ΝΕΦΕΛΟΒΑΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ … «ΔΙΑΛΟΓΟ» - Δέκα αρχές απόρροια της ανάλυσης του Kenneth Waltz (ο πρώτος πίνακας διαλέξεων των δέκα σημείων του Waltz παρατίθεται και στην παρούσα εισαγωγή στο τέλος)
Παναγιώτης Ηφαιστος
Πολλοί διερωτώνται τι μας συμβαίνει και γιατί μας συμβαίνει. Τι άλλο να πάθουμε όταν παθαίνουμε και δεν μαθαίνουμε: Ένα τέταρτο του αιώνα casus belli να μην εφαρμόσουμε τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την Επικράτεια της Ελλάδας, «συνομιλίες» για να δοθούν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στην Τουρκία για να αναβαθμιστεί πολιτικά, «διερευνητικές» αντιπροσώπων τύπου καζαν-καζανανθρώπων, εξευτελιστικά ζεϊμπέκικα και όχι μόνο, καθημερινές παραβιάσεις της κυριαρχίας της Ελλάδας, απέραντες αναθεωρητικές απειλές και πολεμικές κινήσεις όπως το καλοκαίρι του 2020.
Απέναντι σε αυτό το χιτλερικό αναθεωρητικό και επιθετικό θηρίο αντί να εφαρμόσουμε 100% τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου αρχίζοντας από την Κυπριακή Δημοκρατία έγιναν όλα αυτοί οι ελιγμοί που χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός λόγος συρρικνώνουν την κυριαρχία που προβλέπει το διεθνές δίκαιο, προδικάζουν επερχόμενες συμφορές και, άκουσον, άκουσον, δεχόμαστε … διάλογο.
· Δεν γνωρίζουν –και, συμφορά μας, κατά νου είναι όλο το ιδεολογικό-κομματικό φάσμα ή σχεδόν όλο– τι ισχύει στην διεθνή πολιτική;
· Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει κατευνασμός;
· Δεν γνωρίζουν τις στρατηγικές των ηγεμονικών δυνάμεων;
· Δεν γνωρίζουν τους απέραντους αναθεωρητικούς σκοπούς της Τουρκίας; (με ή χωρίς τον Ταγίπ Ερντογάν!!).
· Γιατί εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα και άμεσα τώρα δεν υπήρξε μέριμνα για απόκτηση επαρκούς ισχύος για αποτρεπτική αναίρεση του παράνομου και απαράδεκτου casus belli;
· Γιατί ο διάλογος με ένα χιτλερικό θηρίο που λέγεται Τουρκία δεν αφήνει περιθώρια να υποθέτουμε ότι κάτι άλλο ισχύει.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και το εξής: Ακόμη και αυτή την στιγμή που μιλάμε υπάρχει αποτρεπτική ισχύς για απόκρουση των απειλών. Κατά συνέπεια είναι παντελώς απαράδεκτο να Έλληνες πολιτικοί να εκστομίζουν την λέξη «διάλογος». Είναι έσχατη κατάντια και τόσο ανορθολογικό που οδηγεί αναπόδραστα σε ολική ήττα χωρίς μάχη ή ανεξέλεγκτη πολεμική σύρραξη με οτιδήποτε αυτό σημαίνει.
Αυτές δεν είναι γνώμες αλλά αξιώματα και πορίσματα η υιοθέτηση των οποίων απαιτεί σωστή διάγνωση των αιτίων των προβλημάτων. Ορθά ο Kenneth Waltz –και ως προς τούτο τον έχουμε συχνά παραθέσει– υπογραμμίζει ότι όπως και στην ιατρική στην διεθνή πολιτική η σωστή διάγνωση των παθολογιών είναι προϋπόθεση για σωστή θεραπεία.
Ο «διάλογος» που σπασμωδικά και ανορθολογικά η Ελλάδα σχεδόν καθημερινά μουρμουρίζει ότι αποδέχεται να έχει ως συνομιλητή το μαινόμενο χιτλερικό θηρίο Ανατολικά του Αιγαίου, καταμαρτυρεί ότι δεν υπάρχει γνώση της διεθνούς πολιτικής, δε γίνεται σωστή διάγνωση των αιτίων και ως εκ τούτου υιοθετούνται λανθασμένες (κατευναστικές) θεραπείες.
