Του Στρατή Μαζίδη
Αν θυμηθούμε λίγο το σκηνικό εκείνης της περιόδου είχαμε ένα ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε τη Μακεδονία, αδιαφορούσε για τις παραβιάσεις της Τουρκίας όσον αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, άνοιξε τα σύνορα και δημιουργήθηκε αυτό που έχει δημιουργηθεί, προώθησε νομοθετήματα που ξένισαν σαν μεγάλο μέρος της κοινωνίας, δε βοήθησε οικονομικά τη μεσαία τάξη παρέχοντας τις κάποιες ανάσες ακόμα και όταν του δόθηκε η δυνατότητα αυτή και βέβαια από επαναστάτης έγινε ο καλύτερος συνεργάτης της τρόικας φέρνοντας μια μνημονιάρα γκράντε που θα έλεγε κι ο Τράγκας.
Ακόμα και έτσι ο κ. Τσίπρας πέτυχε να χάσει με περίπου επτά μονάδες διαφορά ενώ ακόμα και στη Μακεδονία υπήρχαν νόμοι όπου τα ποσοστά του άγγιζαν το 30% όπως και στα νησιά που αντιμετωπίζουν το βάρους του μεταναστευτικού ζητήματος.
Η Νέα Δημοκρατία ουδέποτε δημιούργησε αέρα νίκης ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήταν ο ηγέτης που θα ξεσήκωνε τον κόσμο. Απλά κέρδισε γιατί δεν υπήρχε κάποιος άλλος για να επικρατήσει. Κέρδισε γιατί ο αντίπαλός του έχασε. Με όλη τη θύελλα που επικρατούσε εκείνη την εποχή και όμως δεν κατάφερε να περάσει το 40%.
Δημιούργησε μία μικρή δυναμική τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησής του χάρη στην έκπτωση του ΕΝΦΙΑ και από κει και πέρα δεν ανέβαζε τους αριθμούς του ακόμη και στις φιλικές για αυτόν δημοσκοπήσεις.
Πλέον η φθορά του αρχίζει να γίνεται εμφανής και ακριβώς εξαιτίας εκείνου του θέματος πάνω στο οποίο είχε αρχίσει να οικοδομεί το σωτηριολογικό του μήνυμα. Ο καταστροφικός χειρισμός της πανδημίας με το κλείσιμο της Ελληνικής οικονομίας την περασμένη άνοιξη σε συνδυασμό με τη συνεχή καθημερινή τρομοκράτηση της κοινωνίας αρχίζουν πλέον και φέρνουν νομοτελειακά τα αντίθετα αποτελέσματα. Σε αυτά προσθέστε και τη δυσαρέσκεια για το μεταναστευτικό.
Επιπλέον η Νέα Δημοκρατία πανηγυρικά σιγά-σιγά αρχίζει να χάνει την αξιοπιστία της στα εθνικά ζητήματα. Η γκάφα της "ιστορικής" συμφωνίας των Πρεσπών αλλά και ο όλος χειρισμός και στάση απέναντι στην Τουρκία είναι πλέον φανερά στον κόσμο.
Είναι θέμα χρόνου να γυρίσει ο διακόπτης. Το ερώτημα είναι αν θα προκύψει κάτι καινούριο ή αν οι ψηφοφόροι θα αναστήσουν κάποιον που μετά τις εκλογές του 2019 φαίνεται πολιτικά τελειωμένος. Δε θα είναι η πρώτη φόρα ως προς το δεύτερο.