EliFrancis / pixabay |
Οι Mαρίες Αντουανέτες του "ανοιχτά βιβλιοπωλεία" είναι πεπεισμένες ότι τα δικά τους γούστα είναι ανώτερα από τα ταπεινά γούστα της πλέμπας, γι' αυτό και ζητούν από το κράτος το ιδιαίτερο προνόμιο να ανοίξουν τα μαγαζιά που οι ίδιες προτιμούν. Και οι υπόλοιποι ας πάνε να πνιγούν.
Όμως για τους περισσότερους ανθρώπους, που καλώς ή κακώς δεν διαβάζουν βιβλία, άλλα καταστήματα μπορεί να είναι απείρως πιο σημαντικά και άλλες δραστηριότητες μπορεί να είναι πολύ πιο κατάλληλες για να τους χαρίσουν την ψυχική ηρεμία, που τόσο μας χρειάζεται σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Για πολλούς ένας καφές σε μια καφετέρια δίπλα στην θάλασσα έχει αναζωογονητικές ιδιότητες και τους δίνει την απαραίτητη δύναμη να αντιμετωπίσουν τη δύσκολη καθημερινότητα. Για άλλους το να αγοράζουν ρούχα και παπούτσια είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Και για άλλους, πάλι, το γυμναστήριο είναι η ίδια η ζωή τους. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται ποταπά και δευτεροκλασάτα στους κουλτουριάρηδες αλλά- τί να κάνουμε;- δεν είμαστε όλοι ίδιοι και αυτή ακριβώς η ποικιλομορφία είναι που δίνει ζωντάνια σε μια κοινωνία.
Από πού και ως πού οι βιβλιοφάγοι νομίζουν ότι είναι κάτι ξεχωριστό και ζητούν ειδική μεταχείριση; Και επιπλέον, τα υπόλοιπα μαγαζιά είναι δεύτερης κατηγορίας σε σχέση με τα βιβλιοπωλεία; Δεν υπάρχουν από πίσω τους άνθρωποι που έχουν φτύσει αίμα και έχουν ρίξει του κόσμου τα λεφτά για να τα ανοίξουν και να τα στήσουν; Δεν πληρώνουν κι αυτοί φόρους και μάλιστα υπέρογκους;
Φυσικά και πρέπει να ανοίξουν τα βιβλιοπωλεία. Μαζί τους όμως πρέπει να ανοίξουν και όλα τα καταστήματα και να μπει ένα τέλος στο αυταρχικό και απάνθρωπο λοκντάουν.