Του Στρατή Μαζίδη
Ο Γάλλος πρόεδρος Μacron πήγε να υπερασπιστεί την Ελευθερία της έκφρασης ξεχνώντας όμως πόσοι άνθρωποι διώχθησαν τα προηγούμενα χρόνια μόνο και μόνο γιατί διατύπωσαν τις αμφιβολίες τους και τον προβληματισμό τους ως προς το αύριο [σήμερα] της Γαλλίας. Ποιο αύριο; Αυτό του πάω στην εκκλησία και κάποιος με πιάνει από πίσω και με σφάζει σαν αρνάκι;
Ο κ. Μacron φωτίζοντας τα κτίρια ως ζεσουισαρλίς και υπερασπιζόμενος ανόητα σeξιστικά σκίτσα με τα οποία υποτίθεται χτύπα τον κ. Ερντογάν, όχι μόνο δεν πείθει κανέναν αλλά κάνει και τεράστια ζημιά τόσο στη χώρα του όσο και στην περιοχή μας την πιο κρίσιμη στιγμή.
Σε μια εποχή κατά την οποία όλος ο αραβικός κόσμος ο οποίος στην πλειοψηφία του είναι μουσουλμάνοι, έχει συσπειρωθεί σε ένα μπλοκ απέναντι στην Τουρκία έρχεται ένας Μacron και λέει αυτά που λέει. Τεράστιο λάθος διότι και διαχωριστικές γραμμές βάζει με τους Άραβες που έχουν και αυτοί ένα λόγο στην περιοχή με τη μακραίωνη παρουσία τους αλλά και φωτιά ανάβει στο εσωτερικό της χώρας του ξεχνώντας ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι μόνο αυτός ο οποίος κατευθύνει μετανάστες στην Ευρώπη, είναι εκείνος που πολλές φορές τους καθοδηγεί τόσο αυτούς όσο και άλλους καταπιεσμένους που βρίσκονται στη Γαλλία η οποία ήταν μία αποικιοκρατική δύναμη και για αυτό ο πληθυσμός της είναι ένα μωσαϊκό τόσο γηγενών όσο και ανθρώπων που γεννήθηκαν στις αποικίες της.
Βέβαια τι είδους πολιτική μπορεί να ασκήσει ο κ. Μacron όταν οι γαλλικές τράπεζες είναι αρκετά εκτεθειμένες στην Τουρκία ή όταν εκεί υπάρχουν γαλλικά εργοστάσια της Renault; Μήπως να θυμίσουμε τα δημοσιεύματα συστημικών μέσων μαζικής ενημέρωσης την περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν ήταν η Γαλλία να μας δώσει δύο φρεγάτες fremm τι έγραφαν; Ανέφεραν ότι η ακύρωση του δανεισμού εκείνων των πλοίων με τα σημαντικά στρατηγικά όπλα οφειλόταν σε μία προειδοποίηση της Άγκυρας απέναντι στο Παρίσι σχετικά με τις μονάδες παραγωγής της μεγάλης γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας στην Τουρκία.
Τα πράγματα όμως είναι πάρα πολύ απλά. Το ότι μπορεί να κρέμεσαι από τα αμελέτητα του κάθε Ερντογάν γιατί ανά πάσα στιγμή δύναται να σου κλείσει τα εργοστάσια [με τα οποία τον ενίσχυσες] δεν σημαίνει ότι δεν είσαι πρόεδρος μιας μεγάλης χώρας όπως η Γαλλία. Συνεπώς η εξωτερική σου πολιτική δεν μπορεί εκφράζεται μέσα από ακαλαίσθητα οπίσθια ενός περιοδικού με μοναδικό σκοπό όχι να σατιρίσει για να γελάσουμε αλλά να προκαλεί τους άλλους όσο δεν πάει άλλο.
Τα προβλήματα που φέρνει η εξτρεμιστική όψη του ισλάμ στην Ευρώπη δεν αντιμετωπίζονται με ελεύθερες εκφράσεις άνευ νοήματος σκίτσων, ούτε η αρχιτεκτονική της επόμενης ημέρας στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να βασιστεί πάνω σε καρικατούρες του μπερμπάντη Ερντογάν, που έχει δείξει πως μπορεί να διεξάγει "ειδικές επιχειρήσεις" σε ευρωπαϊκό έδαφος όποτε κρίνει πως χρειάζεται.
Επίσης η πορεία των Τούρκων και Αζέρων στη Λυόν της Γαλλίας, δείχνει ότι οι Τούρκοι είναι εδώ και δεν το κρύβουν αλλά κάνουν επίδειξη ισχύος τόσο άμεσα σε βάρος της αρμένικης κοινότητας όσο και έμμεσα για να τα ακούει η νύφη. Τι θα κάνει ο Γάλλος πρόεδρος; Θα καλυφθεί πίσω από ένα νέο σκίτσο με τον Ερντογάν;
Η Τουρκία είναι στην πιο επικίνδυνη αλλά και αδύναμη στιγμή της ιστορίας της. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε όσον αφορά τις χώρες που την περιβάλλουν κι εκείνους που επιθυμούν να επανακάμψουν ως υπερδύναμη στην περιοχή.
ΥΓ: Στα πλαίσια αυτά και με μια Ελλάδα ανοχύρωτη πόσο φρόνιμο είναι η κυβέρνηση να τρέχει να φωτίσει τα συντριβάνια με τα χρώματα της Γαλλίας; Χρειαζόμαστε ρεαλιστικές λογικές πολιτικές, όχι επικοινωνιακές κινήσεις.