Του Στέλιου Συρμόγλου
Η ανοχή και η ευπιστία των πολιτών γλυκαίνουν την αμαρτία των πολιτικών και δημοσιογραφικών εκτρωμάτων σε τούτο τον τόπο. Τα πολιτικά ψέματα και οι υπερβολές βέβαια σωθήκανε. Τόσο για τον κορωναιό και τα αλλοπρόσαλλα μέτρα που λαμβάνονται τους τελευταίους μήνες, όσο και με τους πανηγυρισμούς, για την υποτιθέμενη εκλογή του Joe Biden στις πρόσφατες αμφισβητούμενες πλέον εκλογές στις ΗΠΑ.
Περάσαμε με αλματώδη δρασκελισμό, μαζί με τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους της αθλιότητας, από τη γελοιότητα στη τραγωδία.
Μια ολόκληρη κοινωνία υποχείριο του πολιτικού αβδηριτισμού και της αχαλίνωτης προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, με "μπόλικο" συναίσθημα και φόβο ή εμφύτευση πρόσκαιρης προσδοκίας, με αντίτιμο τον ες αεί εξανδραποδισμό του Έλληνα, δεν είναι παίξε γέλασε πρακτική.
Όσα βιώνουμε τους τελευταίους μήνες, μ΄ όλο το σύμπλεγμα των αντιδράσεών μας, είναι μια γελοιότητα που τείνει να γίνει τραγικότητα. Μια σύγχυση που στηρίζεται στο φόβο ή προσδοκίες που στηρίζονται σε αθέμελες σκέψεις και αβάσιμες προβολές των ψυχικών μας πόθων.
Με το φόβο να διατρέχει την καθημερινότητά μας λόγω κορωναιού, με τον πανικό που διαχέουν οι πεφυσημένοι ασκοί και τα κύμβαλα αλαλάζοντα της δημοσιογραφικής κατάντιας, αλλά και με την "πλύση εγκεφάλου" για τις "ευεργετικές" επιπτώσεις με την αμφισβητούμενη εκλογή του Joe Biden, καταφεύγουμε σ' ένα πεδίο από πιθανοφάνειες για να λυτρωθούμε από τις ασφυκτικές πιθανότητες της καθημερινότητας, δηλαδή από ένα κύκλωμα δίχως νόημα.
Βιώνουμε έτσι μια αναστροφή της φυσικής τάξης των πραγμάτων. Μετατρέπεται η κοινωνία σ΄ένα νοσογόνο οργανισμό, που προκαλεί γύρω του τις κατάλληλες για την επώαση του συνθήκες, έτσι ώστε να ωχριά μπροστά του ο κορωναιός...
Και φτάνουμε ασφαλώς από τη γελοιότητα στην κοινωνική και εθνική τραγωδία ή σ' ότι μοιάζει με τραγωδία και απελπισία.