Επανερχόμαστε λοιπόν στην αρχική απορία: Τι άλλο να πάθουμε όταν τόσα πολλά παθαίνουμε και δεν μαθαίνουμε. Η απάντηση είναι απλή. Κανένα κράτος δεν εκπληρώνει τα εθνικά του συμφέροντα εάν λόγω κυριαρχίας ιδεολογιών-σαπουνόφουσκων και των συμπαρομαρτούντων ιδεολογημάτων και θεωρημάτων υποβαθμίζεται η σημασία του κράτους ως κοσμοθεωρητικό θέσφατο. Ότι επίσης η ισχύς και ασφάλεια του κράτους –στον αναγκαίο βαθμό που απαιτεί η εθνική ασφάλεια– αφορούν την ελευθερία των πολιτών και της κοινωνίας.
Κανένα κράτος επίσης δεν επιβιώνει εάν ουκ ολίγοι συμπεριλαμβανομένων ατόμων σε θέσεις ευθύνης δεν περπατούν στην Γη αλλά νεφελοβατούν. Βλέπουν που όποιος έχει μάτια δεν τον βλέπει, ένα δηλαδή εθνικά μηδενισμένο πλανήτη, κράτη συρρικνωμένα ή μηδενισμένα, ΜΚΟ που κυριαρχούν και εθνομηδενισμένους ατομιστές, ωφελιμιστές, αδίστακτους φίλαυτους και κυνικούς φιλοτομαριστές.
Τέλος αυτά και άλλα δημιουργούν την εντύπωση ότι δεν χρειάζεται να γίνονται πλέον παρεμβάσεις, συζητήσεις και διαμάχες εάν δεν υπάρχει γνώση. Παραθέτουμε λοιπόν τα αυτονόητα που κάθε πολίτης πρέπει να ξέρει επειδή τα βλέπει με γυμνό οφθαλμό κάθε μέρα και που αν οι εντολοδόχοι πολιτικοί δεν τα βλέπουν να τους υπενθυμίσουν ότι είναι ανακλητοί. Και εάν είναι πολιτικά και γνωστικά τυφλοί να τους στέλνουν σπίτι τους. Πως; Αυτό είναι ένα πραγματικά μεγάλο και αναπάντητο ερώτημα. Πάντως όχι εμφύλια. Ποτέ εμφύλιος και μάλιστα «ιδεολογικός».
Να επιλέγονται όσοι τουλάχιστον γνωρίζουν το Αλφαβητάρι περί το κράτος, τον άνθρωπο και την διεθνή πολιτική. Διόλου τυχαία ο σημαντικότερος σύγχρονος στοχαστής των Θουκυδίδειων αξιωμάτων περί τα διεθνή έδωσε τίτλο στο πρώτο του βιβλίο «Άνθρωπος, Κράτος, Πόλεμος». Ένα εμβληματικό κείμενο που μεταφράστηκε σε όλες σχεδόν τις γλώσσες, διδάσκεται στους πρωτοετείς σε όλα τα καλά πανεπιστήμια και αποτέλεσε τον πρόδρομο της κορύφωσης με το «Θεωρία της διεθνούς πολιτικής» γύρω από το οποίο έκτοτε περιστρέφονται όλες οι συζητήσεις.
Διατρέχοντας τον πίνακα διαλέξεων παραθέτουμε όπου συνοψίζονται αξονικές θέσεις του Kenneth Waltz από συνάδελφου Αθανάσιο Πλατιά κανείς διερωτάται τι άλλο χρειάζεται να ξέρει αλλά και κατά πόσο θα πρέπει να κλείνει τα αυτιά στα εκκωφαντικά παραμιλητά όσων κηρύττουν ιδεολογικές σαπουνόφουσκες:
· «Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη» https://wp.me/p3OlPy-1Ku
· Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie
· Οι Έλληνες «μπουμπουνοκέφαλοι προοδευτικοί» (συνομιλία με τον Παναγιώτη Κονδύλη) https://wp.me/p3OqMa-1wE
Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
· ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138
· ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
· ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
· Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB
· Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv
Δέκα αρχές απόρροια της ανάλυσης του Kenneth Waltz
Από τον πρόλογο του Αθ. Πλατιά στην εισαγωγή του έργου του K. Waltz Θεωρία διεθνούς πολιτικής (Εκδόσεις Ποιότητα 2010)
1. Η έλλειψη ρυθμιστικής εξουσίας στο διεθνές σύστημα παίζει καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά των κρατών και στη σταθερότητα ή στην αστάθεια του διεθνούς συστήματος (άναρχο διεθνές σύστημα).
