 |
| congerdesign / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
«προέτρεψε ἀόριστο ἀριθμό προσώπων νά μετέχουν στό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας ἐν μέσῳ πανδημίας γεγονός πού ἐγκυμονεῖ σοβαρό κίνδυνο γιά τήν ἐξάπλωση καί τήν μετάδοση τοῦ ἰοῦ»
Πώς ερμηνεύεται όμως αυτή η κατηγορία, ότι δηλαδή άνθρωποι βγήκαν έξω στο δρόμο, ενδεχομένως συνωστίστηκαν σε κάποια σημεία, ήρθαν σε κίνδυνο μέχρι να πάνε στην εκκλησία και να μεταλάβουν ή πως η Θεία Κοινωνία είναι επικίνδυνη για μετάδοση ασθενειών;
Πολύ φοβάμαι ότι τόσο αυτοί που ανέδειξαν το θέμα όσο και αυτοί οι οποίοι θα κληθούν να δικάσουν δεν έχουν καταλάβει τι πραγματικά διακυβεύεται εδώ και τι θα σημάνει στη συνέχεια. Η δίκη αυτή εάν δεν βρεθεί κάποιος τρόπος να μη γίνει, θα έχει ιστορικό χαρακτήρα ανεξαρτήτου έκβασης.
Εάν το νόημα είναι ότι η Θεία Κοινωνία, το Σώμα και Αίμα Χριστού είναι επικίνδυνη για τη μετάδοση νοσημάτων και μικροβίων τότε αντιλαμβανόμαστε ότι 1987 χρόνια μετά το 33 μ.Χ. ο ο Ιησούς Χριστός δικάζεται ξανά και μάλιστα με σχεδόν το ίδιο αντικείμενο επί της ουσίας της δίκης. Το αν δηλαδή είναι Θεός ή όχι! Στη δίκη-παρωδία που έκαναν οι γραμματείς και φαρισαίοι με τους ψευδομάρτυρες και με όλα τα παράνομα χαρακτηριστικά της που έχει γραφτεί πάρα πολύ ωραία και σε παλαιότερα βιβλία ο Ιησούς Χριστός επί της ουσίας δικάστηκε και τελικά καταδικάστηκε όταν είπε με τον δικό του τρόπο πως αυτός είναι ο Μεσσίας που περιμένουμε, ότι είναι δηλαδή ο Θεός. Ωστόσο οι αρχιερείς εκείνης της εποχής τον δίκασαν και τον καταδίκασαν και τον περιέφεραν απλά από τον έναν στον άλλον για να μην χρεωθούν αυτοί την απόφαση της θανάτωσης του κάτι που τελικά δεν το πέτυχαν.
Σήμερα βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν συμβεί το ίδιο πράγμα. Οι αρχιερείς δεν είναι αυτοί που δικάζουν ωστόσο εκείνη την κρίσιμη περίοδο αρκετοί σιώπησαν και δε μίλησαν. Καλούνται όμως κάποιοι δικαστές να αποφασίσουν σε μία χώρα όπου επανάσταση έγινε για "του Χριστού την πίστη την Αγία", αν ο Χριστός είναι τελικά Θεός ή όχι;
Διότι όπως αντιλαμβάνεστε όσοι είναι πραγματικοί χριστιανοί και όχι απλά γιατί έτυχε να γεννηθούν σε αυτό τον κόσμο και να βαπτιστούν Κώστας ή Μαρία, έχουν μελετήσει την Αγία γραφή και έχουν διαβάσει τα λόγια του Χριστού στο Ευαγγέλιο τότε σίγουρα έχουν δει και την προεικόνιση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας όπως επίσης γνωρίζουν ότι ο Ιησούς είχε πει ξεκάθαρα πως "όποιος πίνει το Αίμα μου και τρώει τη Σάρκα μου, θα έχει ζωή αιώνιο".
Επίσης είχε πει και κάτι ακόμα, πως όλες οι αμαρτίες μπορούν να συγχωρεθούν στον άνθρωπο εκτός από εκείνη της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν είχα καταλάβει τι σημαίνει. Δεν είχα ακούσει για παράδειγμα κάποιον να βρίζει το Άγιο Πνεύμα ωστόσο το κατανόησα μέσα στην πανδημία. Την ώρα που ο ιερέας τελεί τη Θεία Λειτουργία λέει σε κάποια φάση "τα σα εκ των σων", εκείνη την ώρα όλοι γονατίζουν και ο ιερέας διαβάζει κάποιες ευχές που αν είσαι πολύ συγκεντρωμένος έξω τις ακούς και εκεί επικαλείται να έρθει το Πνεύμα το Άγιο λέγοντας "και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον σώμα του Χριστού σου αμήν, το δε εν τω ποτηρίω τούτω το τίμιον αίμα του Χριστού σου αμήν" και καταλήγει λέγοντας "μεταβαλλών το Πνεύματι σου τω Αγίω αμήν αμήν αμήν". Συνεπώς όταν εμείς πιστεύουμε ότι αυτό που είναι μετά μέσα στο ποτήριο εξακολουθεί να είναι νερό, κρασί και ψωμί, τότε κάνουμε αυτό για το οποίο ο Χριστός ξεκάθαρα μας προειδοποίησε.
Επίσης ένας Θεός ο οποίος τελικά κρίνεται από τους ανθρώπους ότι τα Μυστήρια που παρέδωσε είναι απλά θέατρα ή τελετουργικές αναπαραστάσεις χωρίς όμως μέσα τους νόημα και πως ο ίδιος είναι ένας φορέας νοσημάτων και του θανάτου, τότε στο τέλος πολύ απλά και κατά τα δικά σου μέτρα που τον έκρινες και τον καταδίκασες, δεν είναι Θεός.
Άραγε αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί σε ποια κατάσταση μας έφεραν με τις αποφάσεις τους αυτές συμπεριφερόμενοι ως σύγχρονοι Διοκλητιανοί; Καταλαβαίνουν άραγε οι δικαστές πως αυτή η δίκη σε λίγες μέρες δεν είναι ένα απλό πλημμέλημα αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο πολύ ανώτερο και πως ίσως αυτοί θα είναι που θα κάθονται αυτή τη φορά στη θέση του Άννα και του Καϊάφα για να αποφασίσουν; Και τι θα κάνουν ενώ δικάζοντας πίσω τους θα βρίσκεται η εικόνα του Χριστού και μπροστά τους το Ευαγγέλιο στο οποίο ζητούν να ορκιστεί όποιος καταθέτει; Ζητούν από τους ανθρώπους να ορκιστούν σε ένα Θεό, του οποίου τη θεότητα ουσιαστικά δύνανται να ακυρώσουν;
Όσοι λοιπόν είναι αληθινοί συνειδητοποιημένοι χριστιανοί σε αυτήν τη χώρα και όχι του πενταλέπτου της Ανάστασης, κανενός γάμου, καμίας κηδείας ή κανενός μνημόσυνου για να πιουν τον καφέ, αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του επερχόμενου γεγονότος και το τι αυτό μπορεί να σηματοδοτήσει σε πράγματα ευκόλως εννοούμενα αλλά και πολύ πέρα από αυτά που όμως δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα απλό κείμενο.
Ο Θεός πάντως όλους αυτούς τους αιώνες αλλά και όλη αυτήν την περίοδο που άνοιξαν ξανά οι εκκλησίες από τα μέσα Μαΐου μέχρι σήμερα (αλλά και σε εκείνο το δίμηνο), και στις εκατομμύρια μεταδόσεις του Σώματος και του Αίματος του Χριστού που πραγματοποιήθηκαν (πολλαπλασιάστε ναούς Χ Θείες Λειτουργίες Χ φορές που λειτούργησαν και όχι μόνο Κυριακές Χ πιστούς που μετέλαβαν), έδωσε τις απαντήσεις του και έκανε πάλι το θαύμα Του.
Εν κατακλείδι μου έρχονται μόνο δύο πράγματα στο νου. Το πρώτο είναι από τις αιτήσεις που διαβάζει ο ιερέας στη Θεία Λειτουργία όταν λέει "και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού αιτησώμεθα". Το δεύτερο είναι μία φράση του Αποστόλου Παύλου που είχε γράψει στην προς Εβραίους επιστολή του αναφερόμενος στη δική του εμπειρία όταν ως διώκτης του Χριστού ταξίδευε στη Δαμασκό, "φοβερόν το εμπέσειν εις χείρας Θεού ζώντος".