Η επίσημη θέση της Ελλάδας είναι, ότι μοναδικό θέμα του διαλόγου είναι οι "θαλάσσιες ζώνες" μεταξύ των δύο χωρών. Η επίσημη θέση της Τουρκίας είναι ότι τα θέματα του διαλόγου είναι τα πάντα, χωρίς να κατονομάζονται αυτά, αλλά με άλλες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, περιλαμβάνονται οι θαλάσσιες ζώνες, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, το Κυπριακό, οι "γκρίζες ζώνες" και ότι άλλο ήθελαν σκεφτεί.
Εν' όψει του επικείμενου διαλόγου επικρατεί μυστικοπάθεια και ασάφεια απ' όλες τις πλευρές. Ασαφής η Ελληνική θέση του όρου "θαλάσσιες ζώνες", όπου μέσα σ' αυτές περιλαμβάνεται και η αιγιαλίτιδα ζώνη, που δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαλόγου ως μονομερές νόμιμο δικαίωμα της χώρας, περισσότερο ασαφής η Τούρκικη θέση που μέσα στην γενικότητά της περικλείει όλες τις παράνομες διεκδικήσεις της.
Είναι γνωστό για να υπάρξει διάλογος πρέπει να υπάρχει συμφωνία ως προς την ατζέντα, αλλιώς δεν υπάρχει κοινή βάση. Η θεματολογία των δύο πλευρών έτσι όπως τίθεται επίσημα και ανυποχώρητα αποκλείει το "διάλογο", εκτός αν κάποια από τις δύο πλευρές υποχωρήσει. Στο σημείο αυτό επιστρατεύεται η μυστική διπλωματία και ασκούνται στο πιο αδύναμο μέρος, την Ελλάδα, αφόρητες πιέσεις.
Οι Γερμανοί δε θέλουν να στενοχωρήσουν τον καλό τους φίλο και πελάτη Ερντογάν, οι Γάλλοι, παρ' όλες τις φραστικές τους καταδίκες της Τουρκίας, δεν επιθυμούν να φτάσουν στα όρια της σύρραξης με ένα κράτος- μέλος του ΝΑΤΟ, οι Ρώσοι επιδιώκουν να αποτρέψουν μία ανάφλεξη στη γειτονιά της Συρίας, τώρα που ο σύμμαχός τους Άσαντ φαίνεται πως επικρατεί κατά κράτος. Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται να προωθήσουν μία λύση που θα απομακρύνει από την περιοχή τη ρώσικη επιρροή στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι με ισχυρά συμφέροντα όπως οι Ισπανοί και Ιταλοί, έχουν μεγάλες οικονομικές δοσοληψίες με την Τουρκία, η οποία παρότι επέσυρε προσωρινά το Oruc Reis, εντούτοις συνεχίζει τις προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ με δύο ερευνητικά σκάφη.
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι η πλευρά Ερντογάν δεν πρόκειται να κάνει βήματα προς τα πίσω και ότι οι μόνοι που μπορεί να φανούν πιο δεκτικοί σε υποχωρήσεις είναι οι Έλληνες.
Γι’ αυτό και οι πιέσεις συνεχίζουν ασκούνται ισχυρότερες προς την Αθήνα. Όσο η Ελληνική διπλωματία δεν επιφέρει το οποιοδήποτε κόστος στα συμφέροντα που ασκούν τις πιέσεις και εξαντλείται σε ευχολόγια και φραστικές διατυπώσεις, τόσο πιο πολύ είναι αναμενόμενο το αποτέλεσμα των πιέσεων και του "διαλόγου" και της μη επιβολής από την Ε.Ε. των πολυθρύλητων κυρώσεων κατά της Τουρκίας.