 |
| MattHrusc / pixabay |
Και ο πρωθυπουργός αφού δέχεται την προσφυγή, θα αποδεχθεί και την απόφαση. Το γεγονός θα έχει πολλαπλές συνέπειες. Πριν από τις συνέπειες, όμως, να επισημάνω πως τον κ. Μητσοτάκη θα τον σώσει η Τουρκία.
1.-Δεν πρόκειται να δεχθεί προσφυγή στη Χάγη, γενικώς, διότι θέλει να λύσει τα ζητήματα που εγείρει με την πίεση που ασκεί στην Ελλάδα και να πάρει ό,τι διεκδικεί.
2.- Η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί προσφυγή μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες.
3.-Όταν ο Μητσοτάκης μιλά για διαπραγματεύσεις και προσφυγή στη Χάγη για θαλάσσιες ζώνες περιλαμβάνει σ αυτές και τα χωρικά ύδατα και την επέκταση στα 12 μίλια; Αν ναι, πιστεύει πως διοικεί μια χώρα με εθνική κυριαρχία;
4.-Αν ο Μητσοτάκης κάνει το λάθος και πάει στη Χάγη για ζητήματα πέραν της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, (για να αποδεχθεί την προσφυγή η Τουρκία) πιστεύει πως θα μπορέσει να παραμείνει στην κυβέρνηση;
Το διεθνές περιβάλλον ευνοεί αυτήν την στιγμή την Ελλάδα αν δεν πέφτουμε θύματα εντυπώσεων για να αποδεχθούμε το μοιραίο. Αν, δηλαδή, όλα όσα θα δούμε τις επόμενες ημέρες δεν είναι στημένα.
Ας γνωρίζει, όμως, η κυβέρνηση πως παραχωρήσεις εθνικού χαρακτήρα δεν θα αποδεχθεί ο ελληνικός λαός.
Κυβερνητική θέση όπως την περιέγραψε ο κ. Μητσοτάκης προσφυγής στη Χάγη και αποδοχή μιας απόφασης που δεν θα δικαιώνει την Ελλάδα στην υπόθεση Καστελλόριζο, δεν θα παραχωρεί, δηλαδή, πλήρη επήρεια στο Καστελλόριζο ώστε να εφάπτονται οι ΑΟΖΖ Ελλάδας και Κύπρου σημαίνει ότι η Αθήνα εγκαταλείπει μια στρατηγική θέση περί ενιαίου χώρου Ελλάδας- Κύπρου.
Αν αυτό συμβαίνει τότε γιατί να μας ενδιαφέρει αν το Oruc Reis κάνει έρευες ανοικτά του Καστελλόριζου σε μια περιοχή που δεν έχει ενεργειακά αποθέματα; Μήπως μας δουλευουν;
Η εθνικόφρων παράταξη την οποία εκπροσωπεί ο κ. Μητσοτάκης:
-Ευθύνεται για την κατοχή της Κύπρου, εξεστόμισε το "η Κύπρος είναι μακρυά".
Αν στην μεταπολίτευση δεν εμφανιζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου (φωνάξτε όσο θέλετε, με αφήνει αδιάφορο, η αλήθεια θα λέγεται) για να βάλει έναν πατριωτικό τόνο στην υπεράσπιση των εθνικών ζητημάτων κανείς δεν γνωρίζει ποιο θα ήταν το μεταπολιτευτικό σκηνικό.
Την ιστορική σημασία της εμφάνισης του Ανδρέα Παπανδρέου στο πολιτικό σκηνικό τονίζει το σημερινό κενό.
Ενώ όλοι, σταδιακά συμφωνούν πως υπάρχει ένα κενό στο χώρο της αντιπολίτευσης για να μπορέσει να λειτουργήσει η κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν υπάρχει προσωπικότητα να αναλάβει αυτόν τον ρόλο.
Και το κενό συνεχίζεται.
Αν πάρει, μάλιστα,κανείς υπόψη του ότι εντέχνως ο Μητσοτάκης αποψιλώνει και ό,τι έμεινε στο ΠΑΣΟΚ μετά την κατάρρευσή του (χαρακτηριστική, τελευταία, περίπτωση η κ. Διαμαντοπούλου), τότε ενισχύεται ο ένας πόλος (της δεξιάς) και με την απαξίωση της αριστεράς (Συριζα) θα έχουμε, ουσιαστικά ένα μονοκομματικό πολιτικό σύστημα.
Λύση υπάρχει.
1.-Απόδοση τιμών και ευχαριστιών στην κ. Γεννηματά για ό,τι σημαντικό προσέφερε στο Κίνημα και στον τόπο με το να κρατήσει ό,τι απέμεινε απο το ΠΑΣΟΚ συνεκτικό.
2.-Αλλαγή ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ. Αυτήν την στιγμή το μόνο όνομα, νέου ανθρώπου που ακούγεται είναι του Νίκου Ανδρουλάκη.
3.-Υπέρβαση του ΚΙΝΑΛ και δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα με γενικό προσκλητήριο όσων είναι ανένταχτοι, όσων θέλουν να αποχωρήσουν απο τον Συριζα και στελεχών όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Είναι πολυτέλεια για τον τόπο στελέχη όπως ο Βενιζέλος να παραμένουν ανενεργά.
4.-Ο ισχυρός επιχειρηματίας που υποστηρίζει την κ. Γεννηματά να πεισθεί να υποστηρίξει αυτήν την λύση.
Η δημιουργία νέου φορέα εκ του μηδενός είναι πολύ δύσκολη. Πέραν της ισχυρής προσωπικότητας που θα αναλάβει την ηγεσία προϋποθέτει χρήματα, μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους που θα τρέξουν. Και τα τρία αυτά είναι δύσκολο να βρεθούν μέχρι τις ημέρες (που έρχονται) που το πολιτικό σκηνικό θα περάσει την επόμενη κρίση.
Χρόνος δεν υπάρχει. Όσοι αγωνιούν ας αναλάβουν πρωτοβουλίες.