 |
| FreeCreativeStuff / pixabay |
Μια χώρα πριν αγοράσει ξένα σαπάκια φροντίζει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και οι τηλεπικοινωνίες της να είναι υπό τον έλεγχο του κράτους. Μια χώρα όπου οι βασικές δομές της ελέγχονται από ξένους δεν είναι χώρα αλλά χώρος.
Μια χώρα πριν αγοράσει ξένα σαπάκια έξαντλει όλα τα διπλωματικά μέσα που έχει στη διάθεσή της για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της. Μια χώρα πριν αγοράσει ξένα σαπάκια θέτει σε λειτουργία την αμυντική βιομηχανία της για να μην εξαρτάται από τους ξένους.
Μια χώρα πριν αγοράσει ξένα σαπάκια διασφαλίζει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διατροφική αυτάρκεια του πληθυσμού έτσι ώστε να καλύπτεται σε περίπτωση απροόπτου.
Μια χώρα που αγοράζει ξένα σαπάκια χωρίς να κάνει τίποτα απ όλα αυτά, δεν το κάνει για την άμυνα.
Στις 6-7 Σεπτεμβρίου του 1955 οι Τούρκοι οργάνωσαν πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. 16 Έλληνες σκοτώθηκαν σχεδόν 5000 μαγαζιά καταστράφηκαν. Ο φόβος ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες να έρθουν στην Ελλάδα. Τι έκανε η πατριωτική κυβέρνηση της χώρας; Τίποτα!
Η ελληνική ελίτ που διασκέδαζε σύμφωνα με τον Πορτερ το 1947 με εξόφθαλμα πολυτελή τρόπο την ώρα που παιδιά πέθαναν από την πείνα, ποτέ δεν έδωσε δεκάρα τσακιστή για το έθνος. Απλό είναι. Είσαι στην ΕΕ, η Τουρκία δεν είναι, της κόβεις τη χρηματοδότηση. Μόνο που τότε πως θα γίνονταν οι δουλίτσες; Πως η ελίτ θα ξαναζήσει τις χρυσές εποχές που υπό το πρόσχημα της κομμουνιστικής απειλής δεν πλήρωνε φόρους, είχε φτηνούς σκλάβους ενώ ο λαός απελπισμένος ικέτευε τους βουλευτές για μια θέση φιλοξενούμενου εργάτη στη Γερμανία ενώ το έθνος διαρκώς μίκραινε;
Όταν δε θέτεις όρους στην Αλβανία για την προστασία της ελληνικής μειονότητας είναι φανερό ότι αυτό που σου λείπει για την άμυνά σου είναι επιπλέον σαπάκια που θα τα χρησιμοποιήσεις όσο και αυτά του Άκη.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού