 |
| vansilein / pixabay |
Η Αγία Σοφία, μετατράπηκε σε τζαμί, κάτι που καταδικάστηκε διεθνώς. Γιατί λοιπόν, δεν τίθεται θέμα ακύρωσης της μετατροπής της και ταυτόχρονα να απαιτηθεί να τελείται Θεία Λειτουργία στο ναό, έστω μία φορά το χρόνο. Ειδικά δε, από τη στιγμή που η Τουρκία έχει την απαίτηση να κατασκευαστεί και να λειτουργεί τζαμί στην Αθήνα.
Κατά πόσο εφαρμόζεται το δικαίωμα του ελεύθερου θρησκευτικού αυτοπροσδιορισμού και της ελεύθερης θρησκευτικής λατρείας στην τουρκική επικράτεια και ειδικά για τυχόν ορθόδοξους χριστιανούς; Θα μπορούσε να αιτηθεί η διεξαγωγή σχετικής έρευνας από τη Διεθνή Αμνηστία, τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Παρόμοια έρευνα μπορεί ζητηθεί και για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου. Η Τένεδος είχε 2.800 περίπου κατοίκους, όλοι Έλληνες και η Ίμβρος 8.000 κατοίκους, πάλι όλοι Έλληνες. Η δε συνθήκη της Λωζάννης προέβλεπε καθεστώς αυτονομίας και για τα δύο νησιά. Τα πάντα παραβιάστηκαν. Πλέον, η Τένεδος έχει περίπου 2.500 κατοίκους εκ των οποίων μόνο 27 Έλληνες και η Ίμβρος έχει 8.850 περίπου κατοίκους από τους οποίους μόλις 700 Έλληνες.
Για την εκλογή του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και των μελών της Συνόδου της Ιεραρχίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, υφίσταται ως προϋπόθεση να διαθέτουν εκ των προτέρων την τουρκική υπηκοότητα. Να έχουν δηλαδή, υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό! Ποιος ο λόγος να συνεχίζει να υπάρχει αυτός ο αναχρονιστικός όρος.
Κάλλιστα επίσης, θα μπορούσε να τεθεί το ζήτημα της αναγνώρισης των γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου, αλλά και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ, με ταυτόχρονη παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που εδρεύει στη Χάγη, σύμφωνα με τη Σύμβαση για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας των Ηνωμένων Εθνών.
Μέχρι σήμερα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει υποστηρίξει ένα οργανωμένο αίτημα αποζημίωσης από τις καταστροφές και την υφαρπαγή των περιουσιών που υπέστησαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου, της Σμύρνης και των άλλων πόλεων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος. Το ζήτημα θα μπορούσε να παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που αφορά τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, μέλος του οποίου αποτελεί και η Τουρκία.
Να σημειωθεί ότι, μετά από αγωγή της Ελληνοκύπριας Τιτίνας Λοϊζίδου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εξέδωσε απόφαση την 28η Νοεμβρίου του 1996, με την οποία καταδίκασε την Τουρκία σε καταβολή αποζημίωσης για παραβίαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας. Επίσης, την 28η Απριλίου του 2009 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Κοινοτήτων εξέδωσε άλλη απόφαση, με την οποία οι αποφάσεις που εκδίδονται από τα Κυπριακά Δικαστήρια για καταπάτηση Ελληνοκυπριακών περιουσιών στις κατεχόμενες περιοχές μπορούν να εγγραφούν και να εκτελεστούν στα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές οι δύο αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως οδηγοί για την κατάθεση ομαδικών αγωγών τόσο από τους υπόλοιπους Έλληνες της Κύπρου, όσο και από Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου, της Σμύρνης και των άλλων πόλεων της Μικράς Ασίας. Το πλήθος των αγωγών θα αποτελούσε κόλαφο για την Τουρκία, ειδικά αυτή τη χρονική συγκυρία.
