Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα επιβεβαιώνει πάντα την πολιτική ασάφεια, που για χρόνια συνθέτει τη διαλεκτική του κωμικού, του τραγικού, του γελοίου και του σαρκαστικού. Το εκάστοτε κυβερνητικό μόρφωμα βολεύει, έστω πρόσκαιρα, ανομολόγητα συμφέροντα, για να μην υπάρξουν δυσάρεστες κοινωνικές εκπλήξεις με εκτροπές και ανατροπές.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αυτό επιβεβαιώνει η υφολογία και της τωρινής κυβερνητικής ηγεσίας, μετά το εκτρωματικό δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου, που προσπάθησαν - και το πέτυχαν- να εκμηδενίσουν την πράξη και να εκθρέψουν με χιμαιρικές ελπίδες το λαό.
Μια από τα ίδια με τον Μητσοτάκη. Ναι, μιλάει με ικανοποιητική επάρκεια τρεις ξένες γλώσσες, όχι όμως με επάρκεια και την ελληνική γλώσσσα, ωστόσο υπερέχει γενικότερα του άγλωσσου Τσίπρα. Ε, ας τον χαιρόταν η οικογένειά του ως επαγγελματία διερμηνέα σε κάποιο έστω διεθνή οργανισμό.
Εμείς γιατί χαιρόμαστε που αυτοί χαίρονται; Γιατί μήπως, εγκλωβισμένοι σε προεκλογικά ψέματα και επικοινωνιακά τεχνάσματα ή από ηθελημένο στραβισμό, ως "ιδανικοί αυτόχειρες" τους ψηφίσαμε, για να καταντήσουμε "μασκοφόροι" και να ζούμε στη μήτρα του τρόμου για έναν ιο, έστω τον κορωνοιό, που "ανταγωνίζεται" έναν υιό και γόνο ενός απανθρακωμένου πολιτικού τζακιού, εκπρόσωπο ενός εσμού "προσωποδοφόρων" της εγχώριας πολιτικής ντεκαντέτσιας.
Χρησιμοποιούν τον κορωνοϊό ως "εργαλείο" τρόμου, για να αποτρέψουν τον Ελληνα της "προβατοποιημένης λογικής", να μπεί κάτω από τη φλούδα των γεγονότων και να αντιληφθεί τις πολλαπλές συναρτήσεις του γίγνεσθαι, να αποκτήσει μια ώριμη εποπτεία και καθολική θεώρηση των πραγμάτων, όπου αδογμάτιστα ερμηνεύεται το σύνθετο "φαινόμενο" της πολιτικής ζωής.
Τρόμος και πάλι τρόμος. Τρόμος για έναν ιό, που ναι μεν υφίσταται, αλλά κυρίως υφίσταται δια της "τρομοκρατίας" των ΜΜΕ και του αθροίσματος της πολιτικής βλακείας, από την καλλιέργεια του πνευματικού και ψυχικού υποσιτισμού σε τούτο τον τόπο, με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας να κάμπτεται στο τέλος από το βάρος των αναγκών και της επιβίωσης κι όχι από τη διασπορά του όποιου ιού, αλλά από την ασχετοσύνη και την οσφυοκαμψία διαφόρων γόνων και υιών, που αναπτύσσουν την πολιτική φρενίτιδα.
Με τον πολιτικό προσανατολισμό να μην ξεκινάει από μια εσωτερική ανάγκη. Απλώς επινοείται για να εξαργυρωθεί. Γι αυτό και ζούμε την πτώχευση καταμεσίς στην ανερμάτιστη πολιτική αφθονία.
Με την ευθύνη, ωστόσο, του Κυριάκου Μητσοτάκη τόσο για το χειρισμό του κορωνοϊού κι ό,τι υπαγόρευσε τα αλλοπρόσαλλα μέτρα με εισηγήσεις λοιμωξιολόγων λιπόσαρκης λογικής, αλλά και τον χειρισμό των εθνικών θεμάτων με πληθώρα επικύψεων, με την πρωθυπουγική ευθύνη να αποκτά την ελαφρότητα "πούπουλου και φτερού" και να την παίρνει ακόμη και το πιο ελαφρύ φθινοπωρινό αεράκι, ο κορωνοϊός θα αποδείξει ότι πρωθυπουργός είναι "ιδανικός αυτόχειρας".
