Για την Τουρκία η εσωτερική οικονομική ανισσοροπία και ασφυξία σε συνδυασμό με την αλληλεξάρτηση χρέους με αυτό που διακρατούν τράπεζες μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, εξηγεί μεν την χλιαρή αντίδραση των χωρών αυτών με πρώτη την Γερμανία έναντι των προκλήσεων της Τουρκίας , αφετέρου την τάση του Ερντογάν και με πολέμους να αποκτήσει πρόσβαση σε «ζωτικούς χώρους» όπως λέει και ειδικά στο τομέα της ενέργειας.
Όπως είπε, η Τουρκία στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται από όλους τους μεγάλους παίκτες ισχύος και αυτό προσπαθεί με την σειρά της να αξιοποιήσει, ως ο παράγοντας ανακατανομής όλης της ευρύτερης περιοχής και της αλλαγής συνόρων και πόρων, μέσα από πολεμικές επιχειρήσεις, ώστε οι μεγάλοι παίκτες να μην εμφανίζονται ως αυτοί που καταπατούν διεθνές δίκαιο, συνθήκες και την ειρηνική διευθέτηση των όποιων αντιπαραθέσεων.
Κατά τον ίδιο η ελληνική κοινωνία πρέπει να προετοιμαστεί ακόμη και για το ενδεχόμενο στρατιωτικής σύγκρουσης, διαφορετικά θα οδηγηθεί σε καταστάσεις με επώδυνες παραχωρήσεις ακόμη και μέσα από μία ατυχή σύγκρουση ανάλογη αυτής του 1897. Οι άλλοτε εταίροι και σύμμαχοι μας , είπε συμπεριφέρονται στην χώρα ως μια τεράστια ειδική οικονομική ζώνη , χωρίς λόγο και θέση στο νέο σύστημα που θέλουν να συγκροτήσουν στην περιοχή.