 |
| PublicDomainPictures / Pixabay |
Θόδωρος Γαλανόπουλος
Μία κυβέρνηση που από τα λάθη της, σήμερα είναι και αύριο μπορεί να μην είναι, ή δεκα εκατομμύρια Έλληνες, που ιδιαίτερα τώρα με την καραντίνα η τηλεόραση είναι είναι ένα κομμάτι της συντροφιά τους; Αλλά τι και από πού να πιάσεις; Παίρνεις δυο τρια κουτιά με παυσίπονα, αγοράζεις και βιταμίνες που σου υποδεικνύει μαζικά να κάνεις τηλεόραση, παίρνεις και σιρόπια για το βήχα, βλέπεις και λίγο Ευαγγελάτο και κάνα δυο δελτία ειδήσεων και διαλέγεις ώρα και τόπο που πρέπει να πεθάνεις!
Μα γιατί να περιμένω το θάνατο να έρθει όπως με ειδοποιούν κάθε μέρα, γιατί δεν πέφτω από το μπαλκόνι να τελειώνει το μαρτύριο μου αυτό; Ο κόσμος είναι ενημερωμένος και πράττει γενικά όσα πρέπει και υποφέρει άλλα τόσα, αλλά από την άλλη θέλει να σώσει και ότι απέμεινε από την ψυχική και σωματική του υγεία.. Και αν δεν το καταλάβατε για να παραμείνει υγιής, ο πιο πολύς κόσμος κλείνει τα δελτία ειδήσεων, γιατί δε θέλει να μάθει πόσοι πεθαίνουν κάθε μέρα.
Πώς να το κάνουμε πιο κατανοητό να το καταλάβετε;
Προφυλασσόμαστε όσο μπορούμε, αλλά πόσες κηδείες και τάφους να αντέξουμε καθημερινά; Η δουλειά του νεκροθάφτη είναι πολύ δύσκολη και δεν την κάνει ο καθένας και το πένθος το αντέχεις ως ενός σημείου. Ποιος μπορεί να κάνει παρέα όλη μέρα με μοιρολογίστρες και δελτία ειδήσεων; Αυτή η χώρα χρειάζεται και λίγη ελπίδα και λίγο απάγκιο από το φόβο που πουλάτε, και λιγη λησμονιά του θανάτου... Δε θα αγαπήσουμε το φόβο, όσα φάρμακα, βιταμίνες και εμβόλια μπορεί να πουλήσει…