Ας "ξυπνήσουμε" επιτέλους!

RyanMcGuire / pixabay

Με τα νεκρόδειπνα των πολιτικών μηδενοποιών, μέσα στην πολύτεχνη νύχτα των καιρών, που με το φόβο αποδεκατίζεται η φυλή των ονείρων και αποδημεί η ελπίδα των Ελλήνων, με το δημοσιογραφικό λόγο να περιφέρεται με πομπή επιτάφια στους ερειπώνες της μωρίας και του αργυρώνητου χρόνου, ακόμα και τα εγγόνια του Φρανκεστάιν φρικάρουν. 

Του Στέλιου Συρμόγλου

Δε διαφαίνεται τίποτα που να απαγιάζει τα πολιτικά προαγιασμένα, να αποσυνθέτει τα προκατασκευασμένα, να καθαιρεί τα κατεστημένα και κάπου-κάπου να εξανθρωπίζει τα απανθρωποιημένα. 

Ζούμε τη μετατόπιση της αλήθειας μας με την ευπιστία και το φόβο, ιδίως τώρα με τον κορωναιό. Και πάντα προσδοκούμε. Πάντα δρασκελίζουμε την πραγματικότητά μας με ελαφριά καρδία.
Και είναι αυτή η πραγματικότητα που ύστερα γίνεται πύρινο ποτάμι, για να χωρίσει την κοινωνία σε δύο ακτές αδιάλλακτες. Για να μας κάνει πιο ευάλωτους στην "επίθεση" της πολιτικής λεξιλαγνείας.

Είμαστε και επιρρεπείς στον πολιτικό σουρεαλισμό, με αποτέλεσμα να αποδεχόμαστε ράκη λέξεων και ξεφτισμένες πολιτικές πρακτικές, και να γοητευόμαστε από το "άπιαστο", που μας προσφέρεται στα τραγικά διαλείμματα από την αγωνία της καθημερινότητάς μας. 

Και καταλήγουμε είτε από ευπιστία και επιπόλαιη εκτίμηση των καταστάσεων, είτε από το νοσηρό αίσθημα του φόβου, σ' ένα πλαίσιο εξευτελιστικής έκπτωσης του ορθολογισμού, για να αποδείξουμε σε τρέχοντα γεγονότα μια συμβολή ανύπαρκτη.

Βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή της Αγαύης, από τις Βάκχες του Ευριπίδη, που δεν βλέπει πως αυτόν που σκότωσε και που το κομμένο κεφάλι που κρατάει στα χέρια της θριαμβικά, είναι ο γιός της.
'Ετσι και τώρα με τον κορωναιό, για μια ακόμα φορά, βρισκόμαστε σ' ένα παραληρητικό λήθαργο και δεν βλέπουμε πόσα "εγκλήματα" διαπράττονται σε βάρος μας εν ονόματι της "υγείας" μας και πόσος τρόμος επισκιάζει τη ζωή μας.

Η μικρή συγκομιδή των παραπάνω σκέψεων μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί εν μέσω έξαρσης του κορωναιού. 'Ομως, όταν καταντήσαμε να συναστρέφομαστε ως μασκοφόροι και με αναφυόμενη φυσική δειλία μονάχα τις σκιές των ειδώλων μας, όταν η ψυχασθένεια του φόβου υπερβαίνει τη λογική και θα καταντήσουμε απόκληροι και χαμένοι μέσα στο μηδέν, πρόθεση του γράφοντος είναι να εντοπίσει το "αντάμωμα" της ψυχασθένειας των ημερών μας και της πολιτικής νοσηρότητας με την αλήθεια των πραγμάτων.