Σοβαρότητα στην ενασχόληση με τα δρώμενα στην Γεωπολιτική ΔΕΝ σημαίνει απλώς «περιγράφω
το αποτέλεσμα»… Σημαίνει πάνω απ’ όλα πως οι ασχολούμενοι με αυτό, είναι απαραίτητο να έχουν σαφή επίγνωση όλων των παραμέτρων που συνέτειναν
στην διαμόρφωση του συγκεκριμένου αποτελέσματος…
fietzfotos / pixabay
Να θυμίσουμε λοιπόν σε όσους βιάστηκαν να ερμηνεύσουν απλοϊκά την στάση της Γαλλίας στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, πως η συμπεριφορά της Γαλλίας ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να ερμηνεύεται αυτοτελώς, αλλά μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον προκλήσεων που η πολιτική της ηγεσίας δεν μπορεί να αγνοήσει. Από αυτήν την άποψη η τελική της συμπεριφορά, συνιστά μια σύνθετη εξίσωση που ενσωματώνει τουλάχιστον τρείς κρίσιμες παραμέτρους… Πιο συγκεκριμένα…
Πρώτη παράμετρος: Οι εξελίξεις στην Μ. Ανατολή, στην Β. Αφρική και ιδιαίτερα η ευθεία εμπλοκή της Τουρκίας στο Λιβυκό, συντελέστηκε με την συγκατάθεση της Βρετανίας, η οποία επεδίωκε να περιορίζει τον ζωτικό χώρο Γαλλικού στρατηγικού ενδιαφέροντος στην ευρύτερη περιοχή. Όλα όσα μεσολάβησαν αποδεικνύουν ότι εκ των πραγμάτων δημιουργήθηκαν για την Γαλλία συγκεκριμένες δυσκολίες. Ο Μακρόν λοιπόν δεν βγήκε τυχαία στα κάγκελα και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την Τουρκία δεν ήταν διόλου εικονική…
Δεύτερη παράμετρος: Οι τίτλοι τέλους του BREXIT τείνουν να δοθούν με την Βρετανία να επιδιώκει την δραστική συρρίκνωση των...
Γαλλικών αλιευτικών δικαιωμάτων στην περιοχή και με την Γαλλία από την άλλη να επιζητεί την διαμόρφωση συμμαχιών προκειμένου να αποτρέψει τελικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε επίπεδο ενδοευρωπαϊκής συνεννόησης. Αυτήν την στήριξη φαίνεται πως τελικά προσφέρθηκε να την παράσχει η Γερμανία προκειμένου να εξαργυρώσει έτσι την Γαλλική ανοχή στην πολιτική των «μη κυρώσεων» σε βάρος της Τουρκίας…Τρίτη παράμετρος: Είναι η στρατηγικά ανύπαρκτη Ελλάς η οποία έκανε ότι της ζήτησαν προκειμένου να μην προσδώσει δυναμισμό σε μια ευρύτερου ενδιαφέροντος ελληνογαλλική στρατηγική συνεργασία έτσι ώστε να καταστήσει απαγορευτική και στρατηγικά μη συμφέρουσα για τους Γάλλους, κάθε δυνατότητα διεμβολισμού της από οποιονδήποτε.
- Η ελληνική εξωτερική πολιτική προσπέρασε ευκαιρίες που δόθηκαν ενώ είχε την υποχρέωση να σκύψει επάνω τους με πραγματικό ενδιαφέρον…
- Αγνόησε κρίσιμα εκκρεμή ζητήματα, αν και είχε την υποχρέωση ως χώρα που αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα μέσα στην ΕΕ εξ αιτίας της Τουρκικής επιθετικότητας, να έχει αναπτύξει πραγματικά υποδειγματικούς διπλωματικούς μηχανισμούς έτσι ώστε να μπορεί να προλαμβάνει και όχι να σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις…
- Και εν τέλει υπονόμευσε με τρόπο πραγματικά αυτοκαταστροφικό όλο το διπλωματικό της οπλοστάσιο, εγκαταλείποντας ουσιαστικά την προοπτική μιας ευνοϊκής απόφασης στον αυτόματο πιλότο.
Στην μαχόμενη διπλωματία όμως και ιδιαίτερα σε παρτίδες που «στρώνονται» σε ένα έμπειρο, απαιτητικό, και επιθετικό καρέ, ο αυτόματος πιλότος είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για μια συντριπτική στρατηγική ήττα, και αυτό ακριβώς συντελέστηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής με θύμα την χώρα μας και την Κύπρο.
Οι πάντες διαχειρίστηκαν στρατηγικά μια σύνθετη πρόκληση. Η Ελλάδα έστειλε την στρατηγική γι' ακόμη μια φορά στον γάμο του Καραγκιόζη. Αν συνεχίσουμε έτσι, είναι βέβαιο πως στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, η χώρα μας θα βρεθεί η ίδια αντιμέτωπη με κυρώσεις, λόγω «συστηματικής παρακώλυσης» του έργου της Συμμαχίας.