Του Στρατή Μαζίδη
Έκατσα και άκουσα όλη την ομιλία συνολικής διάρκειας 37 λεπτών. Ειλικρινά δεν κατάλαβα πότε πέρασαν και πραγματικά οφείλω να ομολογήσω ότι αυτός ο άνθρωπος με εντυπωσίασε. Πριν από 24 χρόνια όχι μόνο προέβλεψε όσα συμβαίνουν σήμερα αλλά εξήγησέ από πριν και το γιατί θα συμβούν.
Προέβλεψε ότι η Ελλάδα κατά το 2004 έως το 2010 θα είναι ένα τουρκομπαρόκ ή γερμανικό βιλαέτι.
Τόνισε ότι ο στρατηγικός στόχος του ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη του τουρκικού προβλήματος στην Ευρώπη αναλύοντας ότι δεν υπάρχει ούτε θέμα Θράκης, ούτε Κύπρου ούτε Αιγαίου αλλά Τουρκίας που πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, αξίες κι ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών και πως ότι η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους λαούς της.
Επίσης έθεσε το ερώτημα γιατί η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη πολιτικά, αμυντικά και διπλωματικά να εξασκήσει το Νοέμβριο του 1994 το δικαίωμά της για τα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο.
Ήδη από τότε εξήγησε τη διαφαινόμενη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ σημειώνοντας πως είχε οδηγηθεί σε ένα τέλαμα καθώς έγινε κράτος και κυβέρνηση. Σημείωσε πως πρέπει να διεκδικήσει την ιστορική του αρχική αποστολή τονίζοντας πως κάποιοι δεν είχαν καταλάβει πως η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού σημαίνει την κατάρρευση του μοντέλο κόμμα-κράτος. Όσο για τη ΝΔ είχε αναφέρει πως ως κόμμα αργόσυρτης παρακμής καταφέρνει να επιβιώνει.
Υπογράμμισε πως το ΠΑΣΟΚ αντί να ενώσει την Ηγουμενίτσα με την Αλεξανδρούπολη, έφερε κοντά τη Δάφνη με τα Σεπόλια, καθώς επίσης πως από την Κερύνεια κατέληξε στα Ιμια.
Ένας βαθύς αλλά και εύληπτος πολιτικός λόγος που είναι σα να εκφωνήθηκε χθες. Ακούγοντας το ιστορικό αυτό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί αν ήταν ένα πρόσωπο που θα είχε καταφέρει να ανέλθει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο;
Ποια πορεία θα είχε πάρει ο τόπος αν αυτός ο άνθρωπος είχε αναλάβει το ΠΑΣΟΚ κι ορκιστεί αργότερα πρωθυπουργός της χώρας;
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης λίγο αργότερα περνούσε την πόρτα της εξόδου του ΠΑΣΟΚ. Ακολούθησε μια μοναχική αλλά τίμια και καθαρή πορεία. Τέτοιοι άνθρωποι σε αυτή τη συγκυρία δεν μπορούν να βρίσκονται στο περιθώριο.