Πότε κατάλαβα ότι κάτι πολύ βρώμικο και σκοτεινό υπήρχε στον υπερδανεισμό της ελληνικής κοινωνίας

Free-Photos / Pixabay

Το 1997-1999 συνεργαζόμουν με μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό κάνοντας σχόλια για την οικονομία σε δημοφιλή πρωινή εκπομπή. Δωρεάν φυσικά. Ήταν η εποχή της αστακομακαρονάδας και του χρηματιστηρίου. Εγώ δεν έπαιξα ποτέ στο χρηματιστήριο. Είχα δει καθαρά ότι οδεύαμε προς φούσκα μεγατόνων.

Μελέτης Η. Μελετόπουλος

Μια μέρα μου τηλεφωνούν από την παραγωγή του σταθμού και μου λένε: "Κύριε Μελετόπουλε, θα θέλατε να αναλάβετε μία πρωινή εικοσάλεπτη εκπομπή με οικονομικές συμβουλές προς τα νοικοκυριά;" Λέω: "Ευχαρίστως". 

Τα ετοιμάζουν όλα και με ρωτούν ποιό θα είναι το θέμα της πρώτης μου εκπομπής. Λέω: "Θα μιλήσω για την ανάγκη να συσχετίζεται η λήψη καταναλωτικού δανείου με το εισόδημα της οικογένειας και να προγραμματίζεται σε βάθος χρόνου η αποπληρωμή του". 

Ως διά μαγείας η εκπομπή εξαερώθηκε, ούτε κάν μου τηλεφώνησε κανείς να μου πει ότι ακυρώνεται. Από τότε κατάλαβα ότι κάτι πολύ βρώμικο και σκοτεινό υπήρχε στον υπερδανεισμό της ελληνικής κοινωνίας, που οδήγησε τελικά στην χρεωκοπία, στα μνημόνια και στην υποδούλωση. 

Το θυμήθηκα σήμερα το πρωί που άκουγα σε ραδιοφωνική εκπομπή τον έναν κλόουν παρουσιαστή να ρωτάει τον άλλο πότε επιτέλους τα νοικοκυριά θα μπορούν να πάρουν δάνεια με χαμηλά επιτόκια. Ο νους μου πήγε πολύ πίσω, στα δάνεια της Επανάστασης και στον αέναο έκτοτε υπερδανεισμό, βασικό μοχλό της αποικιοποίησης και της υπανάπτυξης της χώρας. Φαντάζομαι ότι καταλάβατε όλοι τι θέλω να πω.