Μεταμορφώνονται οι νύχτες σε έγχρωμες ημέρες Από ποιους; Τους μεταπράτες των ελπίδων μας;

StockSnap / pixabay

Δεν μπορεί κανένας τσαρλατάνος της πολιτικής να μεταμορφώσει τις νύχτες μας σε έγχρωμες μέρες. Όπως το τιποτένιο κατοικεί μέσα μας και είναι ο οφθαλμός του σκότους και η φωνή χωρίς αντίφωνο. Η κακότητα της πολιτικής πονηρίας καταληστεύει τις μέρες μας. Τα όνειρα πολλών ανθρώπων αιμορραγούν. Σε ποιον να αφήσεις ενέχυρο την ψυχή σου; 

 

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ο χρόνος λιώνει τη σάρκα μας κι όταν το συνειδητοποιήσουμε, τότε φυτεύουμε στην καρδιά μας μια ουτοπία και την κάνουμε καταφύγιο των ετοιμοθάνατων αρετών και των αθέατων τύψεών μας. Ούτε η πίστη, ούτε η απιστία μπορούν να μας σώσουν.

Και ο χρόνος; Ο χρόνος στερείται διορατικότητας. Κι αφού δεν κάνει τίποτα, δεν είναι τίποτα. Εμείς απλώς είμαστε εκείνο που κάνουμε, και εκείνο που κάνουμε εξαρτάται από εκείνο που είμαστε. Χρειάζεται η οδυνηρή ενδοσκόπηση που μας "οικειώνει" με την ίδια την αλήθεια μας.

Είναι ο μόνος τρόπος να γίνουμε ειδωλοθραύστες, για να μην παραδώσουμε την ψυχή μας σε κανέναν Μεφιστοφελή, όπως την παρέδωσαν οι εγχώριοι πολιτικοί που θέλουν δήθεν να μας "σώσουν" και ενδιαφέρονται για την υγεία μας. 

Είμαστε το εκμαγείο του Ενός στο χάος του αβυσσικού σύμπαντος. Και ανεξαρτήτως πόσους ουρανούς κατακτήσαμε, παραμένουμε ένα παλιό χαρτονόμισμα που το τσαλάκωσαν χιλιάδες χέρια. 

Κάποιοι "ψεκασμένοι" κατά την πρωθυπουργική έκφραση, το γνωρίζουν αυτό. Όπως γνωρίζουν στο τέλος πως όλοι μοιάζουμε με σβησμένες λαμπάδες μετά την πασχαλινή λειτουργία και περιμένουμε να ακούσουμε κάποια στιγμή το τελευταίο σιωπητήριο.

Η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας, όσο κι αν δεν μας αρέσει, όσο κι αν θέλουμε να την αποφύγουμε, αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε μεθυστική ψευδαίσθηση που απλώς βοηθάει να παλεύει κανείς με τους ίσκιους.

Σημασία έχει στο στήθος του καθενός να παραμιλάει το πάθος, που περιθωπεύει την ηδονή της ζωής χρόνους ακαταμέτρητους.