Του Στρατή Μαζίδη
Είναι πασιφανές ότι η Τουρκία δε διεκδικεί κάποια μίλια στη θάλασσα και τον αέρα ούτε μόνο μία μεγάλη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κρήτη, το Καστελόριζο, την Κύπρο και την Αίγυπτο. Η Τουρκία διεκδικεί ολόκληρη την Ελλάδα στα πλαίσια του μαξιμαλιστικού και ρεβιζιονιστικού οράματος της για αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Που εκτείνονται επί του παρόντος οι επιχειρήσεις της; Παντού. Από τον Καύκασο και το βόρειο Ιράκ, έως τη Βόρεια Συρία. Από τη Λιβύη μέχρι θαλάσσιες περιοχές ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Τουρκία όμως τρώει μπουκιά-μπουκιά το φαγητό της και αν υποθέσουμε ότι βλέπει τα νησιά σαν ψάρια, αντιλαμβάνεται ότι πρέπει πρώτα να τα καθαρίσει από μέσα και από έξω για να μπορεί μετά ανενόχλητη να τα καταπιεί χωρίς να της κάτσει κανένα αγκάθι στο λαιμό ή να την τρυπήσει τίποτα.
Το πάθημα της Κύπρου θα φανεί αν έχει γίνει μάθημα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η παρουσία εκεί της Ελληνικής Μεραρχίας απέτρεπε μία τουρκική εισβολή στο νησί η οποία και αυτή απέτυχε όταν έγινε σε πρώτο χρόνο και χρειάστηκε μία ανακωχή για να καταλυθεί μεγάλο μέρος του νησιού χωρίς καμία ενόχληση.
Υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να προσέξουμε. Τότε ήταν η παρουσία των "τουρκοκυπρίων αδερφών", σήμερα στα ελληνικά νησιά μπορεί να μην υπάρχουν οι προαναφερθέντες αλλά έχουν συγκεντρωθεί πολλές χιλιάδες συγκεντρωμένων μουσουλμάνων αδελφών τους οποίους ο πατερούλης κ Ερντογάν θα θελήσει να προστατεύσει αφού πρώτα με τις κατάλληλες κινήσεις και ενέργειες, αποπειραθεί να τους υποκινήσει προς άλλα πράγματα. Όταν μπορεί να τους διακινεί ελέγχοντας απολύτως τις ροές, τότε ενδέχεται να μπορεί να κατευθύνει τις κινήσεις τους.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι το 2015 είχαν προηγηθεί κάποιες προφητείες του Ερντογάν πριν λάβουν χώρα μεγάλες τρομοκρατικές ενέργειες στις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά.
Για να μπορέσει όμως ανθρωπιστικά να παρέμβει ανενόχλητος δε θα πρέπει να βρει ισχυρή αντίσταση, ικανή να τον καταστρέψει πριν καν ξεκινήσει να φορτώνει τα πλοία του στις τουρκικές ακτές. Επίσης να μη μας διαφεύγει ότι ο Ερντογάν δεν υπολογίζει τις ανθρώπινες απώλειες από την στιγμή κατά την οποία αυτές δεν είναι τουρκικής εθνικότητας.
Συνεπώς η όποια σκέψη για μερική η ολική αποστρατιωτικοποίηση των ακριτικών νησιών είναι μία σκέτη ανοησία κι ομοιάζει με ένα σπίτι σε μία επικίνδυνη γειτονιά όπου αφήνουμε την αυλόπορτα, την κυρία πόρτα και τα παράθυρα μας ανοιχτά.
Όσο για το επιχείρημα της αντίστοιχης κατάργησης της 4ης στρατιάς, ευρύτερα γνωστής ως Στρατιάς του Αιγαίου είναι πασιφανές ότι ανά πάσα στιγμή οι Τούρκοι θα μεταφέρουν εκεί τις δυνάμεις τους μέσα σε λίγες ώρες κάτι που δεν μπορεί να ισχύσει για τα νησιά.
Καλό θα είναι λοιπόν να ξεκαθαριστούν ορισμένα ζητήματα προς πάσα κατεύθυνση αλλά και να δημοσιοποιηθεί τι είχε συμφωνηθεί στο Βερολίνο, είτε εγγράφως είτε "προφορικά που αποτυπώθηκε στο χαρτί". Δεν έχουμε περιθώρια να παίζουμε με τις λέξεις.