Είναι άσκοπο να αναλωθούμε σε συναισθηματικές εξάρσεις εναντίον της Γερμανίας ή οποιουδήποτε ενεργεί βάσει συμφερόντων –πράγμα αυτονόητο στις διεθνείς σχέσεις- αλλά θα επικεντρωθούμε σε μαθήματα για το μέλλον.
Το απογοητευτικό αποτέλεσμα θα αποτελούσε αποτυχία των δύο Κυβερνήσεων (Ελλάδας και Κύπρου), εάν η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία ήταν η αδιαπραγμάτευτη επιδίωξή τους. Στην πραγματικότητα όμως, για μήνες, η δεδηλωμένη πολιτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η αποφυγή επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία, στην οποία ο Ν. Αναστασιάδης συναίνεσε λίγο πριν την Σύνοδο ("οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός"), επιβεβαιώνοντας την τάση του να υποκύπτει, χαροποιώντας διάφορους εκτός Κύπρου (Μέρκελ κ.ά.) και εντός Κύπρου τον στενό κομματικό του περίγυρο και κάποιες περιθωριακές πλατφόρμες χωρίς λαϊκό έρεισμα.
Δυστυχώς, η πλέον ευνοϊκή συγκυρία για τον Ελληνισμό εδώ και δεκαετίες –με την Τουρκία πολιτικά απομονωμένη, με εύθραστη την τουρκική οικονομία και με το σοβαρό πλεονέκτημα που οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις λόγω της σθεναρής στάσης τους έδωσαν στην πολιτική ηγεσία στην Αθήνα– έχει εξανεμισθεί από την ίδια την Αθήνα, που συμφώνησε σε μηχανισμούς αποκλιμάκωσης, με τις τουρκικές αξιώσεις να ... κλιμακώνονται! Το πλέον ανησυχητικό όμως αφορά το "θέατρο" τους επόμενους μήνες μέχρι τον Δεκέμβριο, με «σεναριογράφο» ξανά την Μέρκελ, για την Κύπρο αυτή τη φορά.
Όπως και στο Αιγαίο, θα διαπιστωθούν κινήσεις αποκλιμάκωσης εκ μέρους της Τουρκίας, για να ξεκινήσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό, με τους ενεργειακούς πόρους της Κυπριακής Δημοκρατίας να είναι αυτή τη φορά μέρος των "διακοινοτικών διαπραγματεύσεων" υπό τους όρους της Τουρκίας.
Διάφοροι "στρατευμένοι" αναλυτές δικαιολογούν την στάση των Κυβερνώντων, με βάση τη συμβιβαστική στάση του Προέδρου Μακρόν. Γνωρίζουμε περισσότερα, αλλά περιοριζόμαστε σε όσα μας επιτρέπει η προσπάθεια για πανεθνική σύμπνοια. Επισημαίνουμε όμως εμφαντικά ότι οι πολιτικές/διπλωματικές μάχες στην ΕΕ διεξάγονται εντός των Συνόδων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και όχι με δηλώσεις σε δημοσιογραφικές διασκέψεις, κατόπιν εορτής. Καταλήγοντας, καταθέτουμε με ειλικρίνεια μια άλλη διαπίστωση: «τους πράξαμε» και απέτυχαν. Οι σκεπτόμενοι πολίτες έχουν πλέον τον λόγο.