Θεόδωρος Κατσανέβας
Με την ευκαιρία της ιστορικής νίκης του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου πριν από 39 χρόνια στις 18 Οκτωβρίου του 1981, θα ήθελα να επισημάνω την αντίφαση μεταξύ της συστηματικής πολεμικής που ασκείται από τα ΜΜΕ για την οκταετία 1981-1988, σε αντίθεση με την ιστορική μνήμη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που αναπολεί με νοσταλγία την εποχή εκείνη. Τότε που η πατρίδα μας ήταν σεβαστή σε εχθρούς και φίλους και οι λιγότεροι προνομιούχοι έζησαν πολλοί καλύτερες μέρες. Αυτό αποδεικνύεται από διάφορες έρευνες της κοινής γνώμης που αναδεικνύουν τον Ανδρέα Παπανδρέου της οκταετίας 1981-1988 ως τον δημοφιλέστερο Πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης, σε πείσμα των προσπαθειών κατεδάφισής του. Στην πραγματικότητα, η περίοδος της οκταετίας 1981-89 έχει χαραχθεί με θετικά χρώματα στη μνήμη της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου, γιατί τότε είδε στην πραγματικότητα καλύτερες μέρες. «Ο λαός ένιωσε να ευημερεί ο ίδιος και όχι οι αριθμοί και οι στατιστικές». Έζησε ουσιαστικά βήματα για την εμπέδωση της δημοκρατίας, για την εθνική συμφιλίωση, την ουσιαστική βελτίωση, του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του κράτους πρόνοιας και του εισοδήματος των μη-προνομιούχων, αλλά και την καλυτέρευση της καθημερινότητάς του.
Τα περισσότερα στελέχη που πλαισιώναμε τότε τον Αντρέα και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό, πιστεύαμε και με κάποια δόση ιδεαλιστικού ρομαντισμού, σε μια προσγειωμένη προοδευτική στροφή με την πεποίθηση ότι θα χτίσουμε μια καλύτερη Ελλάδα που θα στηρίζεται στα πόδια της και «θα ανήκει στους Έλληνες». Όποιες σκέψεις προσωπικής εξουσιοθηρίας και πλουτισμού δεν είχαν θέση ανάμεσά μας. Η πίστη σε αρχές, σε αξίες σε ιδανικά, η εργώδης προσπάθεια και προσδοκία για την οικοδόμηση ενός καλύτερου αύριο, με επιτυχίες και αποτυχίες, η εμπιστοσύνη στην ηγεσία και στη συλλογική και συντεταγμένη πορεία, ήταν διάχυτη παντού και αυτό το ζούσε, το καταλάβαινε ο απλός άνθρωπος. Όλα τα παραπάνω και όχι μόνο, έχουν καταγραφεί στην ιστορική μνήμη του μέσου πολίτη, που δεν μπορεί να αλλοιωθεί από παρερμηνείες και επίκληση περισπούδαστων ψευτοστατιστικών που εμφανίζονται πάντοτε με υπερεπαρκή δημοσιότητα σε διάφορα έντυπα και μέσα επικοινωνίας, τα οποία επιχειρούν την κατεδάφιση του Ανδρέα Παπανδρέου και της εποχής του. Το ντόπιο και το ξένο κατεστημένο ήταν και παραμένει ιδιαίτερα αρνητικό απέναντι σ’ αυτή την περίοδο διακυβέρνησης της περιόδου 1981-88 και αυτό αποτελεί το ισχυρότερο ίσως επιχείρημα που μπορεί να προβληθεί εδώ. Εκείνο που είναι λυπηρό είναι το γεγονός ότι, τα επιτεύγματα της εποχής εκείνης έχουν μείνει ορφανά στο πεδίο των σοβαρών ιστορικών αναλύσεων και παραμένουν ευάλωτα στις στρεβλώσεις των «κομισάριων» της αντίπαλης ιστορικής προπαγάνδας.