Να μην καλλιεργούν ανερμάτιστες προσδοκίες, υπερβάλλοντας με τις προσωπικές τους επιτυχίες ο καθένας, και με ρεαλισμό, αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση και ειλικρίνεια να συνεργαστούν και να δράσουν με συνέπεια στο σκληρό ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα των χωρών.
Το ανακοινωθέν του Συμβουλίου Κορυφής προσγειώνει άσχημα όλους αυτούς, οι οποίοι αδιόρθωτα συνεχίζουν να επενδύουν σε επικοινωνιακά κόλπα, μη αποδεχόμενοι ότι οι αποφάσεις του Συμβουλίου ελάχιστα ικανοποίησαν τις αυξημένες προσδοκίες τους.
ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΙΑ
Όταν δεν αναγνωρίζεις από την αρχή τα προβλήματα που υπάρχουν, αυτοθαυμάζεσαι και καλλιεργείς ανερμάτιστες προσδοκίες για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους.
Όταν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι η Τουρκική επιδίωξη ήταν να μας πιέσει να πάμε σε άμεσο διάλογο, με όρους ισχύος από την πλευρά της και πολυμερή διάλογο στην Ανατολική Μεσόγειο (μην τρέφουμε αυταπάτες ότι δεν θα ξαναρχίσει πάλι τις προκλήσεις για να πιέζει ανάλογα πως την συμφέρει - Αν και η ανακοίνωση αναφέρεται στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ μόνο, εν τούτοις είναι αδύνατον να μην τεθούν μαζί από την Τουρκία και ζητήματα κυριαρχίας νήσων στο Αιγαίο, γιατί πως αλλιώς θα γίνει οριοθέτηση; - και χωρικών υδάτων).
Όταν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι οι κυρώσεις και μάλιστα οι Οικονομικές (που είναι θεσμικά πιο πολύπλοκες) κατά της Τουρκίας, δεν είναι πεδίο όπου θα συμφωνήσουν οι χώρες.
Όταν εσύ σαν χώρα αδυνατείς να επιβάλεις οιεσδήποτε κυρώσεις στην Τουρκία (ακόμη και διπλωματικές) και αρνείσαι τεχνηέντως να παραδεχθείς ακόμη και αυτήν την παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων που υπέστης (και κυριαρχίας με τις υπερπτήσεις Α/Φ), τότε γιατί να σε υποστηρίξουν και να αναλάβουν το κόστος οι άλλες χώρες και γιατί ζητάς να επιβληθούν σκληρές οικονομικές κυρώσεις και μάλιστα με αυτόματο τρόπο (πόσο αφελές);
Όταν μπλέκεις μήλα με πορτοκάλια με ένα ατυχή εκβιασμό (η Κύπρος, και χωρίς καμία υποστήριξη από κάποια άλλη χώρα): «Δεν υπογράφω τις κυρώσεις για την Λευκορωσία (για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελλείμματος δημοκρατίας) εάν δεν συμφωνήσετε σε κυρώσεις για την Τουρκία (για άλλο θέμα όμως - για παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων)», τότε να είσαι σίγουρος ότι όλοι θα σε πιέσουν και θα σε ξεπεράσουν.
Και μάλιστα με επικίνδυνο τρόπο, αφού την αφελή σου πρόταση για διάλογο (ρητορική αδεία) την εκμεταλλεύονται και σε βάζουν να κάνεις διμερή διάλογο με την Τουρκία για τα ζητήματα αυτά (να μπει δηλαδή στο τραπέζι του διαλόγου με τον "νταβατζή" υπό αμφισβήτηση και ότι έχει επιτύχει μέχρι τώρα), απομονώνοντας το πρόβλημα (απόστημα για κάποιους).
Όταν αρνείσαι να συμφωνήσεις έγκαιρα, στην αμυντική συμφωνία που σου προτείνει η ισχυρότερη αμυντικά χώρα της ΕΕ, στο πλαίσιο της αμυντικής στρατηγικής της ΕΕ, και για προστασία των Ευρωπαϊκών συμφερόντων, της Ευρωπαϊκής κυριαρχίας, της ενεργειακής ασφάλειας και συνακόλουθα και των δικών σου συμφερόντων, τότε δεν έχεις τίποτε να στηριχθείς και μάλιστα για να αιτηθείς να ενταχθεί στο κείμενο της συμφωνίας κορυφής (θα είχες και την Γαλλία υποστηρικτή), ως ευρωπαϊκή δυνατότητα υποστήριξης των Ευρωπαϊκών συμφερόντων, για την ασφάλεια και την σταθερότητα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Όταν αδειάζεις τον Μακρόν και επενδύεις αποκλειστικά στην Μέρκελ, που γνωρίζεις ότι στην πράξη υποστηρίζει συνεχώς την Τουρκία, τότε και ο Μακρόν θα αποστασιοποιηθεί από την δηλωμένη ενεργητικά υποστήριξή του και θα είσαι έρμαιο χωρίς αντίβαρα, των όσων κρυφά απεργάζεται η Μέρκελ με την Τουρκία.
Ο MIKE TYSON ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Και όπως ευφυώς είπε ο φίλος μου Αχιλλέας Κ. σε χθεσινή μου ανάρτηση για τα εργαλεία διαπραγμάτευσης και λήψης απόφασης (την οποία επίτηδες επέλεξα να αναρτήσω χθες, φοβούμενος για το αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης του Συμβουλίου κορυφής):
MIKE TYSON: «όλοι έχουν ένα σχέδιο, μέχρι να φάνε μια μπουνιά στη μούρη»...
Πόσο μάλλον όταν το σχέδιο βασίζεται εν πολλοίς σε επικοινωνιακές φούσκες.