαναάν", την Ευρώπη, τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες.
