Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν πως έχουμε στριμώξει τους Τούρκους στα παράλια της Μικράς Ασίας και κατά συνέπεια δικαιούνται περισσότερο χώρο στο Αιγαίο, ενώ χαρακτηρίζουν μαξιμαλιστές, υπερπατριώτες και επικίνδυνους, όσους Έλληνες ζητούν όσα το διεθνές δίκαιο ορίζει.
Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ακραίους λαϊκιστές όσους Έλληνες έβλεπαν και βλέπουν μόνο μία Μακεδονία, δηλαδή ακόμα και τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου.
Είναι οι ίδιοι που υποστήριξαν και σύντομα θα υποστηρίξουν πάλι, την οικονομική πολιτική της λιτότητας, με περικοπές μισθών και συντάξεων, με υπερφορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, καθώς και των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρών επιχειρήσεων.
Είναι οι ίδιοι που θεωρούν σωτήρες τους ευρωπαίους «εταίρους» επειδή μας δάνεισαν χρήματα, χωρίς να διευκρινίζουν από πού ή πώς οι «εταίροι» τα βρήκαν και μας τα δάνεισαν (τα είχαν κατατεθειμένα σε κάποια τραπεζικό λογαριασμό ή μήπως είναι δημιουργία νέου χρήματος;) και μάλιστα κομπάζουν πως κατάφεραν να μας χορηγηθούν με «προνομιακούς» όρους, που όπως αποδείχθηκε ήταν ο έλεγχος της ελληνικής οικονομίας, ο στραγγαλισμός της εθνικής παραγωγής, καθώς και η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, δηλαδή της περιουσίας των Ελλήνων.
Είναι οι ίδιοι που επιτίθενται δημοκρατικά, ριζοσπαστικά, προοδευτικά, νεοφιλελεύθερα σε όσους Έλληνες διατυπώνουν διαφορετική γνώμη, χαρακτηρίζοντάς τους ηλίθιους, ανεύθυνους, εθνικιστές, ψεκασμένους, συνομωσιολόγους.
Είναι οι ίδιοι που δαιμονίζονται όταν ένας Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων, που αποκαλούν ξεδιάντροπα τη λαβίδα της Θείας Μετάληψης κουταλάκι και που απαιτούν την ποινική δίωξη ενός ιερέα γιατί πρόσφερε το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού.
Είναι οι ίδιοι που στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου, στέκονται βαριεστημένα ή κάθονται σε καρέκλα.
Είναι οι ίδιοι που πουλάνε υπευθυνότητα και πατριωτισμό, ενώ ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία και υπογράφουν ή υποστηρίζουν στα μουλωχτά κατάπτυστες εθνικές συμφωνίες.
Είναι οι ίδιοι που μας δουλεύουν κατάμουτρα, λέγοντας πως δεν υπήρξε συμφωνία στο Βερολίνο, αλλά μία γραπτή αποτύπωση όσων συμφωνήθηκαν προφορικά.
Είναι οι ίδιοι που όταν και καλά διαφωνούν σε μειοδοτικές συμφωνίες, δεν τολμούν να αποχωριστούν την καρέκλα της εξουσίας ή της βουλής με μία παντελονάτη παραίτηση, αλλά δήθεν διαμαρτύρονται ή τάχα τις καταψηφίζουν, δηλαδή αφόδευσε η φοράδα στο αλώνι.
Είναι οι ίδιοι που έχουν διαλύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, που δεν έκαναν καμία, μα καμία στοχευμένη προετοιμασία για την προστασία των ευπαθών ομάδων και των ηλικιωμένων από τον κορωνοϊό, αλλά μεταφέρουν αναίσχυντα την ευθύνη της υπερμετάδοσης του ιού στους νέους και κλείνουν στα σπίτια τους πολίτες, αγνοώντας επιδεκτικά, αλαζονικά και κομπλεξικά τις συστάσεις διεθνώς διακεκριμένων επιστημόνων.
Είναι οι ίδιοι που έχουν αχρηστεύσει τις δημόσιες επιχειρήσεις και το δημόσιο τομέα, αλλά προβάλουν ως δικαιολογία πως φταίει το κράτος, δηλαδή μας δουλεύουν πατόκορφα καθώς είναι εκείνοι που διοικούν το κράτος και ταυτόχρονα υποστηρίζουν πως η μόνη λύση είναι να ξεπουληθούν τα πάντα, αντί σηκωθούν να φύγουν και να πάνε σπίτι τους.