2. Καθώς απουσιάζει η υπερκρατική εξουσία, η οποία θα μπορούσε να ρυθμίζει τον ανταγωνισμό, οι σχέσεις των κρατών είναι κατά βάση ανταγωνιστικές και πολλές φορές συγκρουσιακές (ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα).
3. Τα κράτη σε ένα τέτοιο ανταγωνιστικό σύστημα πρέπει από μόνα τους να μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους (αρχή της αυτοβοήθειας).
4. Τα κράτη στο άναρχο διεθνές σύστημα αναγκάζονται να λάβουν μέτρα, για να αυξήσουν την ασφάλειά τους. Τα μέτρα αυτά όμως μειώνουν την ασφάλεια των άλλων. Αυτό ανατροφοδοτεί την ανασφάλεια και τον ανταγωνισμό. Αυτό είναι το γνωστό «δίλημμα ασφάλειας».
5. Τα κράτη είναι οι βασικοί δρώντες στο διεθνές σύστημαάρα και η βασική μονάδα ανάλυσης των διεθνών σχέσεων (κρατικοκεντρικό διεθνές σύστημα). [οι διεθνικοί δρώντες είναι εγαλειακού χαρακτήρα μέσα στην στρατηγική των κρατών και οι διεθνείς θεσμοί εξ ορισμού και αναπόδραστα (λόγω υψηλών αρχών διεθνούς δικαίου, είναι εξαρτημένες μεταβλητές των κρατών και μάλιστα των ισχυρών]
6. Τα κράτη επειδή είναι «ευαίσθητα στο κόστος» έχουν κάθε λόγο να συμπεριφέρονται ορθολογικά. Τα λάθη τιμωρούνται (αρχή του ορθολογισμού).
7. Κυρίαρχος στόχος του κράτους είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς του, δηλαδή η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας/αυτονομίας (βασικό εθνικό συμφέρον).
8. Τα κράτη επιδιώκουν να αποκτήσουν «ισχύ», η οποία είναι το κύριο «νόμισμα» στη διεθνή πολιτική (επιδίωξη ισχύος).
9. Σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα τα κράτη έχουν κίνητρο να εξισορροπήσουν τους αντιπάλους τους (στρατηγική εξισορρόπησης), για να αυξήσουν την ασφάλειά τους.
10. Οι μεμονωμένες προσπάθειες που καταβάλλουν τα κράτη να εξισορροπήσουν τους αντιπάλους τους, συμβάλλουν στη δημιουργία ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος ισορροπίας δυνάμεων που με τη σειρά του δύναται να συμβάλλει στη διατήρηση της ειρήνης (αρχή της ισορροπίας ισχύος).
Θουκιδύδης: Διάλογος Μηλίων-Αθηναίων (εδ. 89-116): (εδάφιο.89). Αθηναίοι: α) υπαινίσσονται πως δίκαια έχουν την ηγεμονία β) υποδεικνύουν το γεγονός πως κάθε πλευρά έχει την δική της αντίληψη περί δικαίου-δικαιοσύνης και γ) ρητά προειδοποιούν τους Μήλιους πως «όταν υπάρχη ίση δύναμη για την επιβολή του, κι ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνη, οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται». (Εδάφιο 97). Αθηναίοι: «λόγια που να στηρίζονται στο δίκαιο δεν λείπουν από κανένα. ... όσοι (όμως) διατηρούν την ελευθερία τους το χρωστούν στη δύναμή τους». (εδάφιο 103). Αθηναίοι: «Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν την γνωρίζουν». Κατάληξη: (εδάφιο 114). «άρχισαν αμέσως τις εχθροπραξίες, κι αφού μοίρασαν τη δουλειά στα στρατιωτικά τμήματα της κάθε πόλης έζωσαν κυκλικά με τείχος τους Μηλίους ... έγινε μάλιστα και κάποια προδοσία ανάμεσα στους Μηλίους ... (οι Αθηναίοι) σκότωσαν όσους Μηλίους ενήλικούς έπιασαν, κι έκαμαν δούλους τα παιδιά και τις γυναίκες. Το νησί το αποικίσανε οι ίδιοι στέλνοντας αργότερα πεντακόσιους αποίκους».