Άλλωστε "ιδανικοί αυτόχειρες" τον ψήφισαν!
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αυτό επιβεβαιώνει η υφολογία και της τωρινής κυβερνητικής ηγεσίας, μετά το εκτρωματικό δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου, που προσπάθησαν - και το πέτυχαν- να εκμηδενίσουν την πράξη και να εκθρέψουν με χιμαιρικές ελπίδες το λαό.
Μια από τα ίδια με τον Μητσοτάκη. Ναι, μιλάει με ικανοποιητική επάρκεια τρεις ξένες γλώσσες, όχι όμως με επάρκεια και την ελληνική γλώσσσα, ωστόσο υπερέχει γενικότερα του άγλωσσου Τσίπρα. Ε, ας τον χαιρόταν η οικογένειά του ως επαγγελματία διερμηνέα σε κάποιο έστω διεθνή οργανισμό.
Εμείς γιατί χαιρόμαστε που αυτοί χαίρονται; Γιατί μήπως, εγκλωβισμένοι σε προεκλογικά ψέματα και επικοινωνιακά τεχνάσματα ή από ηθελημένο στραβισμό, ως "ιδανικοί αυτόχειρες" τους ψηφίσαμε, για να καταντήσουμε "μασκοφόροι" και να ζούμε στη μήτρα του τρόμου για έναν ιο, έστω τον κορωνοιό, που "ανταγωνίζεται" έναν υιό και γόνο ενός απανθρακωμένου πολιτικού τζακιού, εκπρόσωπο ενός εσμού "προσωποδοφόρων" της εγχώριας πολιτικής ντεκαντέτσιας.
Χρησιμοποιούν τον κορωνοϊό ως "εργαλείο" τρόμου, για να αποτρέψουν τον Ελληνα της "προβατοποιημένης λογικής", να μπεί κάτω από τη φλούδα των γεγονότων και να αντιληφθεί τις πολλαπλές συναρτήσεις του γίγνεσθαι, να αποκτήσει μια ώριμη εποπτεία και καθολική θεώρηση των πραγμάτων, όπου αδογμάτιστα ερμηνεύεται το σύνθετο "φαινόμενο" της πολιτικής ζωής.
Τρόμος και πάλι τρόμος. Τρόμος για έναν ιό, που ναι μεν υφίσταται, αλλά κυρίως υφίσταται δια της "τρομοκρατίας" των ΜΜΕ και του αθροίσματος της πολιτικής βλακείας, από την καλλιέργεια του πνευματικού και ψυχικού υποσιτισμού σε τούτο τον τόπο, με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας να κάμπτεται στο τέλος από το βάρος των αναγκών και της επιβίωσης κι όχι από τη διασπορά του όποιου ιού, αλλά από την ασχετοσύνη και την οσφυοκαμψία διαφόρων γόνων και υιών, που αναπτύσσουν την πολιτική φρενίτιδα.
Με τον πολιτικό προσανατολισμό να μην ξεκινάει από μια εσωτερική ανάγκη. Απλώς επινοείται για να εξαργυρωθεί. Γι αυτό και ζούμε την πτώχευση καταμεσίς στην ανερμάτιστη πολιτική αφθονία.
Με την ευθύνη, ωστόσο, του Κυριάκου Μητσοτάκη τόσο για το χειρισμό του κορωνοϊού κι ό,τι υπαγόρευσε τα αλλοπρόσαλλα μέτρα με εισηγήσεις λοιμωξιολόγων λιπόσαρκης λογικής, αλλά και τον χειρισμό των εθνικών θεμάτων με πληθώρα επικύψεων, με την πρωθυπουγική ευθύνη να αποκτά την ελαφρότητα "πούπουλου και φτερού" και να την παίρνει ακόμη και το πιο ελαφρύ φθινοπωρινό αεράκι, ο κορωνοϊός θα αποδείξει ότι πρωθυπουργός είναι "ιδανικός αυτόχειρας".
Άλλωστε "ιδανικοί αυτόχειρες" τον ψήφισαν!