Του Γιώργου Ρακκά
Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, πολύ κακώς βιάστηκε να προχωρήσει στις ουδέτερες διατυπώσεις που περιέχονταν στην απογευματινή του ανακοίνωση, απογοητεύοντας την Aρμένικη κοινότητα της Ελλάδας. Εξ άλλου, στις ΗΠΑ τα δυο λόμπι, ελληνικό και αρμένικο, παλεύουν πλάι πλάι ώστε να πείσουν την αμερικανική πολιτική υπέρ της αναγνώρισης των γενοκτονιών της δεκαετίας του 1910, κίνηση που επί της ουσίας θα λειτουργούσε και ως μια τελεσίδικη καταγγελία της σύγχρονης έκφρασης του τουρκικού επεκτατισμού. Οφείλει όχι μόνον να επανορθώσει, αλλά και να αναλάβει διπλωματική δράση ώστε το ζήτημα να αναδειχθεί και μέσα στην Ε.Ε., ακόμα, να τεθεί στον Αμερικάνο υπουργό εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, που επισκέπτεται αύριο την Θεσσαλονίκη.
Ας μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ επίκεινται εκλογές τον Νοέμβριο, και μια ενδεχόμενη ισχυρότερη ταύτιση του ελληνικού με το αρμένικο λόμπι γύρω από τα ζητήματα του τουρκικού επεκτατισμού τώρα που η προεκλογική περίοδος κορυφώνεται, θα είχε ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Εξ άλλου η αμερικάνικη κοινή γνώμη διατηρεί πλέον την χειρότερη εικόνα για τον Ερντογάν και την πολιτική του.
Η αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού είναι μια στρατηγική επιλογή, και προϋποθέτει μια ολοκληρωμένη και αποφασιστική πολιτική προς όλες τις κατευθύνσεις. Αντίθετα, οι ενδοιασμοί που κρύβονται πίσω από τις ουδέτερες διατυπώσεις, στερούν από την χώρα μας ερείσματα για την παγίωση ενός αντι νεο-οθωμανικού τόξου, που σαφώς περιλαμβάνει και την Αρμενία. Το να νίπτουμε τας χείρας μας στην επίδειξη πυγμής του ίδιου επεκτατισμού που απειλεί και εμάς, δεν είναι ρεαλισμός είναι αυτο-απομόνωση, αυτο-ϋπονόμευση, και αποποίηση της ελληνικής soft power.
Στο κάτω κάτω της γραφής, αν κρίνουν στην Βασιλίσσης Σοφίας ότι είναι νωρίς για μια μετωπική κόντρα με την Τουρκία για την σύγκρουση που υποδαυλίζει στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ή αν δεν αισθάνονται έτοιμοι ώστε να παίξουν τον διεθνή ρόλο που θα έπρεπε να παίξουν, υπάρχουν και άλλες αφηρημένες διατυπώσεις που μπορούν να επικεντρώνουν στην κατάπαυση του πυρός και στην ανάληψη πρωτοβουλιών από την ομάδα του Μινσκ (συμπροεδρεύουν η Γαλλία, οι ΗΠΑ, και η Ρωσία). Τέτοιες που δεν θα έδιναν τόσο πολύ έμφαση στην ουδετερότητα, ώστε να πλήττεται η εικόνα που έχουν για την Ελλάδα οι απανταχού Αρμένιοι.
Υ.Γ. Ας ελπίσουμε ότι η ρώσικη πολιτική θα ξυπνήσει επιτέλους από τα ευρασιατικά της όνειρα, για να δει επί τέλους την ωμή πραγματικότητα, ότι ένας από τους σχεδιασμούς της καλής φίλης και συμμάχου της, Τουρκίας, είναι να ισχυροποιήσει το μουσουλμανικό τόξο στο μαλακό της υπογάστριο που είναι η Κεντρική Ασία. Κάτι που μεσομακροπρόθεσμα στρέφεται καταφανώς εναντίον και των ρωσικών συμφερόντων.