Είναι οι ίδιοι, που διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα, που έφτασαν το δημόσιο χρέος στα ύψη, που μετέτρεψαν τον εθνικό δανεισμό σε εξωτερικό με όρους αγγλικού δικαίου, που διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, μα συνεχίζουν να διαλαλούν πως τάχα μάχονται για να βάλουν μία τάξη στα δημόσια οικονομικά.
Είναι οι ίδιοι που ασκούν έλεγχο στην πληροφόρηση των Ελλήνων, επιβάλλοντας τον αποκλεισμό των αντίθετων απόψεων ή διαβάλλοντάς αυτές χρησιμοποιώντας το επιχείρημα του αχυρανθρώπου, ως γνήσιοι αχυράνθρωποι.
Είναι οι ίδιοι που βλέπουν αφ’ υψηλού τον Έλληνα πολίτη και του υπαγορεύουν να μην εκφέρει γνώμη για τίποτα, γιατί μόνο εκείνοι, ως γνήσιοι πεφωτισμένοι, γνωρίζουν ποιο είναι το καλό του, ενώ ο πολίτης δεν διαθέτει καμία κριτική ικανότητα, τουτέστιν είναι διανοητικά ανάπηρος, ένα βλήμα.
Είναι οι ίδιοι που γκριζάρισαν τα Ίμια και τώρα το νοτιοανατολικό Αιγαίο, που δεν τολμάνε να σηκώσουν ανάστημα απέναντι σε κανέναν, γιατί δεν έχουν ανάστημα, αλλά προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίμε εμείς, οι Έλληνες πολίτες που τα θέλουμε όλα δικά μας.
Είναι οι ίδιοι που κακολογούν ήρωες του 1821, που συκοφαντούν των Ιωάννη Καποδίστρια, που ισχυρίζονται πως δεν υπήρχε σκλαβιά κατά την τουρκοκρατία, που θεωρούν ότι δεν υφίσταται εθνικός χαρακτήρας στον απελευθερωτικό μας αγώνα και ότι η εθνική επανάσταση δεν ήταν καθολική.
Είναι οι ίδιοι που δε βλέπουν Έλληνες, δε νιώθουν έθνος, αλλά σκέτους συντρόφους ή συμπολίτες, δηλαδή πλέμπα και επιδιώκουν τη σαλαμοποίηση και τη γκετοποίηση της Ελλάδας.
Είναι οι ίδιοι που με τα μνημόνια σε είπαν φαγάνα και τεμπέλη, με τη Μακεδονία ηλίθιο και ακραίο, με τον κορωνοϊό ψεκασμένο και συνομωσιολόγο, με το Αιγαίο μονοφαγά και εθνικιστή.
Αλλά, εσύ Έλληνα, ακόμα και μετά από τόσο ψυχολογικό, πνευματικό και οικονομικό πόλεμο, συνεχίζεις να στοχάζεσαι, να αναζητάς την αλήθεια, να αισθάνεσαι υπερήφανος για την ιστορία σου, να λατρεύεις την πατρίδα σου, να διψάς για δημιουργία, να επιζητάς το δίκαιο, να πιστεύεις στον Ιησού Χριστό, να αγαπάς, να ερωτεύεσαι, να ονειρεύεσαι. Γιατί έχεις καρδιά. Γιατί είσαι ψυχάρα.
Μην αλλάξεις ποτέ.
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Λευκάδα, 13 Νοεμβρίου 2020
Υ.Γ.
«Τα καράβια μου καίω» του Νίκου Πορτοκάλογλου:
Τα καράβια μου καίω
τα καράβια μου καίω, τα καίω
δε θα πάω πουθενά.
Μπρος στα πόδια σου κλαίω
μη μ’ αφήσεις σου λέω, σου λέω
να σ’ αφήσω ξανά.
Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.
Από πείσμα και τρέλα θα ζω
σε τούτη τη χώρα
ώσπου να ’βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ.
Τα παιδιά στην κερκίδα
είναι η μόνη σου ελπίδα, ελπίδα
πρωινός ουρανός.
.
Σταυρωμένη πατρίδα
μες στα μάτια σου είδα, αχ είδα
της Ανάστασης Φως.
Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.
Από πείσμα και τρέλα θα ζω
σε τούτη τη χώρα
ώσπου να ’βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ.
Όποιος σε δει
για μια στιγμή
δίχως του πένθους
το μαύρο μανδύα.
Θα ’σαι εσύ
θεά γυμνή
η αμαρτία του
κι η τιμωρία.
Σαν οπτασία
για μια ζωή.
Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ
ένα χάδι ως τώρα
πάντα εδώ θα γυρνώ.
Από πείσμα και τρέλα θα ζω
στην έρημη χώρα
ώσπου να ’βρω νερό
γιατί ανήκω εδώ.