ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΠΕΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Σε εξάσκηση με παίγνια (games) για την πολιτική και την στρατηγική, και προκειμένου να κατανοήσει ο κάθε σπουδαστής την έννοια της αρμοδιότητας που μπορεί να έχει σε μία πολιτικοστρατιωτική κατάσταση, καθώς και τις διαφορετικές απαιτήσεις του λειτουργήματος που καλείται να υπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο, κάθε φορά που υποδύονταν ένα ρόλο φορούσε και το αντίστοιχο καπέλο.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Για να γίνει ακόμη πιο συνειδητός ο διαφορετικός ρόλος και οι απαιτήσεις του κάθε φορά, ήταν δυνατό να φοράει κάποιος την ίδια στιγμή δύο καπέλα ή να τα εναλλάσσει.
Η ΓΑΛΛΙΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
Ο Μακρόν ευφυώς όταν μιλάει για προβολή ισχύος στην Μεσόγειο φοράει δύο καπέλα, της ΕΕ φανερά και της Γαλλίας ως κράτους μέλους της ΕΕ με την μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ και ως η μόνη πυρηνική δύναμη.
Εμείς όταν αναφερόμαστε στη Γαλλία κάνουμε το λάθος να μην αναγνωρίσουμε ότι μιλάει για προστασία της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών της ΕΕ και ότι προτάσσει την ευθύνη που έχει ως χώρα της ΕΕ (ευθύνη λόγω της ισχύος που έχει, αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών, ενότητα του χώρου της ΕΕ κλπ). Και αναφερόμαστε στην σχέση μας ως διμερή, λογω των συμφερόντων που έχει η Γαλλία στην περιοχή.
Η συμμαχία μας με τη Γαλλία ενισχύεται όταν γίνεται στο πλαίσιο της ανάπτυξης αμυντικών δυνατοτήτων της ΕΕ (Αμυντική Στρατηγική της ΕΕ- CARD - PESCO - εγκρίθηκε το 2016 και ανανεώθηκε το 2017), βάζοντας έτσι την Τουρκία απέναντι στην ΕΕ (όπως έχω ξαναγράψει πολλές φορές).
Εάν όμως η συμμαχία μας προβάλλεται εσφαλμένα ως διμερής ή τριμερής, τότε αποδυναμώνεται στη συνείδηση των άλλων χωρών της ΕΕ (και της Μεσογείου) και δίνει έρεισμα στην Τουρκία για τη ρητορική που χρησιμοποιεί και ενδεχομένως και για αντι-συμμαχίες.
Και φυσικά ο Ερντογάν προσπαθεί να το κάνει αυτό, γιατί τον συμφέρει να απομονώνει την Γαλλία και να τη δαιμονοποιεί, λέγοντας ότι κινείται με βάση τα δικά της συμφέρονται και μόνο στην περιοχή και υποβαθμίζοντας το ευρωπαϊκό της καπέλο.
Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
Η Μέρκελ, στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με μας και την Τουρκία, φορά δύο καπέλα. Το ένα λόγω της ανάληψης της προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ αυτό το εξάμηνο και το άλλο της ισχυρότερης οικονομικά χώρας της ΕΕ.
Έχουμε καταλάβει ειλικρινά με ποιο καπέλο αποδεχόμαστε την παρέμβασή της;
Εάν την αποδεχόμαστε με το Γερμανικό μόνο καπέλο, κάνουμε τεράστιο λάθος, γιατί τότε κυριαρχούν τα Γερμανικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στις συζητήσεις, αλλά κυρίως γιατί το έχουμε αποδεχτεί αυτό στο μυαλό μας. Και τότε αναγκαζόμαστε να υποκύψουμε στην Γερμανική ισχύ και στις αδιαφανείς βουλήσεις Μέρκελ.
Όταν όμως συζητάμε αναγνωρίζοντας μεν τον Γερμανικό ρόλο αλλά με το καπέλο της Γερμανικής προεδρίας, τότε οιαδήποτε πρωτοβουλία της Μέρκελ αναγκαστικά θα είναι περισσότερο διαφανής, δεν θα απομονώνεται το πρόβλημα με την Τουρκία ώστε να χαρακτηρίζεται ως αποκλειστικά Ελληνοτουρκικό και θα υπόκειται στην βάσανο της έγκρισης των συλλογικών αποφάσεων από το Συμβουλίου της ΕΕ.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ
Όμως υπάρχει μία παθογένεια στην εξωτερική μας πολιτική ιδιαίτερα στα ζητήματα ασφαλείας.
Στρέφουμε πάντα την προσοχή μας αναζητώντας δεσποτική υποστήριξη από "Δεσπότη - Συνομιλητή, για να καλύψουμε τα ελλείμματα μας. Ο οποίος ευελπιστούμε ότι θα μας βοηθήσει κυρίως λόγω της προσωπικής προσπάθειας και “γοητείας” του Πρωθυπουργού, ή του Υπουργού Εξωτερικών μας.
Ως αποτέλεσμα οι σχέσεις εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας για τα ζητήματα ασφαλείας αναπτύσσονται και προβάλλονται από εμάς ως διμερείς κυρίως, και εκεί επενδύουμε και στηρίζουμε τις ελπίδες μας.
Στην λογική αυτή ξεχνάμε τα διαφορετικά καπέλα που φοράμε κάθε φορά, κι αποδυναμώνονται έτσι οι δυνατότητες που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε εντός των συλλογικοτήτων.
Οι όποιες αποφάσεις, ανακοινωθέντα, διακηρύξεις των Οργανισμών αυτών μπαίνουν στα συρτάρια και αραχνιάζουν χωρίς να γίνεται πλήρης αξιοποίηση τους για την υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων.
Έχω δε πολλάκις αναφερθεί στην ανάγκη λειτουργίας διεπιστημονικής ομάδας, η οποία θα εξετάσει/εξετάζει όλα αυτά τα κείμενα-αποφάσεις-ανακοινωθέντα-συνθήκες κλπ συνδυαστικά και θα τα αξιοποιεί κατάλληλα ως εργαλεία εξωτερικής πολιτικής, για την βελτίωση των επιλογών μας.
Αυτό θα μπορούσε να είναι μέσα στις αρμοδιότητες ενός ώριμου και οργανωμένου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (και όχι απλώς του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας όπου όλες οι λειτουργίες ενασκούνται ατελώς και εκ των πραγμάτων προσωποποιούνται).
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Στο παιχνίδι με τα καπέλα οφείλουν να εξασκηθούν όλοι οι πολιτικοί μας και οι δημόσιοι λειτουργοί, για να συνειδητοποιήσουν την έννοια του λειτουργήματος που υπηρετούν, του καθήκοντος που έχουν, να συνειδητοποιήσουν για την αρμοδιότητα που τους έχει εκχωρηθεί, να μην υπερβαίνουν τις απαιτήσεις και υποχρεώσεις του ρόλου τους κάθε φορά και να αξιοποιούν στο έπακρον τις δυνατότητες που δημιουργούνται από τα διαφορετικά καπέλα.
Εκτός από τα άλλα προφανη, ενισχύεται έτσι ως βασική προϋπόθεση και η συνέχεια του κράτους.