Προσβολή της ανθρώπινης προσωπικότητας από την κυβέρνηση με ένα νόμο [και σε ένα άρθρο;]

3938030 / Pixabay

Η προσοχή των πολλών όσον αφορά το νέο πτωχευτικό νόμο που περνά η κυβέρνηση έχει εστιάσει και δίκαια μέχρι ένα σημείο στο γεγονός ότι μπορεί πλέον πολύ εύκολα ο καθένας να χάνει το σπίτι του και την περιουσία του. Όμως υπάρχει και μία ακόμη πιο φοβερή και η συγκλονιστική πτυχή του. Η κήρυξη πτώχευσης των ανθρώπων. 

Του Στρατή Μαζίδη

Το ανθρώπινο πρόσωπο είναι κάτι το ιερό και σύμφωνα με την Αγία γραφή θεωρείται εικόνα και ομοίωση της Αγίας Τριάδας όπως διαβάζουμε στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Ακόμη και ο ίδιος ο Θεός περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή τον άνθρωπο αν δεν έχει μετανοήσει, να το πράξει και πουθενά δε δέχεται από τον άνθρωπο εν ζωή να τα παρατήσει να πει "απέτυχα" και να μην προσπαθήσει ξανά να σηκώσει το κεφάλι του για να αγωνιστεί. 

Η κυβέρνηση όμως δεν έχει κανένα πρόβλημα να βάλει ανθρώπους να γράψουν και να υπογράψουν ότι πτώχευσαν. Να παραδεχθούν δηλαδή επίσημα σε ένα χαρτί πως απέτυχαν στη ζωή τους έστω και αν δεν ευθύνονται οι ίδιοι για αυτό. 

Πολύ φοβάμαι ότι δεν καταφέρνω να αποτυπώσω με λόγια αυτό το οποίο αισθάνομαι αλλά το θεωρώ ύψιστη προσβολή στον άνθρωπο και εξευτελισμό να τον αναγκάζεις εντός εισαγωγικών να βγαίνει δημόσια και να διακηρύσσει τη φτώχεια του. Και εσύ ως κράτος απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο που σου πλήρωσε φόρους και εισφορές, που σε υπηρέτησε στα σύνορα αυτής της χώρας έρχεσαι τώρα να κάνεις τι; 

Να αποδεχθείς την κήρυξη πτώχευσης; 

Να πάρεις τα χαρτιά και τα μολύβια σου και να αρχίσεις τους λογαριασμούς ρευστοποιώντας την περιουσία του για να δεις τι σου μένει και τι όχι για να εισπράξεις; 

Ποια πατρίδα και ποια διακόσια χρόνια από το 1821 και εκείνη την Ελλάδα που όλοι θέλαμε κι ας τρώγαμε πέτρες; Μία χώρα δεν παύει να είναι και η μητέρα των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτήν και η οποία έχει την υποχρέωση να προστατεύει τα παιδιά της, όχι να τα πετά στο δρόμο. 

Ειδικά σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία όπως η εποχή μας θα περίμενε κανείς από το κράτος να ψηφίζει νόμους που να ευνοούν την εργασία και να ανοίγουν δρόμους στους ανθρώπους ώστε να δείξουν τι μπορούν να πετύχουν. Εμείς όμως έχουμε απέναντί μας έναν επιλεκτικό μπαμπούλα που καταδιώκει και φοβερίζει με πρόστιμα.

Το τελευταίο πάντως που θα περίμενε είναι αυτό που τώρα συμβαίνει, ήτοι το κάλεσμα στον κόσμο να δηλώσει και επίσημα ότι πτώχευσε, πώς τετέλεσται. Είναι πραγματικά μεγάλη ντροπή γιατί δείχνει πως η πατρίδα αντιμετωπίζει τα παιδιά της σαν λογιστικά νούμερα και τίποτα περισσότερο. Ως εσπεριδοειδή τα οποία θα [ξανα]στύψει και θα πετάξει οριστικά. Ας μην απορήσει λοιπόν όταν την ώρα που ίσως χρειαστεί τα παιδιά της, μπορεί να βγει στο μπαλκόνι να τα φωνάξει και αυτά να μην έρχονται.