Ο Άσαντ δήλωσε σε συνέντευξή του με την ευκαιρία της πενταετούς επετείου από την έναρξη των ρωσικών επιχειρήσεων στη Συρία:
"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ρωσικός στρατός έχει διάφορες εμπειρίες, αν θα επιστρέψει στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, στον οποίο απέκτησε στρατιωτική εμπειρία σε ένα κλασικό πόλεμο, εκτός από τις εμπειρίες της Τσετσενίας, η οποία ήταν ένας αντισυμβατικός πόλεμος παρόμοιος με τον πόλεμο στη Συρία. (Ο Συριακός πόλεμος) από τη μία πλευρά, ήταν ένας πόλεμος που υποστηρίχθηκε από το εξωτερικό με στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσίας και ίσως με στόχο τη διαίρεσή της χώρας και σε αυτήν οι τρομοκρατικές ομάδες εμφανίστηκαν με διαφορετικούς τρόπους με τη μορφή εν υπνώσει πυρήνων".
Ο Πρόεδρος της Συρίας επεσήμανε ότι ο συριακός στρατός είχε διάφορες εμπειρίες που αποκτήθηκαν από "τον αγώνα με την τρομοκρατία κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του εβδομήντα, η οποία διήρκεσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, ήταν επίσης ένας αγώνας με εξτρεμιστικές τρομοκρατικές ομάδες".
Ο Ασαντ συνέχισε: "Αλλά αυτός ο πόλεμος (στη Συρία) ήταν πιο κοντά στον πόλεμο της Τσετσενίας από την άποψη της εξωτερικής υποστήριξης και από το ότι αγωνίζονται σε έναν αντισυμβατικό πόλεμο. Είναι λιγότερο από ένα στρατό, αλλά περισσότερο από διάσπαρτους πυρήνες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συνδυασμός των δύο ρωσικών εμπειριών στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και της Συρίας ήταν πολύ σημαντικός".
Ο Άσαντ επεσήμανε ότι τα τρομοκρατικά κύτταρα είχαν αναπτύξει τις μεθόδους τους τα προηγούμενα χρόνια και η καταπολέμησή τους ήταν σαν "μαθήματα που εμείς και εσείς, ο συριακός και ρωσικός στρατός, μπορούμε να μάθουμε στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Μπορώ να πω ότι ήταν μια πολύ πλούσια εμπειρία από στρατιωτική άποψη, και όσο η τρομοκρατία δεν σταματά, θα είναι. Υπάρχουν πάντα νέα μαθήματα, διότι κάθε μάχη που πολεμούσαμε ήταν διαφορετική από την άλλη, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συνδυασμός δύο μεγάλων εμπειριών είχε μεγάλο αντίκτυπο, ειδικά για εμάς στη Συρία".
Ο Πρόεδρος της Συρίας μίλησε για την περίοδο μετά το τέλος των μαχών στη Συρία και για το ρόλο των ρωσικών βάσεων την επόμενη περίοδο, υποδεικνύοντας ότι ο κόσμος "ζει σε μια διεθνή ζούγκλα και όχι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ο λόγος για αυτό το δάσος είναι ότι για ένα τέταρτο του αιώνα δεν υπήρχε διεθνής ισορροπία ... αυτή η ισορροπία. Η διεθνής κοινότητα χρειάζεται το ρόλο της Ρωσίας, πολιτικά σε διεθνείς οργανισμούς και στρατιωτικά, και από την πλευρά του στρατού, πρέπει να υπάρχουν κανόνες".
Ο Άσαντ μίλησε για τα οφέλη που θα αποκομίσει η Συρία από την ύπαρξη αυτών των βάσεων, λέγοντας:
"Μπορώ να πω ότι οι περισσότερες χώρες του κόσμου θα επωφεληθούν από αυτή τη διεθνή ισορροπία, πράγμα που σημαίνει ότι το όφελος της Συρίας θα είναι έμμεσο μέσω αυτής της νέας ισορροπίας. Επομένως, δεν πρέπει να θέσουμε τη ρωσική παρουσία μόνο στο πλαίσιο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, διότι η συμφωνία είναι σαράντα πέντε ετών και η τρομοκρατία δεν θα συνεχιστεί για σαράντα πέντε χρόνια, αλλά υπάρχει μια μετα-τρομοκρατία, στην οποία είναι ο ρωσικός ρόλος που είναι απαραίτητος για τη διεθνή ισορροπία όπου η στρατιωτική παρουσία σε διάφορες περιοχές του κόσμου διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο".
"Φυσικά, όταν η Δύση παραιτηθεί από την στρατιωτική δύναμη για να δημιουργήσει προβλήματα στον κόσμο, η Ρωσία μπορεί να μην χρειάζεται τέτοιες βάσεις, αλλά τώρα η Ρωσία και ο κόσμος χρειάζονται αυτή την ισορροπία.
Αργότερα στη συνέντευξη, ο Πρόεδρος της Συρίας συζήτησε την ιστορική μάχη για το Στάλινγκραντ, η οποία γύρισε την παλίρροια του ανατολικού μετώπου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
"Όταν μιλάτε για το Στάλινγκραντ, προτού αναφέρετε τις στρατιωτικές νίκες, θυμάστε πρώτα τη σταθερότητα του λαού, δηλαδή τους γιους του Στάλινγκραντ. Χωρίς αυτή τη σταθερότητα, ο ρωσικός στρατός δεν θα ήταν σε θέση να ξεκινήσει μια μεγάλη επίθεση. Το ίδιο συνέβη και στη Συρία... αν δεν ήταν η σταθερότητα του λαού του Χαλεπίου, δε θα ήταν δυνατό για τον στρατό να είναι σε θέση να προετοιμαστεί για μια μεγάλη μάχη".
Ο Πρόεδρος της Συρίας μίλησε για μια σύμπτωση μεταξύ των μαχών του Χαλεπίου και του Στάλινγκραντ, και είπε, "συμπτωματικά, η άλλη σύγκριση είναι ότι ο στρατός στο Στάλινγκραντ ξεκίνησε μια επίθεση προς τη δύση μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και στο Χαλέπι, επίσης, ο στρατός κινήθηκε προς τα δυτικά, και η συνέχιση της απελευθέρωσης προς Ιντλίμπ πρέπει να είναι δυτικά".