Στις 24 Ιουνίου του 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βρήκε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία τόσο του Σολομών Σολωμού όσο και του Τάσου Ισαάκ. Ταυτόχρονα, το δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα να βρεθούν οι υπαίτιοι. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι έχουν εκδοθεί διεθνή εντάλματα σύλληψης των δολοφόνων του Σολωμού, η Τουρκία εξακολουθεί να τους προστατεύει. Έχει άραγε γίνει επίσημη απαίτηση για την έκδοση και παράδοση των δολοφόνων του Σολωμού; Πότε επιτέλους θα ασκηθούν σοβαρές διπλωματικές πιέσεις και θα γίνουν σκληρές νομικές ενέργειες εναντίων της Τουρκίας για το θέμα αυτό.
Από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν έχει δοθεί κανένα στοιχείο για την τύχη των 1.619 Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων, παρά το γεγονός ότι συνεχώς αποκαλύπτονται ομαδικοί τάφοι που φανερώνουν την εν ψυχρό εκτέλεση των άτυχων ανδρών. Παράλληα, το 2001, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε ότι η Τουρκία είναι ένοχη για παραβίαση 14 άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κατά την εισβολή στην Κύπρο. Μεταξύ αυτών για εκτοπισμό πληθυσμού, στέρηση του δικαιώματος της ελευθερίας, στέρηση του δικαιώματος της ζωής, κακή μεταχείριση και στέρηση του δικαιώματος της περιουσίας. Η δε Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποδέχθηκε τους βιασμούς Ελληνοκυπρίων γυναικών από Τούρκους στρατιώτες και τα βασανιστήρια Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων κατά την διάρκεια της εισβολής. Θα μπορούσε λοιπόν, να εξεταστεί η κατάθεση αγωγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα πολέμου κατά της Τουρκίας, με βάση το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο.
Οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας και του βόρειου Ιράκ, έχουν υποστεί επίσης τις θηριωδίες της Τουρκίας στις πρόσφατες παράνομες στρατιωτικές εισβολές. Θα μπορούσε η Ελλάδα, να σταθεί αρωγός τους ώστε να καταθέσουν αγωγή για τυχόν εγκλήματα πολέμου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Η παράνομη στρατιωτική κατοχή του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία έχει καταδικαστεί από τον ΟΗΕ με το Ψήφισμα 360/1974 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Επίσης, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είχε καταδικάσει την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου με τα Ψηφίσματα 541/1983 και 550/1984 και είχε καλέσει τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν. Η Τουρκία τα έχει γράψει όλα στα παλιά της τα παπούτσια. Να θυμηθούμε δε ότι τον Αττίλα 2 τον εξαπέλυσε εν μέσω της διεξαγωγής ειρηνευτικών συνομιλιών στη Γενεύη. Αυτός είναι ο σεβασμός που επιδεικνύει η Τουρκία στις διεθνείς συνθήκες, τις διεθνείς συμβάσεις και τις διεθνείς συνομιλίες. Ο δε ΟΗΕ, η Ε.Ε., οι ΗΠΑ και η Ρωσία δεν έχουν λάβει ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο απέναντι στην Τουρκία. Όλοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται. Μην περιμένουμε λοιπόν, από τους ξένους να κάνουν οτιδήποτε. Ότι είναι να γίνει θα το κάνουμε μόνοι μας.
Αλλά για να τεθούν και να υποστηριχτούν όλα αυτά τα αιτήματα απαιτούνται πολιτικοί που θα ενεργούν βάσει στρατηγικής. Που θα εκμεταλλευτούν όλα τα ένδικα μέσα και όλες τις διεθνείς συμβάσεις, ώστε να βρεθούν τόσο οι Τούρκοι, όσο και οι ξένοι απέναντι σε νομικά τετελεσμένα. Μία ηγεσία που δεν παρακαλάει δεξιά και αριστερά, αλλά θα διαθέτει το δικό της ανάστημα και συνάμα ψυχικό σθένος. Ή θα την αναζητήσουμε να την αναδείξουμε ή θα συνεχίσουμε να μεμψιμοιρούμε.
Μαργέλης Κωνσταντίνος
Λευκάδα, 9 Οκτωβρίου 2020