Του Στρατή Μαζίδη
Κατά την ταπεινή μου άποψη η κυβέρνηση έκανε τα εξής σημαντικά λάθη όσον αφορά τα σχολεία και την επιβολή της χρήσης της μάσκας ώστε σήμερα να αντιμετωπίζει τον σκεπτικισμό αρκετών. Ας τα δούμε λίγο αναλυτικά.
> Με λιγότερα κρούσματα πριν μερικούς μήνες άνοιξε πάλι τα σχολεία φροντίζοντας να είναι τα τμήματα ολιγομελή, τρεις μήνες μετά και έξι συνολικά από το ξέσπασμα της κρίσης με το νέο κορωνοϊό και ενώ τα κρούσματα αυξάνονται έχουμε τάξεις των 25 ατόμων. Βρέθηκαν χρήματα για καμπάνιες στα ΜΜΕ ή για μεγάλους περιπάτους αλλά όχι για τα σχολεία. Με μικρότερα τμήματα θα επιτύγχανε καλύτερη ποιότητα διδασκαλίας ενώ ενδεχομένως θα ολοκληρωνόταν ταχύτερα η διδακτέα ύλη.
> Η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε να παράσχει τις μάσκες ενώ αρχικά είχε δηλώσει πως δε θα γίνει κάτι τέτοιο. Αντί όμως να δώσει τα χρήματα στους δήμους και αυτοί στις σχολικές επιτροπές ώστε να κινηθούν γρήγορα και ευέλικτα, προτίμησε για τους δικούς της λόγους να προμηθεύσει τα σχολεία με μάσκες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μπαντάνες και οτιδήποτε άλλο αλλά όχι ως μάσκες, προκαλώντας παράλληλα καχυποψία στην κοινωνία ως προς την προμήθεια τους. Να θυμίσουμε ότι μοιράστηκαν δίχως να αναγράφεται το παραμικρό στη συσκευασία τους.
> Ένα άλλο λάθος ήταν ο τρόπος της επιβολής του μέτρου. Τα πρόσωπα που το επέβαλαν, ήταν εκείνα που πριν μερικούς μήνες απαξίωναν τη χρήση της μάσκας και μάλιστα με ύφος μεγάλης σιγουριάς όταν κάποιοι υπερασπιζόμασταν τη λελογισμένη χρήση της σε περιπτώσεις μεγάλης συγκέντρωσης κόσμου (πχ λαϊκές, ΜΜΜ κτλ). Αντί να υπάρξει μία προσπάθεια πειθούς της κοινωνίας και ένα πνεύμα του "βλέποντας, αξιολογώντας και κάνοντας" η κυβέρνηση μίλησε για τιμωρίες των μαθητών, μετά το μάζεψε με απουσίες ενώ έβαλε και τους εισαγγελείς μέσα στα σχολεία. Δεν είπε δηλαδή ότι λαμβάνουμε ένα μέτρο το οποίο δεν έχουμε ξαναδοκιμάσει, ζούμε κάτι πρωτόγνωρο, θα αξιολογούμε τακτικά την εφαρμογή του για να δούμε αν και τι αποδίδει, ποια πιθανά προβλήματα δημιουργεί ώστε να τα βάλουμε στη ζυγαριά και να δούμε για τη συνέχεια.
Παραδείγματος χάρη θα μπορούσε να είχε ζητήσει από τις Διευθύνσεις των σχολείων να καταγραφούν ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο συμβάντων και συνεπειών λόγω της χρήσης της μάσκας τα οποία θα διαβιβάζονται κεντρικότερα σε επίπεδο 7 ή 10 ημερών. Υπάρχει πλήρης εικόνα σε αυτές τις δύο πρώτες εβδομάδες λειτουργίας των σχολείων;
Επίσης δόθηκε στους μαθητές και τους γονείς η δυνατότητα έστω μέσω της πλατφόρμας του e-school να μπουν και να συμπληρώσουν τα δικά του σχόλια ως προς την στάση του σχολείου απέναντί στους μαθητές; Είναι αυστηροί απέναντι στα παιδιά; Δείχνουν κατανόηση; Αισθάνονται δυσφορία την ώρα του μαθήματος; Έχει εικόνα το υπουργείο αν τα λεγόμενα "διαλείμματα μάσκας" που προβλέπονται στην εγκύκλιο του ΕΟΔΥ ότι μπορούν να λαμβάνουν χώρα σε συνθήκες ηρεμίας την ώρα του μαθήματος τηρούνται και ακολουθούνται; Δεν το ρωτώ τυχαία αυτό.
Πώς θα αξιολογήσουμε τη χρήση ενός μέτρου αν δεν φροντίζουμε να λαμβάνουμε συνεχώς δεδομένα μέσα από την καθημερινή εφαρμογή του;
Όταν σε έναν ασθενή χορηγείται ένα συγκεκριμένο σχήμα θεραπείας, ο γιατρός του κάνει τακτικά εξετάσεις για να διαπιστώσει αν αυτό αποδίδει και αν ο ασθενής μπορεί να ανταπεξέλθει και να το αντέξει. Αναλόγως των αποτελεσμάτων και της συνολικής εικόνας που διαμορφώνει ο γιατρός ενδέχεται να διατηρήσει τη θεραπεία, να την ενισχύσει ή ακόμη και να την αλλάξει τελείως.
Είναι άλλο πράγμα το "αποφασίζουμε και διατάζουμε", κι εντελώς διαφορετικό το "πάμε όλοι μαζί να ξεπεράσουμε το πρόβλημα και στην προσπάθεια αυτή, μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικοί είστε όλοι ενεργοί, πολύτιμοι κι απαραίτητοι".
Η πρώτη επιλογή δημιουργεί αντιπαλότητες. Η δεύτερη συνοδοιπόρους. Η κοινωνία κερδίζεται με εμπιστοσύνη. Τίποτε άλλο.