distelAPPArath / pixabay |
Τηλέμαχος Χορμοβίτης
Σήμερα που το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ζει υπό το καθεστώς του "υπαρκτού καραντινισμού" (τηρουμένων των αναλογιών, ό,τι πιο κοντινό στον κομμουνισμό έχει γνωρίσει ποτέ ο Δυτικός κόσμος), παρατηρείται ξανά το ίδιο φαινόμενο, με χώρες που εφαρμόζουν πιο σκληρούς περιορισμούς και άλλες που ακολουθούν πιο ήπια πολιτική.
Βλέποντας, αυτές τις μέρες, τα μαγαζιά, τα σχολεία, τα γυμναστήρια, τα καφέ να ανοίγουν σε όλη την Ευρώπη και εδώ να παραμένουν κλειστά μέχρι νεωτέρας (σε πολλές χώρες δεν έκλεισαν ποτέ) και λαμβάνοντας υπόψη ότι εδώ και ένα μήνα η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο σκληρά λοκντάουν στην Γηραιά Ήπειρο, καταλήγω πως αυτή τη φορά σταθήκαμε άτυχοι, μιας και δεν βρεθήκαμε στην πλευρά εκείνων που εφαρμόζουν, έστω και στα πλαίσια του καραντινισμού, μια σχετικά πιο ήπια και φιλελεύθερη πολιτική.
Βλέπετε, μας έτυχε ο Κούλης Μητσοτάκης, ένας από τους πιο σκληροπυρηνικούς, δογματικούς και αμετανόητους καραντινιστές που, τυφλωμένος από τις ιδεοληψίες του, δεν μπορεί να αντιληφθεί καν τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής του. Στον γκρίζο κόσμο του υπαρκτού καραντινισμού, ο Μητσοτάκης δεν είναι ο Ίμρε Νάγκι, ο Τίτο ή έστω ο Χρουστσώφ. Είναι ο Εμβέρ Χότζα και ο Κιμ Ιλ Σούνγκ στην συσκευασία του ενός και η Ελλάδα κάτι μεταξύ Αλβανίας και Βόρειας Κορέας. Και μπορεί να είμαστε υπερήφανοι που μένουμε πιστοί στην ορθοδοξία και στα εικονίσματα του καραντινισμού ακόμη και όταν όλοι τα εγκαταλείπουν, αλλά την εμμονή σε αυτά τα ουτοπικά, ανεφάρμοστα και απάνθρωπα δόγματα θα την πληρώσουμε όλοι μας πολύ ακριβά.