Γιατί άλλωστε, αφού όπως φαίνεται γι αυτήν το ακανθώδες Σκοπιανό ζήτημα έληξε με την επαίσχυντη και αντεθνική «Συμφωνία της Λίμνης» της αλήστου μνήμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που αποδεδειγμένα από το 2016 είχε υποσχεθεί σε ευρωπαίους αξιωματούχους τη «λύση» του Μακεδονικού αντί πολιτικής και οικονομικής στήριξης.
Και ας την απέρριπτε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά και οι κυβερνώντες σήμερα της Νέας Δημοκρατίας. Κι ας γνωρίζουν άπαντες τι επακριβώς είναι το σλαβικό ιδίωμα των Σκοπίων και αν υπάρχει «μακεδονικό έθνος», που εντέχνως ανακηρύχτηκε μόλις το 1944 με επεκτατικούς στόχους σε βάρος της Ελλάδας κι εθνικιστικές βλέψεις. Και ας γνωρίζουν όλοι ότι με την «Συμφωνία της Λίμνης» δεν πρόκειται τα «σιγοβράζοντα» Βαλκάνια να ησυχάσουν.
Φάνηκε επίσης πόση μεγάλη ήταν και η προεκλογική υποκρισία και το προφανές ψέμα του πρωθυπουργού κου Μητσοτάκη που επίσης μιλούσε για «βέτο» στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων με τις Βρυξέλλες και τώρα σιωπά αποδεχόμενος, όπως κατά βάθος πάντα ήθελε, τις διακαείς επιθυμίες της Γερμανίας και των άλλων ισχυρών για ενσωμάτωση των Σκοπίων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, με επαίσχυντες υποχωρήσεις της Ελλάδας.
Αυτονόητο, γιατί η όλη υπόθεση του Μακεδονικού Ζητήματος για την παρούσα πολιτική τάξη της χώρας πρέπει να ειδωθεί απλά μέσα από το πολύπλοκο πλέγμα της διαχρονικής ξενικής εξάρτησης ενός κράτους παραδοσιακά με ελλειμματική εθνική κυριαρχία και μιας πολιτικής τάξης που αδιαφορεί για το τι θέλει ο ελληνικός λαός, προτιμώντας να έχει την εύνοια των ισχυρών για τη δική της επιβίωση.