 |
| primeminister.gr |
Του Στρατή Μαζίδη
Η παραδοχή του υπουργού ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη στην τηλεόραση όσο και αν μετά επιχείρησε να ανασκευάσει, φανερώνει την ελαφρότητα όσον αφορά την αντίληψη και το σχεδιασμό της κυβέρνησης. Ανοίξαμε πολύ πρόχειρα τα σύνορα και ξεχάσαμε ότι κατά μία έννοια και ορισμένους ειδικούς η χώρα την περασμένη άνοιξη δεν πέρασε κανένα πρώτο κύμα αφού οι πάντες κλειδώθηκαν στο σπίτι τους.
Ίσως η κυβέρνηση πίστευε ότι κάτι η ζέστη του καλοκαιριού, κάτι να σβήσει ο ήλιος τον ιό, κάτι να βρεθεί κάποιο φάρμακο και μέτρησε λάθος τα πράγματα μη οργανώνοντας παράλληλα καλύτερα την υγειονομική της άμυνα. Δε γίνεται να υπάρχουν εκατομμύρια για καμπάνιες και μπογιές, αλλά όχι για νοσοκομεία και δομές.
Για παράδειγμα δεν υπάρχει καμία πρωτοβάθμια υγεία αφού κάνεις γιατρός δε θα έρθει στο σπίτι να σου κάνει το τεστ αλλά όλοι σε παραπέμπουν στο νοσοκομείο όπου εκεί σε περιμένει ένας Γολγοθάς. Επίσης δε φρόντισε να δημιουργήσει δύο ή τρία νοσοκομεία αποκλειστικά για τον κορωνοϊό κατά το πρότυπο που περιγράψαμε σε πρόσφατο άρθρο μας πριν από λίγες ημέρες.
Κάπως έτσι από τις αρχές Αυγούστου έχουμε μπει στον αστερισμό των μέτρων που κάθε λίγο ανακοινώνει η κυβέρνηση με ορίζοντα 15 ημερών που όμως δεν αφήνει να καλυφθεί χρονικά αλλά λαμβάνει νέα μέτρα, των τρομολάγνων μέσων μαζικής ενημέρωσης και των ειδικών της μιας άποψης οι οποίοι βγαίνουν και φοβερίζουν τον κόσμο ξεχνώντας ότι πολύ μεγάλο ρόλο στην άμυνα του οργανισμού ενός ανθρώπου και την υγεία του γενικά διαδραματίζει η καλή ψυχολογία.
Τις τελευταίες όμως εβδομάδες είναι φανερό ότι έχει χαθεί εντελώς η μπάλα για την κυβέρνηση η οποία τελεί σε κράτος πανικού. Το ένα διάγγελμα διαδέχεται το άλλο. Τη μια εξαγγελία μέτρων ακολουθεί η αμέσως επόμενη μετά από ελάχιστα εικοσιτετράωρα δίνοντας έτσι το μήνυμα στον κόσμο ότι εδώ όλοι όσοι αποφασίζουν δεν έχουν ιδέα που πατούν και που βρίσκονται ενώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προεξοφλούν την αποτυχία των μέτρων πριν καν εφαρμοστούν, προφητεύοντας τα επόμενα και μιλώντας τόσο πολύ για...Μπέργκαμο που στο τέλος θα πιστέψουμε ότι το εύχονται.
Ήδη δεν έκλεισε καλά καλά η χώρα και πάρθηκαν νέα μέτρα ενώ εξετάζονται επιπλέον. Παράλληλα και περιοχές που δεν έχουν κρούσματα, όπως κάποια νησιά, βλέπουν κι αυτά να σταματά η ζωή τους.
Γενικώς γίνονται πράγματα χωρίς λογική όπως το να μην μπορείς να βγεις το βράδυ μόνος σου για ένα περίπατο έξω ή όταν περπατάς κάπου μόνος σου και να πρέπει να φοράς μάσκα μην τυχόν σε κολλήσει ο εαυτός σου. Το κάναμε όμως κι αυτό αλλά τα επιβεβαιωμένα τεστς αυξάνονται.
Η κοινωνία παράλληλα εξαγριώνεται διότι οι μαγαζάτορες βλέπουν τα κλειστά καταστήματα, οι εργαζόμενοι βλέπουν την ανεργία που πλησιάζει και όλοι μαζί τους απλήρωτους λογαριασμούς και τα άδεια πιάτα το μεσημέρι στο τραπέζι τους. Τα νεύρα όλων είναι σε οριακό σημείο. Ψυχολογικά κοντεύουμε να διαλυθούμε από τη μαυρίλα και τη φοβέρα. Επίσης η πείνα είναι ένας πολύ πιο επικίνδυνη από τον ιό που τώρα αντιμετωπίζουμε και ιστορικά έχει αποδειχθεί μια κακή σύμβουλος.
Όλα δείχνουν ότι ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον πυθμένα και αυτό είναι που τρομάζει περισσότερο τον κόσμο. Όσο η κυβέρνηση αποτυγχάνει βλέποντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια, τόσο περισσότερο τρομάζει και λαμβάνει ακόμη πιο πολλά αστυνομικά μέτρα που πλέον παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Η υγεία όμως δεν κερδίζεται με πρόστιμα και διώξεις.
Όσοι ξέρουμε από νοσοκομεία, γνωρίζουμε πως κερδίζεται. Και αφού όλοι μας μιλούν για πόλεμο, αυτόν δεν τον κερδίζεις τιμωρώντας και απειλώντας, αλλά εμψυχώνοντας, ενδυναμώνοντας, ανυψώνοντας και ενισχύοντας το φιλότιμο. Δίνεις τη μάχη με θετικό προσανατολισμό.
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του, αν και Του δείξαμε ότι δεν Τον θέλουμε μαζί μας σε αυτή τη δοκιμασία.