Από τότε, η υπόθεση της Arzoo έχει κάνει πρωτοσέλιδα στο Πακιστάν και σε όλο τον κόσμο, όπως αναφέρει το International Christian Concern.
Δυστυχώς, η περίπτωση της Arzoo δεν είναι μοναδική στο Πακιστάν. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2014 από το Κίνημα Αλληλεγγύης και Ειρήνης του Πακιστάν, 1.000 χριστιανές και ινδουίστριες γυναίκες και κορίτσια πέφτουν θύματα απαγωγής, παντρεύονται βίαια και εξισλαμίζονται χωρίς τη θέλησή τους κάθε χρόνο.
Πολλά θύματα είναι ανήλικες που τις αποσπούν από τις οικογένειές τους, δέχονται σ ε ξουαλικές επιθέσεις, παντρεύονται με το δράστη, και κρατούνται σε αιχμαλωσία που δικαιολογείται από πλαστά έγγραφα γάμου και μετατροπής. Η βία και οι απειλές χρησιμοποιούνται για να αναγκάσουν τα θύματα να κάνουν δηλώσεις στο δικαστήριο υποστηρίζοντας τους απαγωγείς τους.
Παρά τις πιθανότητες που στοιβάζονται εναντίον τους, ορισμένα θύματα αντιστέκονται και διαφεύγουν στην ελευθερία. Επανασυνδεδεμένες με τις οικογένειές τους, αυτές οι κοπέλες πρέπει συχνά να κρύβονται για να διατηρήσουν την ασφάλειά τους.
Το International Christian Concern (ICC) πήρε πρόσφατα συνέντευξη με μια από αυτές τις κοπέλες για να αποκτήσει μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη για τις απαγωγές, τους αναγκαστικούς γάμους και τις αναγκαστικές μετατροπές πίστης στο Πακιστάν. Οι λεπτομέρειες της απαγωγής, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων, έχουν αλλάξει ή αφεθεί εκτός κειμένου για λόγους ασφαλείας.
"Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι πέρασα", δήλωσε η Μαρία Μπίμπι στο ICC. "Αν και ήμουν σε θέση να επανέλθω στην οικογένειά μου μετά από δύο μήνες, οι πληγές αυτής της απάνθρωπης πράξης θα παραμείνουν μαζί μου μέχρι την τελευταία αναπνοή της ζωής μου".
Στις αρχές του 2019, η Μαρία, 15χρονη χριστιανή κοπέλα, απήχθη από το σπίτι ενός συγγενή στην επαρχία Πουντζάμπ του Πακιστάν από έναν ενήλικα μουσουλμάνο που ονομάζεται Ικμπάλ. Μετά την απαγωγή, η Μαρία βιάστηκε πολλές φορές για αρκετές εβδομάδες και κρατήθηκε υπό την επιμέλεια του Ικμπάλ.
Ο πατέρας της Μαρίας υπέβαλε καταγγελία στην τοπική αστυνομία αμέσως μετά την απαγωγή. Ωστόσο, η τοπική Αστυνομία χρειάστηκε περισσότερο από μία εβδομάδα για να υποβάλει επίσημα έκθεση και να ξεκινήσει την έρευνα για την εξαφάνιση της Μαρίας.
Μετά από περίπου ένα μήνα σε αιχμαλωσία, ο Ικμπάλ πήρε τη Μαρία σε ένα τζαμί, όπου της είπαν τρεις άνδρες πως πρέπει να απαγγείλει την ισλαμική Διακήρυξη της πίστης. Όταν αρνήθηκε, οι άνδρες την χτύπησαν και την ανάγκασαν να δώσει δακτυλικά αποτυπώματα σε πολλά κενά χαρτιά. Οι τρεις άνδρες στη συνέχεια πραγματοποίησε μια τελετή του γάμου και πάλι της πήραν με βία τα αποτυπώματα σε ένα έγγραφο που χρησιμοποιήθηκε ως πλαστό πιστοποιητικό γάμου.
Την επόμενη μέρα, η Μαρία μεταφέρθηκε στο τοπικό δικαστήριο. Πριν δώσει τη δήλωσή της, ο Ικμπάλ είπε στη Μαρία ότι αν δεν έλεγε ότι είχε μετατραπεί στο Ισλάμ και τον παντρεύτηκε με δική της ελεύθερη βούληση, θα σκότωνε τους γονείς και τα αδέλφια της. Σύμφωνα με τη Μαρία, ο Ικμπάλ το έκανε να φαίνεται σαν να είχε ήδη μερικά από τα αδέλφια της υπό κράτηση.
