Αναστάσιος Λαυρέντζος
Να σημειώσουμε ότι ενώ η ΑΟΖ προκύπτει μετά από οριοθέτηση με άλλο κράτος ή έστω μονομερή ανακήρυξη, τα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα υφίστανται «εξ ύπαρξης» και «αυτοδικαίως». Η δήλωση Γεραπετρίτη επομένως συνιστά εγκατάλειψη των δικαιωμάτων μας και πλήρη υπαναχώρηση στις τουρκικές διεκδικήσεις. Έχουμε συμφωνησει σε κάτι και δεν το ξέρουμε;
Τα 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων δεν μπορούν να είναι η «κόκκινη γραμμή» μιας ανύπαρκτης πολιτικής. Είναι έσχατο όριο ανάσχεσης. Οι κόκκινες γραμμές βρίσκονται εκεί που τελειώνουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, δηλαδή στο πέρας της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Γιατί μέσα σε αυτή τη ζώνη βρίσκεται ο ενάλιος και υποθαλάσσιος πλούτος που ανήκει στον λαό και στη χώρα, την οποία εν τω μεταξύ οι ηγεσίες της έχουν χρεοκοπήσει και υποθηκεύσει.
Και εδώ γεννάται ένα ενδιαφέρον ερώτημα: όταν οι πολιτικές ηγεσιες χρεοκοπούν τη χώρα, η ευθύνη του χρέους ανήκει μόνο στον «διεφθαρμένο και κακομαθημένο» λαό; Και όταν η χώρα βρίσκει περιουσιακά στοιχεία που θα την βγάλουν από τα δύσκολα, την περιουσία αυτή το πολιτικό σύστημα την μοιράζει σε όποιον τη διεκδικεί; Ποιος λοιπόν και για όφελος ποιανού κυβερνά αυτόν τον τόπο;