Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, έχει παραδοθεί στην Τουρκία άνευ όρων, λόγω οικονομιών συμφερόντων. Eνδεχομένως και γιατί όχι, να έχουν υπάρξει και υπόγειες διαβουλεύσεις με την Τουρκία για συνεκμετάλλευση με τη Γερμανία, των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό το ενδεχόμενο μη το αποκλείει κανείς. Εξ' άλλου, πάντα έπαιζαν βρώμικα παρασκηνιακά παιχνίδια οι Γερμανοί με τους Τούρκους, αυτό μας έχει διδάξει η ιστορία.
Η Μεγάλη Βρετανία έχει κρυφτεί στο καβούκι της, ειδικά μετά το Brexit, αν και ήταν απούσα καιρό πριν από αυτή την απόφαση, σε κάθε μεγάλο θέμα που απασχολούσε την Ευρώπη.
Η Αμερική αυτή τη στιγμή είναι ουσιαστικά σε ακυβερνησία, αλλά και την περίοδο που ο Πρόεδρός της ήταν ενεργός, είχε ταχθεί ανοιχτά στο πλευρό του Τούρκου Προέδρου, με τον οποίο έχει επιχειρηματικές συναλλαγές.
Η Ρωσία του Πούτιν, συνεχίζει την τακτική του «λίγο απ’ όλα κι από λίγο με όλους». Δεν παίρνει μια ξεκάθαρη θέση υπέρ του ενός ή του άλλου. Ακόμη και στον πόλεμο με την Αρμενία, η οποία θεωρητικά είναι παραδοσιακή σύμμαχος της Ρωσίας, όπου διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στη χώρα, παρ’ όλα αυτά κρατά ίσες αποστάσεις κι έτσι αποθρασύνει το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία που έχουν κηρύξει τον πόλεμο από κοινού, σ’ αυτή τη μικρή δημοκρατία του Καυκάσου.
Ο μόνος που όρθωσε ανάστημα απέναντι στον ψυχοπαθή δικτάτορα Ερντογάν, ο οποίος εξελίσσεται σε ένα νέο Χίτλερ, που έχει βαλθεί να αιματοκυλήσει τον πλανήτη, είναι ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν. Όπως έπραξε ο Τσώρτσιλ, απέναντι στο Χίτλερ και τη Ναζιστική Γερμανία.
Ο Γάλλος Πρόεδρος, μετά και την δολοφονία του καθηγητή στο Παρίσι, αποφάσισε να βάλει τέλος σ’ αυτό το θρησκευτικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι φανατικοί Μουσουλμάνοι μέσα στη Γαλλία. Αποφάσισε να μην επιτρέψει στους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους να θεωρήσουν ότι βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό στην Ευρώπη, επειδή παρουσιάζει έλλειψη ηγετών. Δήλωσε παρών και τους προκάλεσε, με τη φωταγώγηση των κυβερνητικών κτηρίων και την προβολή των σκίτσων του Μωάμεθ του Charlie Hedbo, που ήταν και η αιτία αποκεφαλισμού του καθηγητή.
Τελικά η Ευρώπη έχει ηγέτη και πρέπει να ταχθούν όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά και ο κόσμος στο πλευρό του.
Δεν μπορεί να μας εκπροσωπούν οι Ισπανοί οι οποίοι δηλώνουν ότι έχουν οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία γι’ αυτό και θα είναι με το μέρος της.
Δεν μπορεί να θυσιάζονται όλες οι αρχές και οι αξίες από τις οποίες εμπνευστήκαν οι λαοί για να ενταχθούν σ’ αυτή την Ένωση των Ευρωπαϊκών κρατών, σε οικονομικά συμφέροντα και μόνο.
Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουμε, της Γερμανίδας Μέρκελ, του Ισπανού Σάντσεθ, του Ολλανδού Ρούτε και τόσων άλλων νάνων ηγετών.
Θέλουμε την Ευρώπη του Μακρόν. Την Ευρώπη που λέει όχι σε κάθε τι βάρβαρο, που επιβουλεύεται την ειρήνη και την ελευθερία των λαών. Όσο για την Ελληνική ηγεσία, πρέπει επιτέλους να απαγκιστρωθεί από την αγκαλιά των Γερμανών, που τόσα δεινά μας έχουν προκαλέσει με την πολιτική τους απέναντί μας, όλα αυτά τα χρόνια και να συστρατευθούμε με την πολιτική του Γάλλου Προέδρου, η οποία είναι η μόνη που θα μας κάνει να νιώθουμε περήφανοι και ασφαλείς στο μέλλον.