Στο δικαστήριο, η Μαρία υπέκειψε στις απειλές του Ικμπάλ. Ισχυρίστηκε ότι ήταν 20 ετών, προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ και παντρεύτηκε τον Ικμπάλ με δική της ελεύθερη βούληση. Το ψεύτικο πιστοποιητικό γάμου και τα έγγραφα μετατροπής υποβλήθηκαν στο δικαστήριο και η Μαρία μετονομάστηκε σε Ayesha.
Με εξαιρετική γενναιότητα, ωστόσο, η Μαρία ήταν τελικά σε θέση να αντισταθεί Ικμπάλ και τις απειλές του. Σε μια μεταγενέστερη ακροαματική διαδικασία, η Μαρία ισχυρίστηκε ότι εξισλαμίστηκε βίαια, παντρεύτηκε βίαια, βιάστηκε και απήχθη από τον Ικμπάλ.
Μέσα σε μια εβδομάδα, η νέα μαρτυρία της Μαρίας καταγράφηκε μπροστά σε δικαστή και η αστυνομία διατάχθηκε να διερευνήσει τους ισχυρισμούς του αναγκαστικού γάμου και της αναγκαστικής μεταστροφής στο ισλάμ. Ωστόσο, παρόλο που ο γάμος και ο εξισλαμισμός ήταν υπό αμφισβήτηση, η Μαρία παρέμεινε στην επιμέλεια του Ικμπάλ.
Η αστυνομία προσπάθησε να πάρει κατάθεση από τον Ικμπάλ, αλλά αυτός και η οικογένειά του έφυγαν, αφήνοντας τη Μαρία κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο στο σπίτι τους. Η Μαρία τελικά διασώθηκε από γείτονες που μπήκαν στο κλειδωμένο δωμάτιο αφού άκουσε τις κραυγές της για βοήθεια.
Ελεύθερη πια, η Μαρία κάλεσε τους γονείς της. Σύντομα επανενώθηκε μαζί τους και τέθηκε σε προστατευτική κράτηση από την τοπική Αστυνομία.
Μετά από περισσότερο από δύο μήνες σε αιχμαλωσία, το Ανώτατο Δικαστήριο της Λαχόρης διαπίστωσε ότι η Μαρία απήχθη, παντρεύτηκε βίαια και μετατράπηκε στο ισλάμ με τη βία. Το δικαστήριο διέταξε να επιστρέψει η Μαρία στους γονείς της και να συλληφθεί ο Ικμπάλ.
Από τότε που κέρδισε την ελευθερία της, η Μαρία και η οικογένειά της ζούσαν κρυμμένοι. Έχουν αλλάξει τόπο κατοικίας, τους αριθμούς τηλεφώνου τους, και ακόμη και τα ονόματα που χρησιμοποιούν στο κοινό. Η οικογένεια αντιμετωπίζει συνεχείς απειλές από τους συγγενείς και υποστηρικτές του Ικμπάλ, υποστηρίζοντας ότι η Μαρία πρέπει να επανενωθεί με τον Ικμπάλ και να μην μείνει με μια χριστιανική οικογένεια.
"Αυτό δεν πρέπει να συμβεί σε ένα κορίτσι οποιασδήποτε κάστας ή θρησκείας", δηλώνει η Μαρία. "Θα πρέπει να υπάρχει ένας νόμος στο Πακιστάν που προστατεύει τα κορίτσια από τις θρησκευτικές μειονοτικές κοινότητες".
"Η απαγωγή κοριτσιών, η κατάχρηση και η μετατροπή της πίστης τους ενάντια στη θέλησή τους είναι σαν το νόμο της ζούγκλας", συνέχισε η Μαρία. "Οι απαγωγείς κάνουν κατάχρηση της θρησκείας για την ευχαρίστησή τους. Οι αρχές πρέπει να προστατεύσουν τις θρησκευτικές μειονότητες και πρέπει να υπάρξει εκστρατεία ή επιμορφωτικές συνεδρίες για την αστυνομία να μάθει πώς να χειρίζεται αυτές τις περιπτώσεις χωρίς προκατάληψη".
Από τότε που η Μαρία επέστρεψε στην οικογένειά της, δεκάδες παρόμοια περιστατικά έχουν αναφερθεί από χριστιανούς σε ολόκληρο το Πακιστάν. Διάσημες περιπτώσεις όπως αυτή της Maira Shehbaz, της Huma Younas και της Arzoo Raja έχουν κυριαρχήσει στα πρωτοσέλιδα στο Πακιστάν εδώ και μήνες. Όπως προτείνει η Μαρία, πρέπει να ληφθούν πιο αποφασιστικά μέτρα από τις αρχές του Πακιστάν για τον περιορισμό αυτής της κατάχρησης. Μέχρι να γίνει αυτό, οι απαγωγές, οι αναγκαστικοί γάμοι και οι αναγκαστικοί εξισλαμισμοί θα συνεχίσουν να διαπράττονται εναντίον των νέων και ευάλωτων της χώρας.